Robert Taylor (amerykański aktor)
 Robert Taylor (1946) | |
| Imię i nazwisko |
Spangler Arlington Brugh |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
5 sierpnia 1911 |
| Data i miejsce śmierci |
8 czerwca 1969 |
| Zawód | |
| Współmałżonek |
Barbara Stanwyck (13.05.1939 – 21.02.1951, rozwód) |
| Lata aktywności |
1934–1968 |
Robert Taylor, właśc. Spangler Arlington Brugh (ur. 5 sierpnia 1911 w Filley, Nebraska, zm. 8 czerwca 1969 w Santa Monica, Kalifornia) – amerykański aktor[1].
W 1954 podczas 11. ceremonii wręczenia Złotych Globów zdobył nagrodę Henrietty (World Film Favorite)[2].
8 lutego 1960 otrzymał własną gwiazdę w Alei Gwiazd w Los Angeles znajdującą się przy 1500 Vine Street[3][4].
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Był synem Ruth Adaline i Spangler Andrew Brugh. Jego rodzina przeprowadzała się wiele razy np. do Muskogee, Kirksville, Fremont. We wrześniu 1917 zamieszkali na stałe w Beatrice w Nebrasce. Grał na wiolonczeli w orkiestrze, w średniej szkole. Studiował muzykę w Doane College na Crete w Nebrasce. Podczas nauki brał lekcje gry na wiolonczeli u profesora E. Gray. Następnie przeprowadził się do Los Angeles i studiował w Pomona College. Dołączył do teatralnej grupy i podpisał swój pierwszy kontrakt z MGM. Z niemiecką aktorką, Ursulą Thiess, miał dwoje dzieci: Terry (1955) i Tessę (1959). Zmarł na raka płuc[5]. Został pochowany w Forest Lawn Memorial Park Cemetery w Glendale.
Filmografia[edytuj | edytuj kod]
- 1936: Tylko raz kochała jako "Bow" Timberlake
- 1936: Dama kameliowa jako Armand
- 1937: Broadway Melody of 1938 jako Steve Raleigh
- 1938: Trzej towarzysze jako Erich Lohkamp
- 1940: Pożegnalny walc jako Roy Cronin
- 1941: Johnny Eager jako John Eager
- 1943: Bataan jako sierżant Bill Dane
- 1944: The Fighting Lady jako narrator
- 1951: Quo vadis jako Marek Winicjusz
- 1952: Ivanhoe jako Wilfred of Ivanhoe
- 1952: Ostatnie polowanie jako Charlie Gilson
- 1953: I Love Melvin jako on sam
- 1953: Knights of the Round Table jako Lancelot
- 1956: Ostatnie polowanie jako Charlie Gilson
- 1957: Ostatnie polowanie jako Jake Wade
- 1958: Party Girl jako adwokat Thomas Farrell
- 1959: Człowiek, którego zwano katem jako Mac Bovard
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Robert Taylor. Rotten Tomatoes. [dostęp 2023-06-11]. (ang.).
- ↑ Robert Taylor Awards. AllMovie. [dostęp 2023-06-11]. (ang.).
- ↑ Robert Taylor. Walk of Fame. [dostęp 2023-06-11]. (ang.).
- ↑ Dial Torgerson: Hollywood Star Walk: Robert Taylor. „Los Angeles Times”, 1969-06-09. [dostęp 2023-06-11]. (ang.).
- ↑ Herald-Journal.: Taylor has cancer. 1968-12-04. [dostęp 2013-03-16]. (ang.).]
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Robert Taylor w bazie IMDb (ang.)
- Robert Taylor w bazie Filmweb
- Robert Taylor i Barbara Stanwyck w Brukseli w kronice PKF w bazie Repozytorium Cyfrowe Filmoteki Narodowej