Na mapach:
49°58′21″N 22°33′10″E/49,972500 22,552778

Pełnatycze
Przejdź do nawigacji
Przejdź do wyszukiwania
Artykuł | 49°58′21″N 22°33′10″E |
- błąd | 39 m |
WD | 49°58'0.1"N, 22°33'0.0"E |
- błąd | 14 m |
Odległość | 716 m |
| ||||
| ||||
Państwo | ![]() | |||
Województwo | ![]() | |||
Powiat | przeworski | |||
Gmina | Zarzecze | |||
Liczba ludności (2017-12-31) | 733[1] | |||
Strefa numeracyjna | 16 | |||
Kod pocztowy | 37-205[2] | |||
Tablice rejestracyjne | RPZ | |||
SIMC | 0613406 | |||
Położenie na mapie gminy Zarzecze ![]() | ||||
Położenie na mapie Polski ![]() | ||||
Położenie na mapie województwa podkarpackiego ![]() | ||||
Położenie na mapie powiatu przeworskiego ![]() | ||||
![]() |
Pełnatycze (daw. Pełniatycze) – wieś w Polsce położona w województwie podkarpackim, w powiecie przeworskim, w gminie Zarzecze[3]. Leży w odległości 2 km na południowy wschód od siedziby gminy.
Miejscowość jest siedzibą rzymskokatolickiej parafii pw. Ofiarowania NMP należącej do dekanatu Pruchnik, w archidiecezji przemyskiej[4].
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa przemyskiego.
Części wsi[edytuj | edytuj kod]
SIMC | Nazwa | Rodzaj |
---|---|---|
0613412 | Koło Kościoła | część wsi |
0613429 | Koło Młyna | część wsi |
0613435 | Parcelacja | część wsi |
Warto zobaczyć[edytuj | edytuj kod]
- kościół parafialny pw. Ofiarowania NMP, do roku 1944 użytkowany jako cerkiew, przebudowany w 1900 r. Obok kościoła znajduje się współczesna mu dzwonnica.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Gmina Zarzecze - Statystyka
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 909 [dostęp 2020-12-23] [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22] .
- ↑ a b GUS. Rejestr TERYT
- ↑ Dekanat na stronie archidiecezji
- ↑ Rozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 13 grudnia 2012 r. w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200)
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Pełniatycze, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. VII: Netrebka – Perepiat, Warszawa 1886, s. 941 .
|