Przejdź do zawartości

Partia Radykalna Ołeha Laszki

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Radykalna Partia Ołeha Laszki
Радикальна партія Олега Ляшка
Ilustracja
Państwo

 Ukraina

Lider

Ołeh Laszko

Data założenia

28 września 2010

Adres siedziby

Kijów

Ideologia polityczna

nacjonalizm ukraiński

Barwy

czerwona

Strona internetowa

Radykalna Partia Ołeha Laszki (ukr. Радикальна партія Олега Ляшка) – ukraińska partia polityczna o profilu narodowo-liberalnym, określana jako ugrupowanie wodzowskie i populistyczne[1], a także nacjonalistyczne[2].

Historia

[edytuj | edytuj kod]

Partia powstała w sierpniu 2010 w Mikołajowie jako Ukraińska Partia Radykalno-Demokratyczna (ukr. Українська демократично-радикальна партія), na czele której stanął Władysław Telipko[3]. 28 września 2010 została oficjalnie zarejestrowana w Ministerstwie Sprawiedliwości[4]. 8 sierpnia 2011 nowym liderem został wybrany poseł Ołeh Laszko[5], który wkrótce doprowadził do zmiany nazwy ugrupowania[6].

W wyborach parlamentarnych w 2012 partia nie przekroczyła wyborczego progu, jej lider obronił natomiast mandat deputowanego do Rady Najwyższej Ukrainy[7], wygrywając w okręgu większościowym. Ugrupowanie zaczęło zyskiwać popularność w 2014 w okresie kryzysu krymskiego i wojny w Donbasie, głównie dzięki głoszeniu haseł radykalnych i populistycznych[8]. Komentatorzy wskazywali, że działalność Ołeha Laszki, promowana w kanale telewizyjnym Inter, jest faktycznie politycznym projektem Serhija Lowoczkina[9], bliskiego współpracownika Wiktora Janukowycza.

W przedterminowych wyborach parlamentarnych w 2014 Partia Radykalna odnotowała poparcie na poziomie ponad 7,4%, wprowadzając do Rady Najwyższej 22 posłów, wśród których znaleźli się poza jej liderem także piosenkarka Inna Bordiuh, działacz nacjonalistyczny Jurij Szuchewycz i pływak Denys Syłantiew[10]. Partia dołączyła do koalicji rządowej współtworzącej powołany po wyborach gabinet Arsenija Jaceniuka. Opuściła ją jednak we wrześniu 2015[11]. W wyborach w 2019 partia otrzymała 4,0% głosów, nie przekraczając wyborczego progu[12].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Tadeusz A. Olszański: Ukraine's political parties at the start of the election campaign. osw.waw.pl, 17 września 2014. [dostęp 2014-11-09]. (ang.).
  2. Right-wing party exits parliamentary coalition in Ukraine. businessinsider.com, 1 września 2015. [dostęp 2019-04-09]. (ang.).
  3. Мін'юст зареєстрував «Українську радикально-демократичну партію». vkurse.ua, 13 października 2014. [dostęp 2014-11-09]. (ukr.).
  4. Політичні партії. drsu.gov.ua. [dostęp 2014-11-09]. (ukr.).
  5. Радикальна партія Олега Ляшка. rbc.ua. [dostęp 2014-11-09]. (ukr.).
  6. Олег Ляшко офіційно перейменував свою партію. 24tv.ua, 14 grudnia 2011. [dostęp 2014-11-09]. (ukr.).
  7. Party of Regions gets 185 seats in Ukrainian parliament, Batkivschyna 101 – CEC. interfax.com.ua, 12 listopada 2012. [dostęp 2014-11-09]. (ang.).
  8. Lyashko's party set to win seats with radical populism. kyivpost.com, 25 września 2014. [dostęp 2014-11-09]. (ang.).
  9. Ляшко: „український Жириновський” чи просто проект Льовочкіна?. expres.ua, 15 sierpnia 2014. [dostęp 2014-11-09]. (ukr.).
  10. Serwis CVK – Wybory 2014. [dostęp 2014-11-09]. (ukr.).
  11. Ukraine Radical Party Quits Ruling Coalition After Deadly Clash. bloomberg.com, 1 września 2015. [dostęp 2016-04-05]. (ang.).
  12. Serwis CVK – Wybory 2019. [dostęp 2019-07-24]. (ukr.).