Sierpodudek białogłowy
| Phoeniculus bollei[1] | |||
| (Hartlaub, 1858) | |||
 Fragment rysunku z Catalogue of the Birds in the British Museum t.16 (1892) | |||
| Systematyka | |||
| Domena | |||
|---|---|---|---|
| Królestwo | |||
| Typ | |||
| Podtyp | |||
| Gromada | |||
| Podgromada | |||
| Infragromada | |||
| Rząd | |||
| Rodzina | |||
| Rodzaj | |||
| Gatunek |
sierpodudek białogłowy | ||
| Synonimy | |||
|
| |||
| Podgatunki | |||
| |||
| Kategoria zagrożenia (CKGZ)[4] | |||
 | |||
Sierpodudek białogłowy[5] (Phoeniculus bollei) – gatunek średniej wielkości ptaka z rodziny sierpodudków (Phoeniculidae). Występuje w Afryce Subsaharyjskiej. Nie jest zagrożony wyginięciem.
Systematyka[edytuj | edytuj kod]
Gatunek ten po raz pierwszy opisał w 1858 roku Gustav Hartlaub, nadając mu nazwę Irrisor Bollei. Jako miejsce typowe wskazał Aszanti na Złotym Wybrzeżu (obecnie Ghana)[3][6]. Obecnie gatunek zaliczany jest do rodzaju Phoeniculus[5][7]. Wyróżnia się trzy podgatunki P. bollei[2][7].
Zasięg występowania[edytuj | edytuj kod]
Sierpodudek białogłowy występuje w Afryce Subsaharyjskiej na terenie następujących państw: Burundi, Demokratyczna Republika Konga, Ghana, Gwinea, Kamerun, Kenia, Liberia, Mali, Nigeria, Republika Środkowoafrykańska, Rwanda, Sudan Południowy, Tanzania, Uganda i Wybrzeże Kości Słoniowej[4].
Poszczególne podgatunki występują[2][7]:
- P. bollei bollei (Hartlaub, 1858) – od Liberii i południowo-wschodniej Gwinei po Republikę Środkowoafrykańską i skrajnie północno-zachodnią Demokratyczną Republikę Konga
- P. bollei jacksoni (Sharpe, 1890) – wschodnia Demokratyczna Republika Konga po południową część Sudanu Południowego i środkową Kenię
- P. bollei okuensis Serle, 1949 – zachodni Kamerun (góra Kilum, zwana też Oku)
Morfologia[edytuj | edytuj kod]
Długość ciała 30–35,5 cm; masa ciała 45–68 g[2]. Samice są mniejsze od samców i mają sporo krótsze dzioby[2].
Pożywienie[edytuj | edytuj kod]
Jego pożywienie stanowią głównie stawonogi, w tym chrząszcze i ich larwy, skorki, prostoskrzydłe, mrówki, termity, pająki (w tym kokony z jajami) i gąsienice; zjada również pokarm roślinny – jagody i nasiona[2].
Status[edytuj | edytuj kod]
IUCN uznaje sierpodudka białogłowego za gatunek najmniejszej troski (LC, Least Concern). Liczebność populacji nie została oszacowana; ptak ten opisywany jest jako od rzadkiego po lokalnie pospolity. Trend liczebności populacji oceniany jest jako spadkowy ze względu na niszczenie siedlisk[4].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Phoeniculus bollei, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
- ↑ a b c d e f Handbook of the Birds of the World. J. del Hoyo, A. Elliott, J. Sargatal (red.). T. 6: Mousebirds to Hornbills. Barcelona: Lynx Edicions, 2001, s. 429. ISBN 84-87334-30X. (ang.).
- ↑ a b D. Lepage: White-headed Woodhoopoe Phoeniculus bollei. [w:] Avibase [on-line]. [dostęp 2022-12-23]. (ang.).
- ↑ a b c Phoeniculus bollei, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
- ↑ a b Systematyka i nazwa polska za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Rodzina: Phoeniculidae Bonaparte, 1831 - sierpodudki - Wood-hoopoes (Wersja: 2017-06-25). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2020-05-03].
- ↑ G. Hartlaub. Ueber eine neue Art der Gattung Irrisor. „Journal für Ornithologie”. 6 (36), s. 445, 1858. (łac. • niem.).
- ↑ a b c F. Gill, D. Donsker & P. Rasmussen (red.): Mousebirds, Cuckoo Roller, trogons, hoopoes, hornbills. IOC World Bird List (v10.1). [dostęp 2020-05-03]. (ang.).
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Zdjęcia, nagrania głosów i krótkie filmy. [w:] eBird [on-line]. Cornell Lab of Ornithology. (ang.).