Paul Poupard
| kardynał prezbiter | |||
| |||
| |||
| Data i miejsce urodzenia |
30 sierpnia 1930 | ||
|---|---|---|---|
| Przewodniczący Papieskiej Rady ds. Kultury | |||
| Okres sprawowania |
19 kwietnia 1988 - 3 września 2007 | ||
| Przewodniczący Papieskiej Rady ds. Dialogu Międzyreligijnego | |||
| Okres sprawowania |
11 marca 2006 - 25 czerwca 2007 | ||
| Wyznanie | |||
| Kościół | |||
| Prezbiterat |
18 grudnia 1954 | ||
| Nominacja biskupia |
2 lutego 1979 | ||
| Sakra biskupia |
6 kwietnia 1979 | ||
| Kreacja kardynalska |
25 maja 1985 | ||
| Kościół tytularny | |||
| Data konsekracji |
6 kwietnia 1979 | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Konsekrator | |||||||
| Współkonsekratorzy | |||||||
| |||||||
Paul Joseph Jean Poupard (ur. 30 sierpnia 1930 w Bouzillé) - francuski kardynał, przewodniczący Papieskiej Rady ds. Kultury oraz przewodniczący Papieskiej Komisji ds. Dialogu Międzyreligijnego.
Kształcił się w seminariach w Beaupréau i Angers, następnie na paryskiej Sorbonie, gdzie obronił doktoraty z teologii i historii. Przyjął święcenia kapłańskie 18 grudnia 1954. Pracował m.in. jako wykładowca szkoły przy francuskiej sekcji watykańskiego Sekretariatu Stanu, otrzymał honorowe tytuły papieskie - kapelana Jego Świątobliwości (1965) i prałata honorowego (1971). W latach 1972-1980 był rektorem Instytutu Katolickiego w Paryżu. Pełnił funkcję wiceprzewodniczącego Francuskiego Towarzystwa Historii Kościoła, był autorem wielu publikacji, Akademia Francuska przyznała mu Wielką Nagrodę Kardynała Grente. Otrzymał również Legię Honorową.
2 lutego 1979 Jan Paweł II mianował go biskupem pomocniczym Paryża, ze stolicą tytularną Usula; sakry biskupiej ks. Poupardowi udzielił metropolita paryski kardynał François Marty 6 kwietnia 1979. W czerwcu 1980 Poupard został promowany do rangi arcybiskupa i przeszedł do pracy w Kurii Rzymskiej, pełniąc obowiązki przewodniczącego Sekretariatu ds. Niewierzących. Brał udział w kolejnych sesjach Światowego Synodu Biskupów w Watykanie, a w II sesji specjalnej dla Kościoła europejskiego (październik 1999) był jednym z delegatów przewodniczących.
25 maja 1985 został wyniesiony do godności kardynalskiej, z diakonią S. Eugenio. Wraz z nominacją kardynalską został pełnoprawnym przewodniczącym Sekretariatu ds. Niewierzących, a w kwietniu 1988 dodatkowo przewodniczącym Papieskiej Rady ds. Kultury; zachował stanowisko przewodniczącego Rady po włączeniu do niej Sekretariatu ds. Niewierzących w marcu 1993, dopiero śmierć Jana Pawła II w kwietniu 2005 zawiesiła dalsze pełnienie przez kardynała Pouparda tej funkcji; nowy papież Benedykt XVI powierzył mu ponownie kierowanie Radą. W marcu 2006 dodatkowo objął funkcję przewodniczącego Papieskiej Rady ds. Dialogu Międzyreligijnego (w czerwcu 2007 papież mianował następcą Pouparda na tym stanowisku kardynała Jeana-Louisa Taurana, który objął obowiązki we wrześniu 2007). Kardynał wielokrotnie reprezentował papieża na licznych uroczystościach rocznicowych i religijnych, a także na pogrzebie kardynała Henri de Lubaca (1991). W styczniu 1996 został promowany do rangi kardynała-prezbitera bazyliki św. Praksedy w Rzymie. 3 września 2007 przestał pełnić funkcję przewodniczącego Papieskiej Rady ds. Kultury, jego następcą został abp Gianfranco Ravasi.
W 2007 został nagrodzony tytułem doktora honoris causa Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego[1].
30 sierpnia 2010 utracił prawo do udziału w konklawe.
- ↑ Doktorzy Honoris Causa Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego Jana Pawła II. kul.pl. [dostęp 23 lutego 2011].
Bibliografia
- Paul Poupard, W sercu Watykanu: od Jana XXIII do Jana Pawła II. Rozmowa z Marie-Joëlle Guillaume, Księgarnia św. Jacka, Katowice 2005, ISBN 83-7030-420-6