Gianfranco Ravasi
| |||
kardynał diakon | |||
![]() | |||
| |||
Kraj działania | ![]() | ||
Data i miejsce urodzenia | 18 października 1942 Merate | ||
Przewodniczący Papieskiej Rady ds. Kultury | |||
Okres sprawowania | od 3 września 2007 | ||
Wyznanie | katolickie | ||
Kościół | rzymskokatolicki | ||
Prezbiterat | 28 czerwca 1966 | ||
Nominacja biskupia | 3 września 2007 | ||
Sakra biskupia | 29 września 2007 | ||
Kreacja kardynalska | 20 listopada 2010 Benedykt XVI | ||
Kościół tytularny | San Giorgio in Velabro | ||
![]() |
| |||||||||
Data konsekracji | 29 września 2007 | ||||||||
Miejscowość | Watykan | ||||||||
Miejsce | bazylika św. Piotra | ||||||||
Konsekrator | Benedykt XVI | ||||||||
Współkonsekratorzy | Tarcisio Bertone Marian Jaworski | ||||||||
|
Gianfranco Ravasi (ur. 18 października 1942 w Merate) – włoski duchowny katolicki, biblista, specjalista od języka hebrajskiego, wysoki urzędnik Kurii Rzymskiej, kardynał.
Biografia[edytuj | edytuj kod]
W 1966 uzyskał święcenia kapłańskie w Mediolanie z rąk kardynała Giovanniego Colombo. Był prefektem Biblioteki-Pinakoteki Ambrozjańskiej i wykładowcą teologii biblijnej na Wydziale Teologicznym Północnych Włoch. Od 1995 jest członkiem Papieskiej Komisji Biblijnej. Ravasi jest też autorem rozważań Drogi Krzyżowej w rzymskim Koloseum w 2007. 3 września 2007 papież Benedykt XVI powołał go na przewodniczącego Papieskiej Rady Kultury, która co roku honoruje artystów Medalem Per Artem Ad Deum, oraz komisji ds. Dziedzictwa Kulturowego Kościoła i komisji ds. Archeologii. Sakrę biskupią przyjął 29 września z rąk papieża. 20 października 2010 znalazł się na ogłoszonej przez papieża liście nowych kardynałów. Kreacja kardynalska miała miejsce na konsystorzu zaplanowanym na 20 listopada 2010. Wraz z kard. Ravasim, kreowany był wówczas m.in. kard. Kazimierz Nycz.
Gianfranco Ravasi popularny jest we Włoszech jako popularyzator Pisma Świętego. Prowadzi programy w telewizji, publikuje w prasie. Od lat 80. wydaje też pozycje książkowe na temat Biblii, m.in. komentarze do różnych ksiąg biblijnych. Od 2007 roku co tydzień publikuje artykuły biblijne w Przewodniku Katolickim[1].
Dwukrotnie osobiście wręczał Medal Per Artem ad Deum podczas Międzynarodowej Wystawy Budownictwa i Wyposażenia Kościołów Sztuki Sakralnej i Dewocjonaliów Sacroexpo w Targach Kielce - w 2009 roku Wojciechowi Kilarowi, a w 2012 - Ennio Morricone.
28 września 2012 otrzymał doktorat honoris causa KUL[2].
Brał udział w konklawe 2013, które wybrało papieża Franciszka.
Publikacje w Polsce[edytuj | edytuj kod]
- Zgodnie z Pismem, Rok A. Wydawnictwo św. Antoniego, 1999.
- Biblia. Odpowiedzi na najbardziej prowokacyjne pytania. Edycja Świętego Pawła.
- Pan Świtu. Poranek. Jedność, 2001.
- Góry Boga. Jedność, 2002.
- Apokalipsa. Jedność, 2002.
- Przykazania w Piśmie Świętym i sztuce. Jedność, 2003.
- Martini - moje trzy miasta. Salwator, 2003.
- Jak Długo Panie?. Jedność, 2004.
- Modlitwa - ateista i wierzący przed Bogiem. Jedność, 2005.
- Piękno Biblii. Salwator, 2006.
- Tajemnica Boga. Dehon Wydawnictwo Księży Sercanów, 2006.
- Krótka historia duszy. Salwator, 2008.
- Biblia jest dla ciebie. Mały kurs teologii biblijnej. Wydawnictwo Święty Wojciech, 2011.
Seria "Rozumieć Stary Testament":
- Księga Rodzaju (1-11). Kraków: Wydawnictwo m, 1997.
- Księga Rodzaju (12-50). Kraków: Wydawnictwo m, 1997.
Seria "Zgłębiać Biblię":
- Kohelet. Najbardziej oryginalna i „skandaliczna” księga Starego Testamentu. Salwator, 2004.
- Hiob. Dramat Boga i człowieka, cz. 1. Salwator, 2004.
- Hiob. Dramat Boga i człowieka, cz. 2. Salwator, 2004.
- Pieśń nad pieśniami ... jak pieczęć na twoim sercu. Salwator, 2005.
- Psalmy, cz. 1. Salwator, 2007.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Bliżej Biblii
- ↑ Doktor Honoris Causa KUL Gianfranco Kardynał Ravasi. kul.pl. [dostęp 13 marca 2013].
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Gianfranco Ravasi, Rozważania Drogi Krzyżowej 2007 - w serwisie internetowym Watykanu
- Strona w serwisie Catholic-Hierarchy.org
- Sylwetka w słowniku biograficznym kardynałów Salvadora Mirandy (ang.)