Pico (wyspa)
 Widok na stolicę wyspy, Madalenę. Na drugim planie szczyt Pico. | |
| Kontynent | |
|---|---|
| Państwo | |
| Region autonomiczny | |
| Akwen | |
| Powierzchnia |
447 km² |
| Populacja • liczba ludności • gęstość |
|
Położenie na mapie Azorów  | |
Położenie na mapie Oceanu Atlantyckiego  | |
 38°28′52″N 28°22′02″W/38,481111 -28,367222
| |
| |
| Obiekt z listy światowego dziedzictwa UNESCO | |
| |
| Państwo | |
|---|---|
| Region autonomiczny | |
| Typ |
kulturowy |
| Spełniane kryterium |
III, V |
| Numer ref. | |
| Region[b] |
Europa i Ameryka Północna |
| Historia wpisania na listę | |
| Wpisanie na listę | |
Pico (port. Ilha do Pico) – wyspa pochodzenia wulkanicznego na środkowym Atlantyku, należąca do centralnej grupy portugalskiego archipelagu Azory zaliczanego do Makaronezji. Stanowi wynurzoną część wygasłego wulkanu Pico (z port. „szczyt”), którego wierzchołek (2351 m n.p.m.) jest największym wzniesieniem w obrębie Grzbietu Śródatlantyckiego oraz najwyższym szczytem Portugalii.
Wyspa położona jest około 17,5 km na południe od São Jorge i niecałe 7 na wschód od Faial; ma 42 km długości i do 15 km szerokości. Powierzchnia Pico wynosi 447 km², co czyni je drugą co do wielkości wyspą Azorów. Główne miejscowości, będące zarazem siedzibami gmin, to stołeczna Madalena, São Roque do Pico i Lajes do Pico, a całkowitą liczbę mieszkańców szacuje się na około 15 000.
Początek osadnictwa na Pico datuje się na 1460 rok. Wulkan w południowo-zachodniej części wyspy wybuchł po raz ostatni w 1963, inne ważniejsze erupcje miały miejsce w latach 1562-1564, 1718 i 1720. Pokłady lawy i bazaltu zalegają obecnie w promieniu 10 km od krateru o obwodzie 700 m. Wyspa była ważnym ośrodkiem wielorybnictwa do 1980, kiedy ostatecznie zakazano połowów. Główne gałęzie gospodarki to turystyka, szkutnictwo oraz produkcja cenionego w świecie[1] wina Pico (Vinho do Pico). W 2004 roku krajobrazy winnic na wyspie wpisano na listę światowego dziedzictwa UNESCO. Na uwagę zasługują XVIII-wieczne kościoły w São Roque do Pico: São Roque i São Pedro de Alcântara, muzeum wielorybnictwa w Lajes do Pico, a także miejscowość Areia Larga ze starymi rezydencjami właścicieli winnic. Siedem tygodni po Wielkanocy urządzany jest na wyspie huczny festiwal Espirito Santo. Wody wokół Pico uważane są za jedno z najlepszych miejsc do obserwacji waleni na Atlantyku[2].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ 1. [dostęp 2006-11-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-09-28)].
- ↑ 2. [dostęp 2006-11-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-09-28)].
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Krótkie opisy poszczególnych wysp azorskich. mojewakacje.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2006-11-11)].
- Pico w portalu Azores.com - mapa, galeria i szczegółowy opis wyspy (ang.)
