Roman Małachowski (oficer)

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Roman Małachowski
Roman von Małachowski
podpułkownik kawalerii podpułkownik kawalerii
Data i miejsce urodzenia

23 stycznia 1881
Lwów

Data i miejsce śmierci

18 stycznia 1959
Poznań

Przebieg służby
Siły zbrojne

C. K. Armia
Wojsko Polskie

Jednostki

9 Pułk Dragonów
6 Pułk Ułanów
KUK nr 13
7 Pułk Strzelców Konnych

Stanowiska

attaché wojskowy
dowódca dywizjonu
komendant komendy uzupełnień koni
dowódca pułku

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa

Odznaczenia
Komandor Orderu Danebroga (Dania) Medal Zasługi Wojskowej „Signum Laudis” (w czasie wojny) Krzyż Wojskowy Karola Krzyż Jubileuszowy Wojskowy Krzyż Pamiątkowy Mobilizacji 1912–1913
Dwór w Dolinie

Roman Małachowski-Małuja herbu Nałęcz (ur. 23 stycznia 1881 we Lwowie, zm. 18 stycznia 1959 w Poznaniu) – podpułkownik kawalerii Wojska Polskiego.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w rodzinie Godzimira (1852–1908) i Marceli. Był wnukiem Marcelego Tarnawieckiego.

W 1899 zdał egzamin dojrzałości w C. K. V Gimnazjum we Lwowie (wówczas maturę zdali także Michał Remizowski oraz Henryk Tchorznicki, który został jego szwagrem tj. mężem siostry Godzimiry Małachowskiej)[1][2].

Został żołnierzem C. K. Armii. Służył w 9 pułku dragonów, gdzie w połowie 1902 został mianowany kadetem zastępcą oficera[3], później służył w stopniu podporucznika, a w listopadzie 1909 został mianowany porucznikiem[4]. W latach 1912–1913 wziął udział w mobilizacji sił zbrojnych Monarchii Austro-Węgierskiej, wprowadzonej w związku z wojną na Bałkanach.

Po zakończeniu I wojny światowej odzyskaniu przez Polskę niepodległości dekretem Naczelnego Wodza Wojsk Polskich z 27 grudnia 1918 został przyjęty do Wojska Polskiego jako oficer byłej armii austro-węgierskiej z zatwierdzeniem stopnia rotmistrza i z dniem 1 listopada 1918 otrzymał przydział do Okręgu Generalnego „Kraków”[5][6]. W 1920 był attaché wojskowym przy Poselstwie Polskim w Kopenhadze. Został awansowany do stopnia podpułkownika kawalerii ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919[7][8][9]. Został oficerem 6 pułku ułanów w Stanisławowie, w którym w 1923 pełnił funkcję dowódcy II dywizjonu[10], a w 1924 jako oficer nadetatowy sprawował stanowisko komendanta Komendy Uzupełnień Koni nr 13 w Krakowie[11]. 4 lutego 1925 został przeniesiony z 6 puł do 7 pułku strzelców konnych w Poznaniu na stanowisko dowódcy pułku[12]. 28 stycznia 1928 został przeniesiony do kadry oficerów kawalerii z równoczesnym przydziałem na stanowisko rejonowego inspektora koni w Dubnie[13]. 31 marca 1928 został zwolniony z zajmowanego stanowiska z równoczesnym oddaniem do dyspozycji dowódcy Okręgu Korpusu Nr VII[14][15]. Z dniem 31 października 1928 został przeniesiony w stan spoczynku[16].

Po rodzicach objął majątek ziemski w miejscowości Dolina koło Sanoka[17]. Na początku XX wieku wybudował dwór w Dolinie[18].

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Sprawozdanie Dyrekcyi C. K. Gimnazyum V we Lwowie za rok szkolny 1899. Lwów: 1899, s. 98.
  2. ↑ Księga zmarłych i pochowanych w Sanoku na cmentarzu przy ul. Rymanowskiej i Matejki od 1926 do 1956 r.. Sanok. s. 197 (poz. 172).
  3. ↑ Kronika. Z c. i k. armii. „Gazeta Lwowska”. 148, s. 3, 1 lipca 1902. 
  4. ↑ Kronika. Awans listopadowy w c. i k. armii. „Gazeta Lwowska”. 253, s. 2, 6 listopada 1909. 
  5. ↑ 178. Rozkaz. „Dziennik Rozkazów Wojskowych”, s. 104, Nr 4 z 16 stycznia 1919. 
  6. ↑ Wykaz oficerów, którzy nadesłali swe karty kwalifikacyjne, do Wydziału prac przygotowawczych, dla Komisji Weryfikacyjnej przy Departamencie Personalnym Ministerstwa Spraw Wojskowych. Warszawa: 1922, s. 71.
  7. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 676.
  8. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 598.
  9. ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 337.
  10. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 611.
  11. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 553, 1354.
  12. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 12 z 4 lutego 1925 roku, s. 52.
  13. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 3 z 28 stycznia 1928 roku, s. 25.
  14. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 8 z 21 marca 1928 roku, s. 87.
  15. ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 327, 337.
  16. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 14 z 5 listopada 1928 roku, s. 381.
  17. ↑ Tadeusz Wojciech Lange. Zakon Maltański w Drugiej Rzeczypospolitej, 1919-1939. Wyd. Poznańskie. 2000. Str. 276.
  18. ↑ Ewa Śnieżyńska-Stolot, Franciszek Stolot: Katalog zabytków sztuki w Polsce. T. I: Województwo krośnieńskie (zeszyt 2: Lesko, Sanok, Ustrzyki Dolne i okolice). Warszawa: Instytut Sztuki PAN, 1982, s. 17. ISBN 83-221-0158-9.
  19. ↑ „Dziennik Personalny” (R.2, nr 14), Warszawa, 9 kwietnia 1921, s. 655.
  20. ↑ a b c d Lista starszeństwa c. i k. Armii 1918 ↓, s. 1009.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Roman_Małachowski_(oficer)&oldid=71890372”