Pasternik (Kotlina Turoszowska)
Artykuł |
50°54′29.73″N 14°53′39.15″E |
---|---|
- błąd |
0 m |
WD |
50°52'N, 14°58'E |
- błąd |
19794 m |
Odległość |
5 m |
miejscowość | |
Państwo | |
---|---|
Województwo | |
Powiat | |
Gmina | |
Liczba ludności (2006) |
0 |
SIMC |
nie nadano |
Położenie na mapie gminy Bogatynia | |
Położenie na mapie Polski | |
Położenie na mapie województwa dolnośląskiego | |
Położenie na mapie powiatu zgorzeleckiego | |
50°54′29,73″N 14°53′39,15″E/50,908258 14,894208 |
Pasternik (niem. Zittel) znajdował się między Żytawą a Bogatynią bezpośrednio na wschód od Biedrzychowic Górnych. W latach sześćdziesiątych XX wieku wysiedlono mieszkańców i zaczęto wydobywać metodą odkrywkową węgiel brunatny. Czas założenia wsi nie jest znany. Pasternik był dobrem szlacheckim przywłaszczonym przez Żytawę w roku 1380. We wsi były cztery gospodarstwa chłopskie i gorzelnia. Mieszkańcy trudnili się tkactwem (głównie materiałów lnianych). Pierwotnie wieś należała do parafii w Kopaczowie. W roku 1856 wieś stała się niezależną gminą. W drugiej połowie XIX w. rozpoczęto wydobywać odkrywkowo węgiel brunatny. Były to niewielkie odkrywki, nieprzynoszące wielkich dochodów. Po utworzeniu linii kolei wąskotorowej z Żytawy do Bogatyni, w Pasterniku zbudowano przystanek kolejowy. W 1925 miejscowość liczyła 168 mieszkańców. W roku 1930 Pasternik włączono do Biedrzychowic Górnych. Pod koniec lat sześćdziesiątych wysiedlono mieszkańców, a na początku lat siedemdziesiątych miejscowość przestała istnieć pochłonięta przez odkrywkę kopalni Turów.