RIM-161 Standard Missile 3 Block IIA
| Informacje podstawowe | |
| Zwalczane cele | |
|---|---|
| Faza | |
| Państwo | |
| Producent | |
| Status systemu |
w rozwoju |
| Pocisk | |
| Platforma pocisku | |
| Miary pocisku | |
| Średnica |
0,53 m |
| Prędkość przy wypaleniu |
≥ 4,5 km/s |
| Napęd | |
| I stopień |
United Techologies MK 72 |
| II stopień |
nieznany |
| III stopień |
nieznany |
| Głowica | |
| Rodzaj głowicy |
kinetyczna |
| Typ głowicy kinetycznej | |
| Zasięg i pułap | |
| Zasięg |
nieznany (> 500 km) |
| Zakres pułapu antybalistycznego |
nieznany (> 160 km) |
| System | |
| Liczba pocisków w wyrzutni |
96 – 122 VLS |
RIM-161 Standard Missile 3 Block IIA (SM-3 Block IIA) – morski, antybalistyczny pocisk rakietowy przeznaczony do zwalczania pocisków balistycznych krótkiego (SRBM), średniego (MRBM), pośredniego (IRBM) oraz międzykontynentalnego (ICBM) zasięgu w fazie środkowej niższej. Amerykańska Agencja Obrony Antybalistycznej przewiduje, że pociski te wejdą na wyposażenie okrętów Aegis BMD w roku 2016. Pociski te - wraz z całym systemem Aegis BMD - są jednym z podstawowych elementów amerykańskiego systemu obrony antybalistycznej Ballistic Missile Defense.
Konstrukcja
[edytuj | edytuj kod]W 1999 roku Stany Zjednoczone zawarły z Japonią umowę "Memorandum of Agreement" a następnie w roku 2006 "Memorandum of Understanding", na podstawie których oba państwa zobowiązały się do prowadzenia wspólnych badań nad rozwojem technologii pocisków SM-3 w wersji Block II/IIA i wspólnego finansowania rozwoju pocisku w ramach SM-3 Cooperative Development Project, w czterech aspektach:
- sensory
- zaawansowanej głowicy kinetycznej
- silników drugiego stopnia
- lekkiego stożka pocisku
W przeciwieństwie do pocisków RIM-161 SM-3 Block IA, którego średnica stopnia pierwszego wynosi 0,53 m, ale średnica dwóch pozostałych członów napędowych już jedynie 0,34 m, pociski SM-3 Block IIA posiadają jednakową średnicę na całej długości, co dzięki silniejszym silnikom drugiego i trzeciego stopnia pozwala na osiągnięcie o 40 do 60% wyższej prędkości wypalenia (velocity burnout)[1]. Pociski tej wersji dysponować mają również bardziej zaawansowaną głowicą kinetyczną, pozwalającą na przechwytywanie celów balistycznych ponad i poza zasięgiem przechwytywania głowic pocisków wersji IA i IB. Przede wszystkim zaś, szybsze pociski SM-3 Block IIA umożliwiać mają przechwytywanie niedostępnych dla wersji IA i IB pocisków zasięgu pośredniego (IRBM) oraz międzykontynentalnych (ICBM). Początkowo program Block IIA był jedynie programem badawczym niskiego poziomu technologicznego, z budżetem nie przekraczającym 50 mln dolarów US rocznie. W grudniu 2003 r. jednak, program przeszedł z fazy badawczej do fazy rozwojowej. W amerykańskim roku budżetowym 2007 (październik 2007 - wrzesień 2008) Missile Defense Agency (Agencja Obrony Antybalistycznej - MDA) zamierza zakończyć prace naukowo-badawcze nad szczegółowymi założeniami systemu "System Concept Review" oraz rozpocząć pierwszą z trzech faz konstrukcyjnych projektu. Jednocześnie z pracami konstrukcyjnymi, MDA zamierza rozpocząć modernizację okrętowych systemów Aegis BMD do standardu niezbędnego dla przyjęcia na pokłady pocisków Block IIA. Na lata budżetowe 2008 i 2009 przewidziane jest porównanie wymagań systemu z osiągniętymi wynikami prac konstrukcyjnych, zaś pierwszy lot pocisku SM-3 Block IIA przewidywany jest na rok 2012, wprowadzenie zaś do użycia na rok 2015.
Jednym z najważniejszych jednakże elementów prac nad pociskiem są programy budowy głowic kinetycznych.
Lightweight Exo-Atmospheric Projectile
[edytuj | edytuj kod]
Prace nad głowica kinetyczną Lightweight Exo-Atmospheric Projectile - LEAP (Lekki Pocisk Egzosferyczny) dla pocisku SM-3 Block IIA opierają się na bardziej zaawansowanej głowicy kinetycznej pocisku RIM-161 Standard Missile 3 Block IB, wyposażonej w działające na podczerwień dwukolorowe urządzenie poszukiwawcze, przy czym moduł dyskryminacji celów (odróżniania głowic bojowych od fałszywych i innych Penetration Aids) - Advanced Signal Processor - ma osiągnąć najbardziej zaawansowaną postać spośród wszystkich pocisków rodziny Standard Missile. Głowica LEAP pocisku SM-3 Block IIA ma także mieć zwiększoną średnicę, a co za tym idzie także masę, co w ostatecznym efekcie będzie skutkować przenoszeniem na cel większej ilości niszczącej go energii.
Głowica LEAP jest pierwszą z rodzajów głowic opracowywanych dla pocisku SM-3 Block IIA, jednakże cały program Ballistic Missile Defense zakłada dużą uniwersalność w tym zakresie. Wszystkie najważniejsze pociski rakietowe tego programu, a więc Kinetic Energy Interceptor, Ground Based Interceptor i oczywiście SM-3 Block IIA zdolne mają być nie tylko do przenoszenia przypisanej im głowicy, lecz także do uniwersalności w tym zakresie. Podobnie jak dwa pozostałe pociski, Block IIA zdolny więc ma być nie tylko do zwalczania zagrożeń balistycznych za pomocą pojedynczej głowicy LEAP (Unitary Kill Vehicle - UKV), lecz także systemów wielogłowicowych MKV (Multiple Kill Vehicle).
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Prędkość wypalenia (velocity burnout) to maksymalna prędkość osiągana przez pocisk rakietowy, w momencie zakończenia pracy rozpędzających go stopni napędowych - w przypadku trzystopniowych pocisków SM-3, w momencie oddzielenia się głowicy od trzeciego stopnia napędowego, wypalenia jego paliwa i zakończenia przez niego pracy.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- J D Williams, THE FUTURE OF AEGIS BALLISTIC MISSILE DEFENSE [online], 15 października 2004 [dostęp 2008-02-27] [zarchiwizowane z adresu 2010-07-06] (ang.).
- Missile Defense Agency, Ballistic Missile Defense System (BMDS) Programmatic Environmental Impact Statement [online], styczeń 2007 [dostęp 2008-02-27] [zarchiwizowane z adresu 2009-07-13] (ang.).