Riyoko Ikeda

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Riyoko Ikeda

Riyoko Ikeda (jap. 池田理代子 Ikeda Riyoko; ur. 18 grudnia 1947 w Osace) – japońska mangaka, twórczyni m.in. mangi Róża Wersalu . W Polsce także znanej z pozycji Aż do nieba – historii księcia Poniatowskiego i jednej z pierwszych mang przetłumaczonych na język polski.

Twórczość[edytuj | edytuj kod]

Riyoko Ikeda nie uczęszczała nigdy do szkoły plastycznej, choć – jak sama twierdzi – rysuje mangę od niepamiętnych czasów. W 1967 r. magazyn Shojo Friend opublikował jej pierwszą mangę noszącą tytuł Bara-Yashiki-no Shojo. Komiks cieszył się dużą popularnością, jak na debiutancką pracę, toteż autorka porzuciła studia w Wyższej Szkole Pedagogicznej w Tokio, aby móc rozpocząć karierą zawodową.

Kolejnym sukcesem Ikedy stała się manga Róża Wersalu opublikowana na łamach tygodnika dla dziewcząt „Margaret”. Dzieło przyniosło autorce niemałą sławę i już po 6 latach Francuz Jacques Demy (twórca m.in. Parasolek z Cherbourga), we wnętrzach Wersalu, zrealizował filmową wersję komiksu, nadając mu nowy tytuł, pochodzący od imienia tytułowej Róży, Lady Oscar(inne języki). Główna rola przypadła Catrionie MacColl(inne języki). Obok niej wystąpili między innymi Barry Stokes(inne języki) i Christina Bohm(inne języki) – jako Maria Antonina. Film był wyświetlany we Francji, Anglii oraz Japonii (po angielsku, z japońskimi napisami), jednak nie odniósł spodziewanego sukcesu. W 1979 r. przy osobistym udziale autorki stworzono serial animowany pod tym samym tytułem.

W 1986 powstała mangowa kontynuacja Róży Wersalu, Eikou no Napoleon – Eroica(inne języki)[1]. W 1991 roku z kolei Ikeda opublikowała Aż do nieba – historię księcia Poniatowskiego, jedną z pierwszych mang przetłumaczonych na język polski (w tym pierwszą legalnie, wydaną w Polsce w 1996 roku przez Japonica Polonica Fantastica[2])..Ikeda jest też autorką innych mang osadzonych w tym okresie historycznym, m.in. Jotei Ecatherina (1982) o Katarzynie Wielkiej[1].

Najdłuższym, liczącym w sumie ponad trzy tysiące stron oraz w wielu kręgach uznawanym za najlepsze, dziełem Ikedy jest saga Orpheus-no mado(inne języki) (Okno Orfeusza). Manga zawierająca odwołania do słynnej książki Johna ReedaDziesięć dni, które wstrząsnęły światem, z czasów rosyjskiej Rewolucji Październikowej, po raz pierwszy ukazała się 1975 r. w czasopiśmie „Seventeen”. W 1998 autorka nakreśliła również scenariusz do dalszych części tej historii, jednak oprawą graficzną Orpheus-no mado gaiden zajęła się Erika Miyamoto.

Ocena[edytuj | edytuj kod]

Ikeda została opisana jako "mistrzyni historycznych romansów"[3].

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b Журавлева, Оксана Васильевна. "Русские мотивы и сюжеты в японских иллюстрациях и манге." ИЗОТЕКСТ (2017): 25. Żurawlewa, Oksana Wasiliewna. „Rosyjskie motywy i fabuły w japońskich ilustracjach i mandze”. ISOTEKST (2017): 25.
  2. Łukasz Reczulski, Narodziny i rozkwit Polskiej Rzeczypospolitej Mangowej, Instytut Archeologii Uniwersytetu Łódzkiego; Stowarzyszenie Naukowe Archeologów Polskich, Oddział w Łodzi, 2023, s. 69, ISBN 978-83-963463-7-7 [dostęp 2024-03-13] (pol.).
  3. Michał R. Wiśniewski, Manga po dwóch dekadach [online], www.polityka.pl, 2020 [dostęp 2024-04-07] (pol.).

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]