Plac Inwalidów w Warszawie

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Plac Inwalidów w Warszawie
Stary Żoliborz
Ilustracja
Plac Inwalidów, widok w kierunku północnym
Państwo

 Polska

Miejscowość

Warszawa

Położenie na mapie Warszawy
Mapa konturowa Warszawy, blisko centrum na lewo u góry znajduje się punkt z opisem „Plac Inwalidów w Warszawie”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, blisko centrum na prawo znajduje się punkt z opisem „Plac Inwalidów w Warszawie”
Położenie na mapie województwa mazowieckiego
Mapa konturowa województwa mazowieckiego, w centrum znajduje się punkt z opisem „Plac Inwalidów w Warszawie”
Ziemia52°15′50,0″N 20°59′26,0″E/52,263889 20,990556

Plac Inwalidów – plac w dzielnicy Żoliborz w Warszawie.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Na miejscu dzisiejszego placu znajdował się wzniesiony w latach 60. XIX wieku fort Gieorgija, jeden z fortów Cytadeli. Plac wytyczono w 1923 na osi ulicy Mickiewicza przy przecięciu z ulicą Czarnieckiego i aleją Wojska Polskiego, jako jeden z dwóch wielkich placów powstającego wówczas Żoliborza[1].

20 grudnia 1924 oddano do użytku wybudowaną przez plac w ciągu ul. Mickiewicza linię tramwajową[2][3].

Nazwa placu, nadana uchwałą Rady Miejskiej Warszawy z dnia 27 września 1926[4], upamiętnia inwalidów I wojny światowej[5].

W latach 20. i 30. plac został otoczony budynkami Mieszkaniowego Stowarzyszenia Spółdzielni Oficerów i Warszawskiej Spółdzielni Mieszkaniowej.

Zabudowa placu nie została zniszczona podczas II wojny światowej[6].

Ważniejsze obiekty[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Eugeniusz Szwankowski: Ulice i place Warszawy. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1970, s. 63.
  2. Warszawskie tramwaje elektryczne 1908−1998. Tom II. Warszawa: Wydawnictwa Komunikacji i Łączności, 1998, s. 17. ISBN 83-907574-00.
  3. Linia tramwajowa zwykła 15. Trasbus.com – Historia warszawskiej komunikacji miejskiej. [dostęp 2024-03-01]. (pol.).
  4. Uchwała Rady Miejskiej z dnia 27 września 1926 r. w sprawie nazw ulic w Cytadeli i w mieście. „Dziennik Zarządu Miasta Stołecznego Warszawy”. nr 67/68, s. 1-3, 1926-10-20. 
  5. Kwiryna Handke: Dzieje Warszawy nazwami pisane. Warszawa: Muzeum Historyczne m.st. Warszawy, 2011, s. 150. ISBN 978-83-62189-08-3.
  6. Encyklopedia Warszawy. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1994, s. 281. ISBN 83-01-08836-2.
  7. Marta Leśniakowska: Architektura w Warszawie 1918–1939. Warszawa: Arkada Pracownia Historii Sztuki, 2006, s. 134. ISBN 83-60350-00-0.
  8. Kronika wydarzeń w Warszawie 1 VII–30 IX 1977. „Kronika Warszawy”. 1(33), s. 176, 1978. 
  9. Jacek Olecki: Wojenne tajemnice Warszawy i Mazowsza. Część I. Warszawa: Agencja Wydawnicza CB, 2006, s. 12–13. ISBN 83-7339-036-7.
  10. Nikodem Budrymowicz, Zbigniew Rekuć. Niektóre problemy projektowania i realizacji tuneli szlakowych metra na Żoliborzu Oficerskim w Warszawie odcinek Dworzec Gdański – Plac Wilsona. „Górnictwo i geoinżynieria”. 3-4, s. 233-244, 2003. Akademia Górniczo-Hutnicza.