Przejdź do zawartości

Rejnold II d’Este

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Rejnold II d’Este
ilustracja herbu
senior Ferrary i Modeny
(razem z Mikołajem I i Obizzo III)
Okres

od 1317
do 1335

Poprzednik

Azzo VIII

Następca

Obizzo III

Dane biograficzne
Dynastia

D’Este

Data urodzenia

przed 1289

Data śmierci

31 grudnia 1335

Ojciec

Aldobrandino II d’Este

Matka

Alda Rangoni

Żona

Lukrecja Barbiano
Orsolina di Macaruffi

Dzieci

Aldobrandino

Herb rodziny d’Este za czasów Mikołaja I

Rejnold II d’Este (wł. Rinaldo II d’Este; ur. przed 1289, zm. 31 grudnia 1335) – włoski szlachcic i kondotier. Razem z braćmi współrządził Ferrarą, Modeną i Reggio w latach 13171335.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Rejnold był synem Aldobrandina II d’Este (zm. 1326) i jego żony Aldy Rangoni, córki Tobiasza Rangoniego. Miał braci Obizzo i Mikołaja; prawdopodobnie był najstarszy z nich. W 1293 jego dziadek Obizzo II został zamordowany przez stryja Azza VIII, być może działającego wspólnie z Aldobrandinem II, ponieważ chciał osadzić na tronie Ferrary najmłodszego Franciszka z pominięciem starszych synów. Ferrara stanowiła lenno papieskie. Udzielając inwestytury kolejnemu markizowi Ferrary papieże nie kierowali się prawem starszeństwa i nie uważali za konieczne udzielać następstwa w linii prostej, ale w zależności od potrzeb chwili zatwierdzali na tronie albo bastardów panującego, albo nawet jego braci. Doprowadzało do walk o władzę wewnątrz rodziny po śmierci każdego z panujących[1]. Po śmierci Obizza II, Azzo VIII próbował objąć samodzielnie rządy nad Ferrarą, Modeną i Reggio, ostatecznie jednak musiał ustąpić wobec sprzeciwu braci i oddać Aldobrandinowi II Modenę, Lendinarę i Rovigo, a młodszemu Franciszkowi – Reggio[2].

Do kolejnego kryzysu doszło po śmierci Azza VIII w 1308 roku. Przed śmiercią próbował on przekazać władzę nad Ferrarą swemu wnukowi Fulko, czym wywołał sprzeciw swoich braci. Franciszek zwrócił się wówczas o pomoc do Padwy i papieża. Ostatecznie Frescowi, nieślubnemu synowi Azza, VIII udało się utrzymać w Ferrarze przy pomocy Wenecjan do października 1308 roku. W październiku jego syn Fulko wezwał na pomoc wojska weneckie. W 1310 roku Wenecjan wyparły z Ferrary wojska papieskie. Na kilka lat Ferrara znalazła się pod bezpośrednim zarządem papieża[2]. Prawdopodobnie w tym czasie zbiegł do Bolonii, razem z brtem Obizzo.

Na skutek powstania ludowego z 1317 roku władza została przywrócona w ręce rodu d’Este. Po wypędzeniu papieskiego zarządcy w Ferrarze przywrócono signorię, którą powierzono synom Franciszka d’Este: Azzowi IX i Bertoldowi oraz synom Aldobrandina: Rinaldowi, Mikołajowi I i Obizzo III. Azzo IX zmarł w 1318 roku, Bertoldo w 1343 roku, Mikołaj w 1344. Rinaldo zmarł w 1335 roku, pozostawiając pełnię władzy Obizzo III i potem jego synom.

Małżeństwa i potomstwo

[edytuj | edytuj kod]

Był dwukrotnie żonaty. Z pierwszego małżeństwa z Lukrecją Barbiano miał:

Z drugiego małżeństwa, zawartego w 1289 z Orsoliną di Macaruffi prawdopodobnie nie miał dzieci[4].

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Kazimierz Chłędowski: Dwór w Ferrarze. s. 18.
  2. a b Azzo VIII. W: Ch. Cawley: Medieval Lands.
  3. Geni.com > People > Beatrice av Este. [dostęp 2014-10-27].
  4. Geneall.net > Rinaldo II d’Este. [dostęp 2014-10-27].