Park Narodowy Dr. José Gregorio Hernández
8°57′58″N 70°26′46″W/8,966111 -70,446111 Pomnik przyrody Teta de Niquitao-Guirigay | |
| park narodowy | |
| Państwo | |
|---|---|
| Położenie | |
| Data utworzenia |
1 sierpnia 2021 |
| Powierzchnia |
505,55 km² |
| Ochrona |
kategoria IUCN – II (park narodowy) |
Położenie na mapie Wenezueli  | |
| 8°57′58″N 70°26′46″W/8,966111 -70,446111
| |
Park Narodowy Dr. José Gregorio Hernández (Ramal de Calderas) (hiszp. Parque nacional Dr. José Gregorio Hernández) – park narodowy w północnej części Wenezueli położony w stanach Barinas, Mérida i Trujillo. Został utworzony 1 sierpnia 2021 roku i zajmuje obszar 505,55 km². Na południowy zachód od niego znajduje się Park Narodowy Sierra Nevada, a północny wschód Park Narodowy Guaramacal[1][2][3][4].
Opis[edytuj | edytuj kod]
Park znajduje się w północno-wschodniej części pasma górskiego Sierra Nevada de Mérida (jedno z pasm Cordillera de Mérida) w dorzeczach rzek Santo Domingo i Calderas, na wysokościach powyżej 2000 m n.p.m. Obejmuje fragment pomnika przyrody Teta de Niquitao-Guirigay (masyw o wysokości 4006 m n.p.m.) i łączy Park Narodowy Sierra Nevada z Parkiem Narodowym Guaramacal. Niżej położoną część parku pokrywa tropikalny wilgotny las górski. Wyżej występuje las mglisty i paramo[2][5][6][7][8].
Fauna[edytuj | edytuj kod]
Jednym z głównych powodów powstania parku była ochrona narażonego na wyginięcie (VU) andoniedźwiedzia okularowego. Znajduje się tu największe skupisko tego ssaka w Wenezueli. Oprócz niego w parku odnotowano 73 inne gatunki ssaków (7 rzędów, 21 rodzin i 58 rodzajów). Występują tu narażone na wyginięcie (VU) skrytouszka meridańska i mazama karłowata, a także m.in.: andowiak szykowny, wełnianek uszaty, drzeworyżak żółty, podchmurnik wielkouchy, wydrak długoogonowy, igłozwierz oszroniony, karłomysz leśna, krabojadek srebrnobrzuchy, oposik północny, oposik wenezuelski, oposowiec nagoogonowy, majkong krabożerny, leniwiec pstry, skunksowiec pasiasty, ostronosek górski, kinkażu żółty, pakożer leśny, nektarolot pomarańczowy, puma płowa i ocelot wielki[9][5].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Conoce cuáles son los 45 parques nacionales de Venezuela [online], Haiman El Troudi, 22 czerwca 2020 [dostęp 2024-01-26] (hiszp.).
- ↑ a b Ramal de Calderas es el parque nacional más joven de Venezuela [online], www.inparques.gob.ve [dostęp 2024-01-26] (hiszp.).
- ↑ Ramal de Calderas [online], www.inparques.gob.ve [dostęp 2024-01-26] (hiszp.).
- ↑ Gaceta Oficial Nro. 42.182 del 3 de agosto de 2021 | Badellgrau [online] [dostęp 2024-01-26] (hiszp.).
- ↑ a b Parque Nacional Ramal de Calderas es rico en biodiversidad [online], Haiman El Troudi, 24 sierpnia 2021 [dostęp 2024-01-26] (hiszp.).
- ↑ Puede José Gregorio Hernández salvar al oso andino? [online], Cinco8 [dostęp 2024-01-26] (hiszp.).
- ↑ Puede José Gregorio Hernández salvar al oso andino? [online], Cinco8 [dostęp 2024-01-26] (hiszp.).
- ↑ Monumento Natural Teta de Niquitao-Guirigay | climbingvenezuela [online], web.archive.org, 5 lutego 2009 [dostęp 2024-01-26] [zarchiwizowane z adresu 2009-02-05].
- ↑ Mamíferos del Ramal de Calderas [online], RAP Bulletin of Biological Assessment [dostęp 2024-01-26] (hiszp.).