Pomnik Józefa Piłsudskiego w Tarnopolu
 Widok ogólny | |
| Państwo | |
|---|---|
| Miejscowość | |
| Miejsce |
Plac Sobieskiego |
| Typ obiektu |
pomnik konny |
| Projektant | |
| Data odsłonięcia |
11 listopada 1935(dts)[2] |
| Data likwidacji |
wrzesień 1939 |
Położenie na mapie Tarnopola  | |
Położenie na mapie Ukrainy  | |
Położenie na mapie obwodu tarnopolskiego  | |
 49°33′09,0″N 25°35′23,7″E/49,552500 25,589917
| |
Pomnik Józefa Piłsudskiego w Tarnopolu – pomnik ku czci marszałka Józefa Piłsudskiego w Tarnopolu.
.jpg)
Historia[edytuj | edytuj kod]
Władze Tarnopola, który w 1921 stał się stolicą województwa, odczuwały chęć podkreślenia rangi miasta poprzez wznoszenie znaczących budowli. Inicjatorem wzniesienia monumentu było dowództwo 54. pułku piechoty, który stacjonował w mieście. W 1932 (za życia Piłsudskiego) powołano Wojewódzki Komitet Budowy Pomnika Marszałka w Tarnopolu, na czele którego stanął Wacław Żyborski. Od początku myślano o zbudowaniu monumentalnego dzieła. W wyniku hojnej akcji składkowej zebrano wśród mieszkańców Podola sumę 134 046,26 zł. Rozpisano też konkurs wśród polskich artystów, który rozstrzygnięto w 1933. Zwyciężyli Bazyli Wojtowicz i Józef Proszowski z Warszawy, a ich projekt zakwalifikowano do realizacji. Z nieznanych dotąd przyczyn pomnik został jednak ostatecznie wzniesiony według projektu warszawskiego architekta pochodzącego z Tarnopola, Apolinarego Głowińskiego, którego pomnik Adama Mickiewicza ustawiono w mieście w 1923[3]. Projekt obramowania wykonał inż. arch. Wawrzyniec Dayczak[4].
Pomnik planowano odsłonić na imieniny marszałka, tj. 19 marca 1935. Z nieznanych przyczyn uroczystość przełożono na 3 maja tego samego roku, ale też nie doszła ona do skutku. Piłsudski zmarł 12 maja 1935, co pokrzyżowało szyki organizatorów. Ostatecznie monument odsłonięto 11 listopada 1935, w siedemnastą rocznicę odzyskania niepodległości. W uroczystościach wziął udział wojewoda Kazimierz Gintowt-Dziewiałtowski, a także tysiące mieszkańców Podola. W imieniu miasta opiekę nad pomnikiem przejął prezydent Stanisław Widacki. Podkreślano, że obiekt został wzniesiony bez dotacji centralnych, tylko i wyłącznie z inicjatywy i za środki mieszkańców Podola[3].
Monument stał na placu Sobieskiego, naprzeciw kościoła dominikańskiego. Był to jedyny zrealizowany w przedwojennej Polsce monumentalny, konny pomnik marszałka[3].
Forma[edytuj | edytuj kod]
Według projektu pomnik przedstawiał Józefa Piłsudskiego na koniu (rzeźba miała 3,4 metra wysokości). Figura stała na cokole o wysokości pięciu metrów. Poniżej cokołu, na tle gładkiej ściany stanęły postacie legionisty (z lewej) i żołnierza 54. pułku piechoty (z prawej)[3].
Zniszczenie[edytuj | edytuj kod]
Pomnik zniszczyli Sowieci, wkrótce po napaści na Polskę i zajęciu miasta w 1939. W jego miejscu postawili pomnik Lenina. Po polskim monumencie nie ma obecnie żadnych śladów[3].
Pomnik w Nysie[edytuj | edytuj kod]
Pomnik podobny do tarnopolskiego stoi na rynku w Nysie, mieście w dużym stopniu zamieszkanym przez kresowian. Jego autorem jest prof. Marian Molenda[5][6].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Interia. Nowa historia, II RP - województwo tarnopolskie
- ↑ Pomnik Marszałka Piłsudskiego u Tarnopolu. „Wschód”. 6, s. 8, 20 marca 1936.
- ↑ a b c d e Aleksander Srebrakowski, Tarnopol – pomnik Piłsudskiego, w: Spotkania z Zabytkami, nr 4/1990, s. 23-24, ISSN 0137-222X.
- ↑ Pomnik Marszałka Józefa Piłsudskiego w Tarnopolu. „Wschód”. Nr 113, s. 1, 15 stycznia 1939.
- ↑ Radio Opole, Nysę i Tarnopol połączy Piłsudski na Kasztance. Pomnik wykona prof. Marian Molenda
- ↑ Radio Opole, Marszałek jest już w Nysie. Odsłonięcie pomnika Józefa Piłsudskiego zaplanowano na piątek