Pieśń triumfującej miłości

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Pieśń triumfującej miłości
Rok produkcji

1967

Kraj produkcji

Polska

Język

polski

Czas trwania

26 min

Reżyseria

Andrzej Żuławski

Scenariusz

Andrzej Żuławski
Mirosław Żuławski

Główne role

Beata Tyszkiewicz
Piotr Wysocki
Andrzej May
Jerzy Jogałła

Produkcja

Zespół Filmowy Rytm

Pieśń triumfującej miłości – drugi obok Pavoncello film krótkometrażowy w reżyserii Andrzeja Żuławskiego z roku 1967. Andrzej Żuławski napisał scenariusz do filmu wraz ze swym ojcem Mirosławem Żuławskim, na podstawie opowiadania Iwana Turgieniewa[1].

Fabuła[edytuj | edytuj kod]

26-minutowy czarno-biały film Żuławskiego, utrzymany w onirycznej konwencji, opowiada historię miłosnego trójkąta. Do posiadłości Fabiusza przybywa z dalekich podróży przyjaciel Mucjusz w towarzystwie swojego sługi Malajczyka. Przed laty żona Fabiusza, piękna Waleria kochała Mucjusza. Fabiusz jest zazdrosny, że uczucie jakim Waleria darzyła Mucjusza może powrócić. Malajczyk gra na egzotycznym instrumencie "Pieśń o miłości", która potrafi czynić cuda.

Obsada[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]