Procesjusz i Martynian
| męczennicy | |
 Obraz Valentina de Boulogne z 1629 | |
| Data urodzenia |
I wiek |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Czczeni przez | |
| Wspomnienie |
2 lipca (katolicyzm), 11 kwietnia (prawosławie, według kalendarza juliańskiego) |
| Atrybuty |
palma |
| Patroni |
służb więziennych |
Procesjusz i Martynian[2] (zm. 67?[1][3]) – męczennicy wczesnochrześcijańscy, święci Kościoła katolickiego i prawosławnego[4][5].
Żywot[edytuj | edytuj kod]
Męczenników o takich imionach wzmiankuje Martyrologium Hieronymianum pod dniem 2 lipca[6]. Nie wiadomo, czy legenda łącząca ich z apostołami Piotrem i Pawłem jest prawdziwa[6].
Legenda[edytuj | edytuj kod]
Według starożytnej legendy święci Procesjusz i Martynian mieli być żołnierzami rzymskimi w czasach Nerona. Powierzono im zadanie strzeżenia w więzieniu mamertyńskim apostołów Piotra i Pawła. Widząc cuda dokonywane przez apostołów oraz wsłuchując się w ich nauki[5], Procesjusz i Martynian mieli poprosić o chrzest. Kiedy okazało się, iż nie ma wody, której apostołowie mogliby użyć, Piotr miał wyprowadzić strugę ze Skały Tarpejskiej. Po chrzcie neofici mieli zaproponować apostołom pomoc w ucieczce z więzienia. Gdy sędzia Paulin dowiedział się o konwersji strażników, polecił ich uwięzić i torturować, kolejno przez spoliczkowanie[3], łamanie, opalanie, żądlenie przez skorpiony[7], aż w końcu zostali straceni przez ścięcie[5]. Święci ponieśli śmierć męczeńską przy Via Aurelia. Ich ciała pochowała na terenie swego prywatnego cmentarza niejaka Lucyna[8].
Kult świętych[edytuj | edytuj kod]
Męczennicy Procesjusz i Martynian czczeni byli w Rzymie począwszy od III lub IV wieku[6]. Nad ich grobem wzniesiono w IV wieku kościół, w którym w dniu ich wspomnienia papież Grzegorz I miał wygłosić jedną ze swych homilii. Świątynia ta nie zachowała się, ale jej istnienie potwierdził Beda Czcigodny. Relikwie przeniósł w IX wieku do bazyliki św. Piotra papież Paschalis I. W 1605 złożono je do porfirowej urny pod ołtarzem św. Piotra. Wspomnienie liturgiczne przypada 2 lipca, w dniu złożenia ciał na Cmentarzu św. Damazego w Rzymie. W 1969 wspomnienie Procesjusza i Martyniana usunięto z kalendarza świętych. Obowiązuje w rycie rzymskim. Świętych wymienia Martyrologium rzymskie[9].
W Kościele prawosławnym wspomnienie liturgiczne męczenników przypada na 11 kwietnia (według kalendarza juliańskiego)[4].
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Przypuszczalny rok śmierci apostołów Piotra i Pawła.
- ↑ Magiczny świat starych aerofonów w dniu świętych Procesjusza i Martyniana. gorzow.gazeta.pl, 2013-07-01. [dostęp 2013-07-01].
- ↑ a b Martyrs Processus and Martinian of Rome [online], The Orthodox Church in America (ang.).
- ↑ a b Мученики Прокесс и Мартиниан Римские. days.pravoslavie.ru, 2013-07-02. [dostęp 2013-07-02].
- ↑ a b c The Holy Martyrs Processus and Martinian [online], Serbian Orthodox Church (ang.).
- ↑ a b c Johann Peter Kirsch, Sts. Processus and Martinian, [w:] The Catholic Encyclopedia, 1911 (ang.).
- ↑ Giovanni Sicari: Santi Processo e Martiniano. www.enrosadira.it. [dostęp 2013-07-01]. (wł.).
- ↑ Agostino Amore: Santi Processo e Martiniano. www.santiebeati.it, 2009-07-04. [dostęp 2013-07-01]. (wł.).
- ↑ J.P. Kirsch: Sts. Processus and Martinian. www.newadvent.org. [dostęp 2013-07-01]. (ang.).