Przejdź do zawartości

Paweł Matraszek

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Paweł Matraszek
Czarnecki
Ilustracja
plutonowy plutonowy
Data i miejsce urodzenia

25 stycznia 1896
Wronów

Data i miejsce śmierci

23 października 1980
Puławy

Przebieg służby
Lata służby

1918–1921

Siły zbrojne

Polska Organizacja Wojskowa
Wojsko Polskie
Obrona Narodowa
Armia Krajowa

Jednostki

23 pułk piechoty

Główne wojny i bitwy

wojna polsko-bolszewicka,
II wojna światowa

Odznaczenia
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari Medal Niepodległości Krzyż Partyzancki

Paweł Matraszek (ur. 25 stycznia 1896 we Wronowie, zm. 23 października 1980 w Puławach) – podoficer Wojska Polskiego w II Rzeczypospolitej, kawaler Orderu Virtuti Militari.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w rodzinie Łukasza (rolnika) i Zofii z domu Wojdaszek[1].

Po ukończeniu szkoły rozpoczął pracę w gospodarstwie rodziców. Od początku lutego 1917 roku pełnił służbę w plutonie „Wronów” 2 kompanii 2 Obwodu VIII Okręgu Polskiej Organizacji Wojskowej. Z początkiem listopada 1918 roku wstąpił do odrodzonego Wojska Polskiego, w którym otrzymał przydział do 23 pułku piechoty, wchodzącego w tym czasie w skład 3 Dywizji Piechoty Legionów. Po ukończeniu szkoły podoficerskiej w Lublinie wziął udział w wojnie polsko-ukraińskiej (walczył pod Rawą Ruską) oraz w działaniach Frontu Litewsko-Białoruskiego podczas wojny polsko-bolszewickiej. Za męstwo wykazane podczas walk pod Kijowem plutonowy Paweł Matraszek odznaczony został Krzyżem Srebrnym Orderu Virtuti Militari[2]. Nadanie to zostało następnie potwierdzone dekretem Wodza Naczelnego marszałka Józefa Piłsudskiego L.2979 z 17 maja 1921 roku (opublikowanym w Dzienniku Personalnym Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 21 z dnia 28 maja 1921 roku)[3].

W randze plutonowego został przeniesiony do rezerwy w dniu 30 sierpnia 1921 roku, po czym prowadził własne gospodarstwo rolne w Osadzie Nowosiółki koło Wołkowyska. Działał w PSL „Wyzwolenie”, a do roku 1938 pełnił funkcję sołtysa w swojej miejscowości. Służył również w Przysposobieniu Wojskowym Konnym („Krakusi”)[4]. Zarządzeniem prezydenta Rzeczypospolitej Ignacego Mościckiego z dnia 21 kwietnia 1937 roku został, za pracę w dziele odzyskania niepodległości, odznaczony Medalem Niepodległości.

We wrześniu 1939 walczył w szeregach jednostek Obrony Narodowej, a w okresie okupacji działał w strukturach Armii Krajowej. Po zakończeniu II wojny światowej podjął pracę w puławskim Instytucie Weterynarii, z którego przeszedł na rentę w roku 1956. Zmarł w Puławach i spoczął na cmentarzu w Końskowoli[4].

Żoną Pawła Matraszka była od 1923 roku Jadwiga z domu Kaniewska, z którą mieli syna Zenona i córkę Zofię.

Ordery i odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]
  1. Monitor Polski Nr 93 z 23 kwietnia 1937 roku, poz. 128, str. 4 (https://isap.sejm.gov.pl/isap.nsf/download.xsp/WMP19370930128/O/M19370128.pdf).

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Polak (red.) 1991 ↓, s. 94.
  2. Polak (red.) 1991 ↓, s. 94-95.
  3. a b Dziennik Personalny MSWojsk. ↓, Nr 21 z 28 V 1921, s. 992.
  4. a b Polak (red.) 1991 ↓, s. 95.
  5. Witkowski 1928 ↓, s. 22.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]