Pawieł Usau
 Pawieł Usaŭ w Warszawie, 4 grudnia 2022 | |
| Państwo działania | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
1975 |
| doktor nauk społecznych | |
| Alma Mater |
Mohylewski Uniwersytet Państwowy, Studium Europy Wschodniej Uniwersytetu Warszawskiego |
| Doktorat | |
Pawieł Usau (biał. Павел Усаў[a], ros. Павел Усов, Pawieł Usow, ur. 1975 w Mohylewie[1]) – białoruski politolog, nauczyciel akademicki, publicysta i analityk.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Ukończył studia na Wydziale Historycznym Mohylewskiego Uniwersytetu Państwowego im. Arkadzia Kulaszoua oraz studia podyplomowe w Studium Europy Wschodniej Uniwersytetu Warszawskiego Uczestniczył w Programie Stypendialnym im. Lane'a Kirklanda na Uniwersytecie Wrocławskim[2]. Był słuchaczem studiów doktoranckich w Katedrze Politologii Białoruskiego Uniwersytetu Państwowego[3] oraz w Szkole Nauk Społecznych Polskiej Akademii Nauk (PAN)[2]. W 2012 w Instytucie Studiów Politycznych PAN uzyskał stopień doktora nauk społecznych na podstawie rozprawy pt. Powstanie i konsolidacja reżimu neoautorytarnego na Białorusi w latach 1994–2010[4].
Pracował jako starszy wykładowca w Katedrze Politologii i Socjologii Mohylewskiego Uniwersytetu Państwowego[2][5]. Działał w Białoruskiej Socjaldemokratycznej Partii (Hramada), był szefem organizacji obwodowej w Mohylewie, a także szefem miejskiej organizacji „Młodzi Socjaldemokraci”. W związku z działalnością polityczną w 2005 został zmuszony do rezygnacji z pracy na uczelni[5].
Prowadził wykłady na temat sytuacji na Białorusi i innych państwach byłego ZSRR na uczelniach w Polsce i Słowacji[6]. Obecnie jest dyrektorem Centrum Prognoz i Analiz Politycznych[7]. Współpracuje z Białoruskim Centrum Studiów Europejskich[8] oraz portalem informacyjno-analitycznym „Nowaja Europa”[3].
Jest autorem kilkudziesięciu artykułów naukowych, publicystycznych i analiz politycznych z dziedziny polityki i geopolityki[2], publikował m.in. w czasopiśmie „ARCHE”. Jest komentatorem politycznym Polskiego Radia (Redakcja Białoruska), Telewizji Biełsat[3] oraz portalu „Biełorusskij partizan”[9].
Zajmuje się badaniem specyfiki formowania, funkcjonowania i transformacji reżimów autorytarnych, w szczególności na Białorusi oraz procesami geopolitycznymi w przestrzeni postradzieckiej[6].
Publikacje[edytuj | edytuj kod]
- Powstanie, konsolidacja i funkcjonowanie reżimu neoautorytarnego na Białorusi w latach 1994–2010. Warszawa: ISP PAN, 2014, ss. 360. ISBN 978-83-64091-25-4
Uwagi[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Zapis według oficjalnego wariantu języka białoruskiego. Alternatywna forma zapisu, według tzw. wariantu klasycznego (taraszkiewicy): Павал Усаў (czyt. Pawał Usau).
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Усаў Павел. belarusprofile.com. [dostęp 2020-01-26]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-04-06)]. (biał.).
- ↑ a b c d Podyplomowe Studia Białorutenistyczne. Wydział Lingwistyki Stosowanej Uniwersytetu Warszawskiego, 2010. s. 10. [dostęp 2020-01-26]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-10)].
- ↑ a b c Павел Усов. n-europe.eu. [dostęp 2020-01-26]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-04-06)]. (ros.).
- ↑ Sprawozdanie z działalności naukowo-badawczej Instytutu Studiów Politycznych Polskiej Akademii Nauk w 2012 roku. ISP PAN, 2012. s. 62. [dostęp 2020-01-26]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-01-26)].
- ↑ a b Заяву аб звальненьні па ўласным жаданьні быў вымушаны напісаць Павел Усаў…. spring96.org, 2005-03-15. [dostęp 2020-01-26]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-01-26)].
- ↑ a b Павел Усов: Между диалогом и политикой двойных стандартов. naviny.by, 2012-03-26. [dostęp 2020-01-26]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-01-26)]. (ros.).
- ↑ Павел Усов - Директор. ceapp.info. [dostęp 2020-01-26]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-08-26)]. (ros.).
- ↑ Павел Усов. eurocenter.by. [dostęp 2020-01-26]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-04-16)]. (ros.).
- ↑ Павел Усов. belaruspartisan.org. [dostęp 2020-01-26]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-04-07)]. (ros.).