Peggy Glanville-Hicks

Peggy Glanville-Hicks
	; Peggy Glanville-Hicks, 1948
Data i miejsce urodzenia	29 grudnia 1912 ; Melbourne
Pochodzenie	australijskie
Data i miejsce śmierci	25 czerwca 1990 ; Sydney
Gatunki	muzyka poważna, muzyka współczesna
Zawód	kompozytorka
	Multimedia w Wikimedia Commons
	Strona internetowa

Peggy Glanville-Hicks (ur. 29 grudnia 1912 w Melbourne^[1]^[2]^[3], zm. 25 czerwca 1990 w Sydney^[2]^[3]) – australijska kompozytorka.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

W 1927 roku podjęła studia u Fritza Harta w konserwatorium w Melbourne^[1]^[2]. W 1931 roku uzyskała stypendium i wyjechała na dalsze studia do Royal College of Music w Londynie, gdzie do grona jej nauczycieli należeli Ralph Vaughan Williams (kompozycja), Arthur Benjamin (fortepian), Gordon Jacob (orkiestracja) oraz Constant Lambert i Malcolm Sargent (dyrygentura)^[1]^[2]^[3]. W latach 1936–1938 uczyła się u Nadii Boulanger w Paryżu i u Egona Wellesza w Wiedniu^[1]^[2]^[3]. W 1939 roku wyjechała do Stanów Zjednoczonych, w 1948 roku otrzymała obywatelstwo amerykańskie^[1]. W latach 1948–1958 pisywała krytyki muzyczne do „New York Herald Tribune”^[1]^[2]^[3]. Od 1952 roku była dyrygentem Composers’ Forum przy Columbia University^[1]. Propagowała muzykę współczesną i organizowała koncerty, na których ją wykonywano^[1]. W 1956 i 1958 roku otrzymała stypendium Fundacji Pamięci Johna Simona Guggenheima^[2], a w 1960 roku stypendium Fulbrighta^[1]. Prowadziła badania nad muzyką regionu Morza Egejskiego oraz Środkowego i Dalekiego Wschodu^[1]. Od 1959 do 1976 roku mieszkała w Atenach, później wróciła do Australii^[2]. W 1969 roku straciła wzrok^[3].

W latach 1938–1948 jej mężem był kompozytor Stanley Bate^[1]. W 1940 roku wspólnie z nim założyła zespół Les Trois Arts, w którym była menadżerem i dyrygentem^[1].

Twórczość[edytuj | edytuj kod]

W swojej twórczości łączyła współczesne środki techniczne z elementami muzyki orientalnej i egzotycznej^[1]^[3]. Za podstawowe czynniki formotwórcze uważała rytmikę i melodykę, harmonii przypisując znaczenie drugorzędne^[1]. Często stosowała zredukowane obsady orkiestrowe, także w dziełach scenicznych^[1]. W okresie pobytu w Grecji wprowadziła do swojej muzyki elementy archaizacji, nawiązujące do melodii starogreckich^[1].

Wybrane kompozycje[edytuj | edytuj kod]

(na podstawie materiałów źródłowych^[1]^[2])

Utwory orkiestrowe

Meditation (1933)
2 sinfonietty (I 1934, II 1938)
Koncert fortepianowy (1936)
Koncert fletowy (1937)
Prelude and Scherzo (1937)
Sinfonia da Pacifica (1952–1953)
3 Gymnopédies na obój, czelestę, harfę i orkiestrę smyczkową (1953)
Estruscan Concerto na fortepian i orkiestrę kameralną (1954)
Concerto Romantico na altówkę i orkiestrę (1956)
Tapestry (1958)
Drama na klarnet, trąbkę, fortepian, 3 perkusje i orkiestrę smyczkową (1966)

Utwory kameralne

Kwartet smyczkowy (1937)
Sonatina na flet prosty altowy lub flet i fortepian (1939)
Concerto da Camera na flet, klarnet, fagot i fortepian (1946)
Sonata na harfę, flet i róg (1950)
Sonata na harfę solo (1950–1951)
Sonata na fortepian i perkusję (1951)
Concertina Antico na harfę i kwartet smyczkowy (1955)
Musica Antiqua na 2 flety, harfę, marimbę, kotły i 2 perkusje (1957)
Prelude and Presto na tradycyjne instrumenty Indian północnoamerykańskich (1957)
Girondelle for Giraffes na 6 instrumentów (1978)

Utwory wokalno-instrumentalne

Pastoral na chór żeński i klarnet lub rożek angielski (1932–1933)
Poem na chór i orkiestrę (1933)
In Midwood Silence na sopran, obój i kwartet smyczkowy (1935)
Song in Summer na chór i orkiestrę (1935)
Choral Suite na chór żeński, obój i smyczki (1937)
Profiles from China na tenora i orkiestrę kameralną (1945)
Aria Concertante na tenora, chór żeński, obój, fortepian i gong (1945)
Dance Cantata na tenora, recytatora, chór mówiony i orkiestrę (1947)
Thomsoniana na tenora lub sopran, flet, róg, fortepian i kwartet smyczkowy (1949)
Letters from Morocco na tenora i orkiestrę (1952)

Opery

Caedmon (1933)
The Transposed Heads (1952–1953, wyst. Louisville 1954)
The Glittering Gate (1957, wyst. Nowy Jork 1959)
Nausicaa (1959–1960, wyst. Ateny 1961)
Carlos Among the Candles (1962)
Sappho (1963)
Beckett (1989–1990)

Balety

Hylas and the Nymphs (1935)
Postman’s Knock (1938)
Killer-of-Enemies (1946)
The Masque of the Wild Man (wyst. Spoleto 1958)
Triad (wyst. Spoleto 1958)
Saul and the Witch of Endor (wyk. CBS 1959)
A Season in Hell (1965, wyst. Nowy Jork 1967)
Tragic Celebration: Jephthah’s Daughter (wyk. CBS 1966)

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j ^k ^l ^m ⁿ ^o ^p ^q Encyklopedia Muzyczna PWM. T. 3. Część biograficzna efg. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 1987, s. 317. ISBN 83-224-0344-5.
↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ Baker’s Biographical Dictionary of Musicians. T. Volume 2 Conf–Gysi. New York: Schirmer Books, 2001, s. 1289. ISBN 0-02-865527-3.
↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g The Harvard Biographical Dictionary of Music. Cambridge: Harvard University Press, 1996, s. 313. ISBN 0-674-37299-9.

[encmuz-1] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j ^k ^l ^m ⁿ ^o ^p ^q Encyklopedia Muzyczna PWM. T. 3. Część biograficzna efg. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 1987, s. 317. ISBN 83-224-0344-5.

[baker-2] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ Baker’s Biographical Dictionary of Musicians. T. Volume 2 Conf–Gysi. New York: Schirmer Books, 2001, s. 1289. ISBN 0-02-865527-3.

[harvard-3] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g The Harvard Biographical Dictionary of Music. Cambridge: Harvard University Press, 1996, s. 313. ISBN 0-674-37299-9.

[1]

[2]

[3]