Park Narodowy Guaramacal
9°12′22″N 70°11′37″W/9,206111 -70,193611
| |
| park narodowy | |
| Państwo | |
|---|---|
| Położenie |
stan Trujillo, stan Portuguesa |
| Data utworzenia |
25 maja 1988 |
| Powierzchnia |
214,91 km² |
| Ochrona |
kategoria IUCN – II (park narodowy) |
Położenie na mapie Wenezueli  | |
| 9°12′22″N 70°11′37″W/9,206111 -70,193611
| |
| Strona internetowa | |
Park Narodowy Guaramacal (hiszp. Parque nacional Guaramacal) – park narodowy w północnej części Wenezueli położony w stanach Trujillo i Portuguesa. Został utworzony 25 maja 1988 roku i zajmuje obszar 214,91 km². W 2005 roku został zakwalifikowany przez BirdLife International jako ostoja ptaków IBA. Na południowy zachód od niego znajduje się Park Narodowy Dr. José Gregorio Hernández, a na północ Park Narodowy Dinira[1][2][3].
Opis[edytuj | edytuj kod]
Park obejmuje pasmo górskie Serranía de Guaramacal (północna część Cordillera de Mérida) w dorzeczach rzek Boconó i Guanare (dopływy Orinoka), na wysokościach od 1200 m do 3130 m n.p.m. Główne szczyty to Páramo de Guaramacal (3130 m), Páramo de Agua Fría (2800 m) i Páramo de Los Rosarios (2600 m). Występuje tu wiele wodospadów, jezior i jaskiń. Największym jeziorem jest Los Cedros (około 6000 m²). Niżej położoną część parku pokrywa tropikalny wilgotny las górski. Wyżej występuje las mglisty i paramo (powyżej 2500 m n.p.m.)[4][1][3].
Średnia roczna temperatura w parku wynosi w zależności od wysokości od +11 °C do +20 °C, a średnie roczne opady od 1760 mm do 3850 mm[4].
Flora[edytuj | edytuj kod]
Do tej pory w parku zinwentaryzowano 1227 gatunków roślin, w tym 81 gatunków storczyków i 207 gatunków paproci[4].
W lasach rosną m.in.: Cecropia telenitida, Toxicodendron striatum, Acalypha macrostachya, Prunus moritziana, Alchornea grandiflora, Pouteria baehniana, Wettinia praemorsa, Weinmannia glabra, Podocarpus oleifolius i Miconia tinifolia[1][2][4].
W paramo występują głównie gatunki roślin z rodzaju Espeletia. Rosną też narażony na wyginięcie (VU) Puya aristeguietae, a także m.in. Monochaetum bonplandii i Blechnum columbianse[1][2][4].
Do endemicznych gatunków tu występujących należą m.in.: Libanothamnus griffini, Espeletia paltonioides, Espeletia jabonensis, Espeletia viridis, Cochlidium pumilum i Diplazium remotum[1][2][4].
Fauna[edytuj | edytuj kod]
W parku żyje około 36 gatunków ssaków. Są to narażone na wyginięcie (VU) andoniedźwiedź okularowy, skrytouszka meridańska i mazama karłowata, a także m.in.: puma płowa, pancernik dziewięciopaskowy, kinkażu żółty, ostronosek górski, olingo puszystoogonowy, skrytouszka kordylierska, leniwiec pstry, wyjec rudy, pekariowiec obrożny i paka górska[1][2][4].
Występuje tu około 150 gatunków ptaków. Są to zagrożony wyginięciem (EN) andowik, narażony na wyginięcie (VU) czubacz hełmiasty, a także m.in.: andotukan czarnodzioby, mieczodziobek, szponniczek, wojownik ozdobny, rudosterka czerwonogłowa, bambusozięb łupkowaty, sóweczka andyjska i penelopa andyjska[1][2][4].
W parku stwierdzono występowanie 14 gatunków płazów i 11 gatunków gadów. Są to zagrożony wyginięciem (EN) Bolitoglossa guaramacaliensis, a także m.in.: Atelopus guaramacaliensis, sipo górski i koralówka czerwonoogonowa[1][4].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e f g h Parque nacional Guaramacal [online], www.inparques.gob.ve [dostęp 2024-03-03] (hiszp.).
- ↑ a b c d e f Parque Nacional Guaramacal [online], datazone.birdlife.org [dostęp 2024-03-03] (hiszp.).
- ↑ a b Guaramacal National Park – Araira [online], 9 kwietnia 2018 [dostęp 2024-03-03] (ang.).
- ↑ a b c d e f g h i Estado de Conservación del Parque Nacional Guaramacal [online], es.slideshare.net/bioparques [dostęp 2024-03-03] (hiszp.).