Piotr Romanow (lotnik)

Piotr Romanow
Пётр Романов
	kapitan lotnictwa
Pełne imię i nazwisko	Piotr Iwanowicz Romanow
Data i miejsce urodzenia	6 czerwca 1918 ; Sieriebrianyje Prudy
Data i miejsce śmierci	18 kwietnia 1945 ; Brandenburgia
	Przebieg służby
Lata służby	1940–1945
Siły zbrojne	Armia Czerwona; Wojskowe Siły Powietrzne
Jednostki	108 pułk 36 Dywizji Lotniczej 8 Korpusu Lotnictwa Dalekiego Zasięgu
Stanowiska	dowódca klucza
Główne wojny i bitwy	II wojna światowa
	Odznaczenia
	;

Piotr Iwanowicz Romanow (ros. Пётр Иванович Романов, ur. 6 czerwca 1918 we wsi Sieriebrianyje Prudy w guberni tulskiej, zm. 18 kwietnia 1945 w Brandenburgii) – radziecki lotnik wojskowy, kapitan, Bohater Związku Radzieckiego (1944).

Życiorys

Urodził się w rodzinie chłopskiej. Od 1931 mieszkał w Moskwie u starszego brata, skończył szkołę uniwersytetu fabryczno-zawodowego, pracował jako ślusarz w fabryce, ukończył aeroklub. Od 1940 służył w armii, w 1941 ukończył wojskową lotniczą szkołę pilotów w Kirowabadzie (obecnie Gandża), służył w Siłach Powietrznych Zakaukaskiego Okręgu Wojskowego, w sierpniu 1941 brał udział w operacji wkroczenia wojsk radzieckich do Iranu. Od 13 października 1941 uczestniczył w wojnie z Niemcami, walczył m.in. na Froncie Północno-Zachodnim w składzie 42 pułku lotnictwa bombowego, wykonując 17 lotów bojowych. W marcu 1942 jego pułk włączono w skład Lotnictwa Dalekiego Zasięgu. Walczył m.in. w obronie Moskwy, pod Stalingradem, brał udział w bombardowaniu węzłów kolejowych i lotnisk wroga m.in. w Smoleńsku, Dnie, Briańsku, Mińsku, Połtawie, Orszy, Homlu, Orle, Witebsku, Wiaźmie, Kursku i Woroneżu, a w maju 1943 w bombardowaniu Warszawy. Od 1942 należał do WKP(b). W maju-czerwcu i październiku-listopadzie 1942 wykonał 49 lotów bojowych w obszarach podbiegunowych, m.in. niedaleko granicy ZSRR z Norwegią. Jako dowódca klucza 108 pułku lotniczego dalekiego zasięgu 36 Dywizji Lotniczej Dalekiego Zasięgu 8 Korpusu Lotnictwa Dalekiego Zasięgu w stopniu kapitana do końca lutego 1944 wykonał 209 lotów bojowych, zrzucając na przeciwnika 206,5 ton bomb. Łącznie do końca wojny wykonał 300 lotów bojowych. Został zastępcą dowódcy eskadry, brał udział w operacji berlińskiej, zginął w nocy 18 kwietnia 1945 wskutek zestrzelenia przez niemiecką obronę przeciwlotniczą.

Odznaczenia

Złota Gwiazda Bohatera Związku Radzieckiego (19 sierpnia 1944)
Order Lenina (19 sierpnia 1944)
Order Czerwonego Sztandaru (31 grudnia 1942)
Order Wojny Ojczyźnianej I klasy (17 czerwca 1943)
Order Czerwonej Gwiazdy (20 czerwca 1942)
Medal „Za obronę Stalingradu” (1943)
Medal „Za obronę Moskwy”
Medal „Za obronę Leningradu”

Bibliografia

Романов Пётр Иванович (ros.) Biogram na stronie warheroes.ru [dostęp 2019-01-07]