Pernus

Pernus (Kippenhan) – polski herb szlachecki z nobilitacji.

Opis herbu

W polu błękitnym, na skosie srebrnym, trzy gruszki czerwono złote, każda z dwoma listkami zielonymi, gałązką w dół.

Klejnot – głowa kogucia srebrna, z czerwonym grzebieniem i podgardlem oraz dziobem złotym.

Labry błękitne, podbite srebrem.

Józef Szymański podaje wersję opisu według Wdowiszewskiego, gdzie gruszki są całe złote, zaś listki dwudzielne – czerwono-złote.

Najwcześniejsze wzmianki

W 1587 roku: …gdy interregnum po śmierci Stefana Batorego króla nastąpiło, a Maxymilian Xiążę Austryacki od niektórych, pod elekcyą niezgodną, na tron Polski forytowany, chciał miasto Kraków ubiec, Pernus nie tylko że mężny mu dał odpór, ale też wpadających Niemców w bramę mieyską, mężnie y fortunnie odpędził, nieustraszony groźbami, nie zkorumpowany bogatemi obietnicami przy Zygmuncie III dostawał, w nadgrodę odwagi swoiey wzwyż pomieniony przywiley (1589) od tego króla odebrał…

15 kwietnia 1589 na zamku królewskim w Krakowie nastąpiła polska nobilitacja Pawła Pernusa, wójta sądu wyższego prawa magdeburskiego. Herb wywodzi się z mieszczańskiego gmerka Pernusów.

Herbowni

Pernus, Perskowd, Pętkowski, Spira, Spyrn, Spytecki, Szpyrkowicz.

Od XVII wieku obecni na Kresach (pierwsze dobra na wschód od Mołdawii), od początku XIX wieku apteki we Włodawie i w Łukowie.

Bibliografia

• Tadeusz Gajl: Herbarz polski od średniowiecza do XX wieku : ponad 4500 herbów szlacheckich 37 tysięcy nazwisk 55 tysięcy rodów. L&L, 2007. ISBN 978-83-60597-10-1.brak strony w książce

Linki zewnętrzne

• Herb Pernus z listą nazwisk w elektronicznej wersji Herbarza polskiego Tadeusza Gajla