Promieniowanie niejonizujące

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Nowy Jork
Symbol promieniowania niejonizującego

Promieniowanie niejonizujące – rodzaj promieniowania elektromagnetycznego (fali elektromagnetycznej), które nie wywołuje jonizacji (tzn. energia promieniowania jest zbyt mała do emisji elektronu z atomu lub cząsteczki) ośrodka, przez który przechodzi. Podział ten związany jest także z rodzajami oddziaływań na zdrowie ludzi i zwierząt w obszarze występowania tego rodzaju promieniowania.

Zakres promieniowania[edytuj | edytuj kod]

Widmo elektromagnetyczne według długości fali i jej wykorzystania

Granica pomiędzy promieniowaniem jonizującym a niejonizującym przyjęta została na granicy widma światła widzialnego i ultrafioletu (zakres UV-A, długość fali 320-380 nanometrów). Czyli fala elektromagnetyczna o częstotliwości mniejszej od 8x1014 Hz, to promieniowanie niejonizujące, a o częstotliwości większej, to promieniowanie jonizujące.

Źródła promieniowania[edytuj | edytuj kod]

Źródła promieniowania niejonizującego z uwagi na ich rodzaje dzieli się na naturalne i sztuczne źródła pól elektromagnetycznych.

Źródła naturalne[edytuj | edytuj kod]

Najważniejszymi naturalnymi źródłami fal elektromagnetycznych są takie zjawiska jak:

Źródła sztuczne[edytuj | edytuj kod]

Podstawowe sztuczne źródła promieniowania elektromagnetycznego niejonizującego to:

Przepisy[edytuj | edytuj kod]

W Polsce obowiązuje, dość rygorystyczne w stosunku do innych krajów, Rozporządzenie Ministra Zdrowia z dnia 17 grudnia 2019 r. w sprawie dopuszczalnych poziomów pól elektromagnetycznych w środowisku, które wyróżnia wartości graniczne dla terenów przeznaczonych pod zabudowę mieszkaniową oraz dla pozostałych miejsc dostępnych dla ludności. Są one zależne od częstotliwości i rodzaju pracy źródeł.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Jarosław Szóstka, Fale i anteny, WKŁ - Wydawnictwa Komunikacji i Łączności Sp. z o.o., 2001, ISBN 83-206-1414-7
  • H. Aniołczyk, K. Pachocki, S. Różycki: Pola elektromagnetyczne wielkiego miasta z punktu widzenia ochrony środowiska, PIOŚ, Warszawa 1995
  • Halina Aniołczyk, Andrzej Koperski, Roman Kubacki, Andrzej Piłatowicz, Stefan Różycki: Ochrona środowiska przed elektromagnetycznym promieniowaniem niejonizującym, Warszawa 1993.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]