Piotr Jargusz

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Piotr Jargusz
Ilustracja
prof. Piotr Jargusz
Data i miejsce urodzenia

6 grudnia 1960
Kraków

Narodowość

polska

Język

polski

Alma Mater

Akademia Sztuk Pięknych im. Jana Matejki w Krakowie

Dziedzina sztuki

malarstwo, sztuki wizualne

Odznaczenia
Medal Złoty za Długoletnią Służbę Medal Srebrny za Długoletnią Służbę
Multimedia w Wikimedia Commons

Piotr Mikołaj Jargusz (ur. 6 grudnia 1960 roku w Krakowie) – polski artysta sztuk wizualnych, malarz, animator, pedagog, profesor zwyczajny.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Absolwent krakowskiego Liceum Sztuk Plastycznych, uczył się w pracowni Piotra Jarży. Studiował na Wydziale Malarstwa i Wydziale Grafiki Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie w pracowniach profesorów: Stanisława Rodzińskiego, Zbyluta Grzywacza, Janusza Orbitowskiego, Włodzimierza Kunza i Stanisława Wejmana. Ukończył Studium Pedagogiczne ASP w Krakowie w pracowni prof. Adama Brinckena. Od 2012 profesor sztuk plastycznych[1].

Realizuje idee malarstwa w przestrzeni społecznej. Malowane na szarych, pakunkowych papierach obrazy nakleja na słupy ogłoszeniowe. Realizuje projekty animacyjne. Prowadzi między innymi autorską pracownię malarstwa i pracownię projektów w przestrzeni społecznej na Wydziale Sztuki w Instytucie Malarstwa i Edukacji Artystycznej Uniwersytetu Komisji Edukacji Narodowej w Krakowie. Dwukrotnie pełnił i pełni funkcję dyrektora Instytutu Malarstwa i Edukacji Artystycznej.

Zrealizował 90 indywidualnych pokazów swoich obrazów w kraju i za granicą. Autor tekstów o sztuce. Trzykrotny stypendysta Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego. Laureat Nagrody Ars Quaerendi przyznawanej za wybitne osiągnięcia na rzecz kultury Małopolski. Odznaczony srebrnym i złotym Medalem za Długoletnią Służbę. Członek Stowarzyszenia Otwarta Pracownia oraz Forum Kraków.

Twórczość artystyczna[edytuj | edytuj kod]

  • 2023
    • Afirmacja i krytyka. Metafizyczność i polskość w sztuce pierwszego dwudziestolecia XXI wieku, Galeria Podbrzezie Kraków, 6-31 października 2023 r. (kurator Łukasz Murzyn)[2]
    • Affirmare, wystawa zbiorowa Paweł Baśnik, Stanisław Cholewa, Ignacy Czwartos, Piotr Jargusz, Krzysztof Klimek, Wojciech Korkuć, Kamil Kuzko, Beata Stankiewicz, Stowarzyszenie Artystyczne Otwarta Pracownia, 6-29.10.2023 r.[3]
    • Kropla góralskiej krwii. Część druga, Piotr Jargusz, Galeria Stowarzyszenia Otwarta Pracownia Kraków, 29.9.2023 r.[4]
    • 1+1, Piotr Jargusz/Ričardas Bartkevičius, międzynarodowa wystawa malarstwa, polsko-litewski projekt artystyczny, Galeria Akademii Sztuk Pięknych w Wilnie, 1-29.09.2023 r.[5]
    • Chleb powszedni (w ramach Krakers 2023) Piotr Jargusz, Paweł Łubkowski, Teatr Supernova Kraków, 12-19.05.2023 r.[6]
    • Kropla góralskiej krwi (w ramach Krakers 2023), Piotr Jargusz, były budynek Poczty Głównej w Krakowie
    • Patrz. Piotr Jargusz/Ričardas Bartkevičius - wystawa malarstwa dwóch artystów międzynarodowa polsko litewska współpraca artystyczna, Kraków, Galeria Stowarzyszenia Artystycznego Otwarta Pracownia Dietla 11 - 1.04-29.04.2023 r. (kurator Sebastian Stankiewicz)[7]
    • Cóż to jest prawda? Sprawdzam - uczestnictwo w zbiorowej wystawie multimedialnej w Galerii Sztuki Współczesnej Sztuki Sakrum Dom Praczki w Kielcach, 31.03.-31.05 2023 r. (kurator Bernadeta Stano)[8]
    • Obrazy uliczne Piotra Jargusza, prezentacja cyklu obrazów w przestrzeni Krakowa na słupach ogłoszeniowych, Kraków 1.04- 29.12.2023 r. (comiesięczny pokaz obrazów trwa nieprzerwanie od 2009 roku)
  • 2022
    • Jargusz obrazy/Bury Rzeźby Prezentacja dwóch kolekcji malarstwa i rzeźby dwóch przyjaciół w Galerii Oświęcimskiego Centrum Kultury w Oświęcimiu - premierowo pokazano 25 obrazy Piotra Jargusza, 11.06-31.07.2022 r.[9]
    • Patrz Człowieku! - wystawa indywidualna 16 obrazów Piotra Jargusza z kolekcji Galerii AG w Krakowie.23.04 - 23.05.2022 r.[10]
  • 2021
    • Obrazy Uliczne Piotra Jargusza – Sztuka Blisko Domu (Kraków. Toruń, Rzeszów ,Wrocław)
    • Piotr Jargusz / Zbigniew Bury[11][12] – Pokaz wspólny obrazów i rzeźb, StrefArt Galeria Sztuki w Tychach.
    • Noe – ostatnie kuszenie Boga. Kraków, Pracownia: Dietla 47 – 14.06 - 15.06.2021 r.
  • 2020
  • 2019
    • Woda Życia Obrazy Uliczne Piotra Jargusza w przestrzeni Krynicy Zdrój i Bardejowa na Słowacji, 15.04 - 15.05.2019 r.
    • Dom dla obrazów[16] Otwarta Pracownia – Kraków, ul. Dietla 11, 8.02 - 28.02.2019 r. prezentacja obrazów, Autobiografia. Obrazy Uliczne – Kraków
  • 2018
Obrazy Uliczne Piotra Jargusza, Kraków 2018 r.
Dom dla obrazów Otwarta Pracownia 2019, fot. J. Bujnowski
Autobiografia 2020 – Obrazy Uliczne Piotra Jargusza, Kraków 2018
    • Autobiografia. Obrazy Uliczne – Kraków – obrazy prezentowane w przestrzeni miasta. Prezentacja obrazów podczas Biennale Sztuki w Bangkoku.
    • Centrum Sztuki 1918–2018 OHP Ośrodek Szkolno-Wychowawczy dla Młodzieży w Lanckoronie.
    • Realizacja warsztatów z szeroko pojętych sztuk wizualnych.
    • Zło. Obrazy/Obiekty – Ukraina (Podkamień, Kamieniec Podolski), Rumunia.
  • 2017
  • 2016
    • Głód. Obrazy Uliczne – Ukraina (Mukaczewo, Huszt, Krzyworównia, Wierchowina, Karpaty Wschodnie)
    • Głód. Obrazy Uliczne – Kraków – obrazy prezentowane w przestrzeni społecznej miast i wsi.
    • Opisanie Polski według Marcina Kromera. Obrazy Uliczne – Biecz – obrazy prezentowane w przestrzeni Biecza.
    • Prezentacja cyklu obrazów na zaproszenie Slot Art i Nie kongresu Animatorów w Lubiążu.
  • 2015
    • Twoja/moja przestrzeń. Dziady Wileńskie –Wilno – obrazy prezentowane w przestrzeni miasta współuczestnictwo w projekcie Cecylii Malik i Małgorzaty Wielek – M.
    • Chłopi. Prezentacja obrazów w przestrzeni wsi Wola Sękowa.
    • Święto Wiosny Kazimierz Dolny – obrazy w przestrzeni Kazimierza Dolnego.
    • W poszukiwaniu wspólnego języka. Obrazy Uliczne. Czerwone-zielone, Kraków.
  • 2013–2020
  • 2010–2014
    • Viatoris. Między Wschodem i Zachodem; grant Narodowego Centrum Nauki – obrazy prezentowane w przestrzeni miast i wsi Polski (Toruń, Warszawa, Teremiski)[17][18], Niemiec (Berlin)[19], Białorusi (Mińsk, Zasław), Rumunii (Napoca), Rosji (Moskwa, Talica)[20], Ukrainy (Kijów) i Litwy (Wilno).
  • 2011–1012
    • Kobieta i Mężczyzna. Opowieści egzystencjalne – Obrazy Uliczne; realizacja (wspólnie z fotografką Katarzyną Widmańską) projektu uhonorowanego Nagrodą Ars Quaerendi.
  • 2010–2012
    • Miesiące. Obrazy Uliczne – Kraków – obrazy prezentowane w przestrzeni Krakowa.
  • 2009–2010
    • Święta Polskie: Bóg się rodzi, Wielkanoc-Wielka moc, Umarli wstaną – Obrazy Uliczne w przestrzeni Krakowa i Torunia.

Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]

Piotr Jargusz syn Józefa i Ireny. Żona: Urszula z Byliców Jargusz.

Bibliografia i netografia dotycząca twórczości[edytuj | edytuj kod]

Portfolio artysty

  • Piotr Jargusz – portfolio[21]
  • Polski Viatoris Digitalizacja i upowszechnienie obrazów prof. Piotra Jargusza[22]
  • Biogram na stronie Stowarzyszenia Otwarta Pracownia[16]
z cyklu Obrazy Domowe Piotra Jargusza
z cyklu Obrazy Domowe Piotra Jargusza

Filmy

  • Film: Viatoris. Między Wschodem a Zachodem.
    • VIATORIS teaser preprodukcyjny, film[23]
    • VIATORIS, film (50 minut)
    • VIATORIS, trailer (1:30 minut)[24]
  • Łódź Miasto Kobiet. Obrazy Uliczne 2020[13]

Książki

  • Obrazy uliczne Piotra Jargusza: sztuka w przestrzeni społecznej, Kraków 2019[25]
  • Piotr Jargusz. Malarstwo, Galeria Podbrzezie, Kraków 1993[26][27]
  • Piotr Jargusz : Obrazy a sztuka pamięci : czerwiec – lipiec 2001,Kraków 2001[28]
  • Piotr Jargusz : Obrazy, Bydgoszcz 2005[29]
  • Piotra Jargusza Obrazy Uliczne Kraków 2009–2011, Kraków 2011[30]
  • Mężczyzna i Kobieta. Obrazy Uliczne 2011–2012, Kraków 2013[31]
  • Viatoris. Między Wschodem a Zachodem. Obrazy Uliczne 2011–2014, Kraków 2014[32]
  • P. Jargusz, R. Solewski: Viatoris. Między Wschodem a Zachodem, Kraków 2014[33]
  • R. Solewski: Obrazy uliczne Piotra Jargusza: sztuka w przestrzeni społecznej, Kraków 2020[34]

Teksty /wykłady o twórczości Piotra Jargusza

  • Wola i okiełznanie. Wykład 1[35]
  • Viatoris : romantyzm w czasach postmodernizmu. Wykład 3[36]
  • Rosja, Berlin i pamięć przydrożna. Wykład 4[37]
  • Teksty własne (fragmenty)[38]

Plenery artystyczne

  • Edukacja artystyczna na Kresach: plener[39]

Inne publikacje i rozmowy:

  • R. Solewski: Wola i okiełznanie „Annales Universitatis Pedagogicae Cracoviensis” 2010,nr 83, s. 62–68,
  • B. Stano: Peregrynacje prywatne, o rysunkach Piotra Jargusza, „Annales Universitatis Pedagogicae Cracoviensis” 2010, nr 83, s. 69–70,
  • P. Dybicz: Najpierw człowiek, potem artysta – rozmowa z prof. Piotrem Jarguszem[40], „Przegląd”, 30.06.2014,
  • R. Solewski: Romantyzm w epoce zwrotów. Viatoris Piotra Jargusza (w:) Dziedzictwo awangardy a Edukacja artystyczna. Pomiędzy dziełem, zdarzeniem a doświadczeniem[41], pod red. M. Moszkowicz, B. Stano, Kraków 2015,
  • R. Solewski: Viatoris : który pokonuje drogę : ponowoczesny romantyzm Piotra Jargusza = who hits the road hard : postmodern romanticism of Piotr Jargusz[42], Kraków 2016,
  • L. Gazur: Obraz w przestrzeni społecznej. Sztuka uliczna Piotra Jargusza[43], "Gazeta Krakowska", wyd. 12.02.2019,
  • M. Wąs, Nie odpuszczać![44], „Commentarii Academici”, 2020, nr 16, s. 8–13,
  • A. Szablewska, Wywiad z Piotrem Jarguszem w Radiu Kraków[45], 2021 (45 minut)
  • W. Plińska, I. Kawecki (reż.), Alter Ego, film o twórczości Piotra Jargusza i Angeliki Wojas[46], 2022

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 18 października 2012 r. nr 115-14-12 w sprawie nadania tytułu profesora (M.P. z 2013 r. poz. 195).
  2. ↑ AFIRMACJA I KRYTYKA. Metafizyczność i polskość w sztuce pierwszego dwudziestolecia XXI wieku – Galeria Podbrzezie [online], 28 września 2023 [dostęp 2023-10-16] (pol.).
  3. ↑ otwartapracownia, "Affirmare" (wystawa zbiorowa), 06.10.2023 [online], Otwarta Pracownia, 3 października 2023 [dostęp 2023-10-16] (pol.).
  4. ↑ otwartapracownia, "Kropla góralskiej krwi - obrazy uliczne Piotra Jargusza", 29.09.2023 [online], Otwarta Pracownia, 25 września 2023 [dostęp 2023-10-16] (pol.).
  5. ↑ Gestikuliacija, arba Kaip verbalizuoti ekspresionizmą? | Šiaurės Atėnai [online], 15 września 2023 [dostęp 2023-10-16] (lit.).
  6. ↑ cracowartweek, Chleb powszedni - CRACOW ART WEEK [online], 29 kwietnia 2023 [dostęp 2023-10-16] (pol.).
  7. ↑ otwartapracownia, R. Bartkevičius i P. Jargusz, "Patrz", wernisaż 31.03.2023 [online], Otwarta Pracownia, 10 marca 2023 [dostęp 2023-10-16] (pol.).
  8. ↑ „Sprawdzam. Cóż to jest prawda?” – wystawa, która skłania do przemyśleń [online], 2 kwietnia 2023 [dostęp 2023-10-16] (pol.).
  9. ↑ Wystawa Jargusz/Bury w Oświęcimiu [online], Radio Andrychów, 14 czerwca 2022 [dostęp 2022-07-01] (pol.).
  10. ↑ 2022 - prof. Piotr Jargusz, Galeria AG, Ktraków, 23. kwietnia - 23. maja 2022r, wystawa malarstwa [online], galeriaag.art.pl [dostęp 2022-07-01].
  11. ↑ Wernisaż wystawy Zbyszek Bury Piotr Jargusz DWIE DROGI [online], www.strefart.pl [dostęp 2021-06-14].
  12. ↑ Zbigniew Bury/ Piotr Jargusz - Wystawa - Dwie drogi - Finisaż - CKW Strefart 2021. [dostęp 2021-07-07].
  13. ↑ a b Piotr Jargusz. [dostęp 2021-05-25].
  14. ↑ Piotr Jargusz obrazy uliczne Buty Viatorisa, Chełmek 2020. [dostęp 2021-05-25].
  15. ↑ Piotr Jargusz , Sebastian Madejski [online], moksir.chelmek.pl [dostęp 2021-05-25] (pol.).
  16. ↑ a b Piotr Jargusz [online], 25 lat Otwartej Pracowni [dostęp 2021-05-25] (pol.).
  17. ↑ Piotr Jargusz, Viatoris obrazy uliczne Piotra Jargusza, Uniwersytet Pedagogiczny im. Komisji Edukacji Narodowej. Biblioteka Główna, 2012, ISBN 978-83-923889-9-9 [dostęp 2021-05-25].
  18. ↑ Piotr Jargusz, Viatoris w Teremiskach : Obrazy uliczne Piotra Jargusza, Uniwersytet Pedagogiczny im. Komisji Edukacji Narodowej. Biblioteka Główna, 2013, ISBN 978-83-923889-9-9 [dostęp 2021-05-25].
  19. ↑ Piotr Jargusz, Wanderer - Bilder von Piotr Jargusz, Uniwersytet Pedagogiczny im. Komisji Edukacji Narodowej. Biblioteka Główna, 2014, ISBN 978-83-923889-9-9 [dostęp 2021-05-25].
  20. ↑ VIATORIS | СТРАННИК [online], pbc.up.krakow.pl [dostęp 2021-05-25].
  21. ↑ Piotr Jargusz - Portfolio, https://wydzialsztuki.up.krakow.pl/wp-content/uploads/2018/10/Piotr_Jargusz-Portfolio.pdf
  22. ↑ Polski Viatoris [online], pbc.up.krakow.pl [dostęp 2021-05-25].
  23. ↑ VIATORIS teaser preprodukcyjny. Krakow Film Klaster 2014-04-22. [dostęp 2021-05-25].
  24. ↑ VIATORIS [online], www.bartonfilm.pl [dostęp 2021-05-25].
  25. ↑ Rafał Solewski, Obrazy uliczne Piotra Jargusza : sztuka w przestrzeni społecznej, Kraków 2019, ISBN 978-83-8084-348-6, OCLC 1237800695 [dostęp 2021-05-25].
  26. ↑ Piotr Jargusz, Piotr Jargusz : malarstwo, Kraków: Galeria Podbrzezie, 1994, ISBN 83-902455-1-5, OCLC 316537816 [dostęp 2021-05-25].
  27. ↑ Piotr Jargusz, Piotr Jargusz : malarstwo, Galeria Podbrzezie, 1994, ISBN 978-83-902455-1-5 [dostęp 2021-05-25].
  28. ↑ Piotr Jargusz, Piotr Jargusz : Obrazy a sztuka pamięci : czerwiec - lipiec 2001 : Dom Kultury Podgórze, Centrum Sztuki Współczesnej Solvay, [s.n.], 2001 [dostęp 2021-05-25].
  29. ↑ Poznań Supercomputing and Networking Center-dL Team, FBC [online], FBC [dostęp 2021-05-25] (pol.).
  30. ↑ Piotra Jargusza obrazy uliczne, [Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Pedagogicznego im. Komisji Edukacji Narodowej], 2011, ISBN 978-83-7271-657-6 [dostęp 2021-05-25].
  31. ↑ Piotr Jargusz, Piotr Jargusz : Kobieta i mężczyzna : opowieści egzystencjalne : obrazy uliczne, [s.n.], 2013 [dostęp 2021-05-25].
  32. ↑ Pedagogiczna Biblioteka Cyfrowa - Jargusz, Piotr (1960- ), 2014, Viatoris : między Wschodem a Zachodem [online] [dostęp 2021-05-25] (ang.).
  33. ↑ Rafał Solewski, Viatoris : między Wschodem a Zachodem, Kraków: Uniwersytet Pedagogiczny im. Komisji Edukacji Narodowej, 2014, ISBN 978-83-7271-910-2, OCLC 910013165 [dostęp 2021-05-25].
  34. ↑ https://rep.up.krakow.pl/xmlui/handle/11716/6947
  35. ↑ Rafał Solewski, Wola i okiełznanie. Wykład 1, Uniwersytet Pedagogiczny im. Komisji Edukacji Narodowej. Biblioteka Główna, 2012, ISBN 978-83-923889-9-9 [dostęp 2021-05-25].
  36. ↑ https://rep.up.krakow.pl/xmlui/handle/11716/87
  37. ↑ Rafał Solewski, Rosja, Berlin i pamięć przydrożna. Wykład 4, Uniwersytet Pedagogiczny im. Komisji Edukacji Narodowej. Biblioteka Główna, 2014, ISBN 978-83-923889-9-9 [dostęp 2021-05-25].
  38. ↑ Teksty - Piotr Jargusz [online], sites.google.com [dostęp 2021-05-25].
  39. ↑ Piotr Jargusz, Jan Bujnowski, Agnieszka Nowakowska, Edukacja artystyczna na Kresach : plener, Pedagogiczna Biblioteka Cyfrowa, 2012 [dostęp 2021-05-25].
  40. ↑ Najpierw człowiek, potem artysta – rozmowa z prof. Piotrem Jarguszem [online], Przegląd, 30 czerwca 2014 [dostęp 2021-05-25] (pol.).
  41. ↑ Mirosława Moszkowicz, Bernadeta Stano, Dziedzictwo awangardy a edukacja artystyczna : pomiędzy dziełem, zdarzeniem i doświadczeniem, Kraków 2015, ISBN 978-83-7271-901-0, OCLC 945452032 [dostęp 2021-05-25].
  42. ↑ Inez Okulska, Viatoris : który pokonuje drogę : ponowoczesny romantyzm Piotra Jargusza = who hits the road hard : postmodern romanticism of Piotr Jargusz, Kraków: Wydawnictwo Pasaże, 2016, ISBN 978-83-64511-20-2, OCLC 958203812 [dostęp 2021-05-25].
  43. ↑ Obraz w przestrzeni społecznej: sztuka uliczna Piotra Jargusza [online], plus.gazetakrakowska.pl, 12 lutego 2019 [dostęp 2021-05-25] (pol.).
  44. ↑ https://www.up.krakow.pl/images/dokumenty/czasopismo/commentarii-academici-16-2020.pdf
  45. ↑ Obrazy uliczne Piotra Jargusza. Audycja z 29 stycznia 2021 roku - Narodziny Wenus - Audycje - Radio Kraków [online], radiokrakow.pl [dostęp 2021-06-01] (pol.).
  46. ↑ otwartapracownia, ALTER EGO, reż. Weronika Plińska i Igor Kawecki, 30.09.2022 [online], Otwarta Pracownia, 27 września 2022 [dostęp 2023-10-16] (pol.).

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Piotr_Jargusz&oldid=73035175”