Raymond Pérault
| Kardynał prezbiter | |
| |
| Kraj działania | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
28 maja 1435 |
| Data i miejsce śmierci |
5 września 1505 |
| Biskup Gurk | |
| Okres sprawowania |
1491–1501 |
| Wyznanie | |
| Kościół | |
| Kreacja kardynalska |
20 września 1493 |
| Kościół tytularny |
S. Maria in Cosmedin (23 września 1493) |
| Data konsekracji |
nieznana | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| Konsekrator |
nieznany | ||||
| |||||
Raymond Pérault (ur. 28 maja 1435 w Saint-Germain-de-Marencennes, zm. 5 września 1505 w Viterbo) – francuski kardynał.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Urodził się 28 maja 1435 roku w Saint-Germain-de-Marencennes[1]. Studiował na Collège de Navarre, gdzie uzyskał doktorat z teologii[2]. Po przyjęciu święceń kapłańskich był kanonikiem w Saintes i archidiakonem w Aunis[2]. Wyjechał do Rzymu, gdzie papież mianował go protonotariuszem apostolskim i polecił negocjować z Fryderykiem III pomysł krucjaty przeciwko Turkom[2]. W 1487 roku Pérault został mianowany głównym skarbnikiem ofiar na krucjatę, jednak po kilku prośbach, Innocenty VIII zawiesił zbieranie dziesięciny w Królestwie Niemieckim[2]. Rok później zakonnik prowadził podobną zbiórkę we Francji, a w 1489 roku wziął udział w sejmie Rzeszy we Frankfurcie[2]. Odebrał porozumienie pokojowe pomiędzy Maksymilianem I a Karolem VIII i negocjował zawieszenie broni pomiędzy Fryderykiem III a Maciejem Korwinem[2]. 21 lutego 1491 roku został wybrany biskupem Gurk[1]. 20 września 1493 roku dzięki rekomendacji cesarza[3][2] został kreowany kardynałem prezbiterem i otrzymał kościół tytularny Santa Maria in Cosmedin (diakonia podniesiona pro hac vice do rangi tytułu prezbiterialnego)[1][3]. Jednocześnie został mianowany legatem przed królem Francji[2]. Następnie dwukrotnie zmieniał swój kościół tytularny, najpierw na S. Vitale (po 22 kwietnia 1494), a następnie (29 kwietnia 1499) na S. Maria Nuova[3][4][5]. Jednocześnie został mianowany legatem w Perugii i Todi[2]. Rok później powrócił do Rzymu bez upoważnienia papieskiego, będąc zagorzałym zwolennikiem kontynuowania wojny[2]. Następnie został mianowany legatem w Niemczech i krajach skandynawskich. W 1501 roku zrezygnował z diecezji Gurk[1]. W latach 1498–1501 pełnił rolę administratora apostolskiego Maguelone, w 1501 – Toul, a w 1505 – Santes[1]. W czasie pobytu w Królestwie Niemieckim jego reumatyzm przybrał na sile[2]. W lutym 1505 roku wrócił do Rzymu, jednak 5 września zmarł podczas pobytu w Viterbo[2].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c d e Raymond Pérault. catholic-hierarchy.org. [dostęp 2019-01-16]. (ang.).
- ↑ a b c d e f g h i j k l Raymond Pérault. The Cardinals of the Holy Roman Church. [dostęp 2019-01-16]. (ang.).
- ↑ a b c Konrad Eubel: Hierarchia Catholica Medii Aevii. Münster: 1914, s. 22, przyp. 1.
- ↑ Konrad Eubel: Hierarchia Catholica Medii Aevii. Münster: 1914, s. 51, 54.
- ↑ Felice Contelori: Pars Altera Elenchi S.R.E. Cardinalium ab anno 1430 ad annum 1549. Rzym: 1641, s. 88.