6 Pułk Ułanów Kaniowskich

6 Pułk Ułanów Kaniowskich

Historia
Państwo	Polska
Sformowanie	1917
Rozformowanie	1939
Tradycje
Święto	11 maja
Dowódcy
Pierwszy	ppłk Stefan Grabowski
Ostatni	płk Stefan Liszko
Działania zbrojne
wojna polsko-bolszewicka bitwa pod Butowcami (2 VII 1920) bitwa pod Zasławiem (23 IX 1920) bój pod Ozorkowem (11–12 IX 1939) bój pod Górkami (17 IX 1939) bój pod Sierakowem i Laskami (19 IX 1939)
Organizacja
Dyslokacja	garnizon Stanisławów
Rodzaj sił zbrojnych	wojsko
Rodzaj wojsk	kawaleria
Podległość	1 Brygada Jazdy Podolska Brygada Kawalerii

6 Pułk Ułanów Kaniowskich (6 puł.) – oddział kawalerii Wojska Polskiego II RP.

6 pułk ułanów nawiązywał do tradycji 6 pułku ułanów II Korpusu Polskiego i pułku kawalerii przy 4 Dywizji Strzelców Polskich gen. Lucjana Żeligowskiego; brał udział w szarży pod Jazłowcem. Jego pokojowym garnizonem był Stanisławów.

Formowanie i walki pułku

Pułk powstał w 1917 w ramach II Korpusu Polskiego w Rosji. Przestał istnieć 12 maja 1918 po bitwie z Niemcami pod Kaniowem.

18 listopada 1918 generał Bolesław Roja polecił rotmistrzowi Ryszardowi Gieszkowskiemu-Wolff-Plottegg zorganizować pułk ułanów Ziemi Rzeszowskiej w Rzeszowie (1 i 2 szwadron) i w Jarosławiu (3 szwadron). Na stanowisko dowódcy 3 szwadronu został wyznaczony rotmistrz Stanisław Riess de Riesenhorst. Pułk miał być organizowany na bazie c. i k. pułków ułanów nr 3 i 6.

Pułk został ponownie sformowany w grudniu 1918. Powstał z połączenia 6 pułku ułanów Jazdy Lwowskiej z 6 pułkiem ułanów zorganizowanym w Odessie.

Pułk nawiązywał do tradycji 6 pułku ułanów Księstwa Warszawskiego i 6 pułku ułanów Dzieci Warszawskich walczącego w wojnie z Rosją w 1831.

Pułk brał udział w wojnie z bolszewikami walcząc pod Michnowem, Zasławcem, Nowo Konstantynowem, Kumanowicami i Łysą Górą.

Obsada personalna pułku w 1920
Stanowisko	Stopień, imię i nazwisko
Dowódca pułku	mjr/ppłk Stefan Cieński
	ppłk Stefan Grabowski
Adiutant pułku	ppor. Jerzy Kwiatkowski
Lekarz	por. lek. Ozjasz Feig
Lekarz wet.	rtm. lek. wet. Jan Zawidzki
Lekarz wet.	por. podlek./lek. wet. Antoni Piskozub
Dowódca I dywizjonu	rtm. Gustaw Zawadzki
	ppłk Stanisław Pomiankowski
	mjr Stanisław Mueller
Dowódca II dywizjonu	rtm./ppłk Stanisław Pomiankowski
	mjr Roman Safar
Dowódca 1 szwadronu	por. Marian Kołaczkowski (ranny 20 VII)
	por. Jerzy Kwiatkowski (ranny 24 VII)
	rtm. Eugeniusz Kownacki
Dowódca 2 szwadronu	rtm. Witold Cieśliński
Dowódca plutonu	ppor. Adam Heydil
Dowódca plutonu	ppor. Józef Hohendorff
Dowódca plutonu	ppor. Witold Vogtman
Dowódca 3 szwadronu	por./rtm. Henryk Adamkiewicz
	rtm. Kazimierz Grocholski
	wz por. Wacław Pasterczyk
	wz ppor. Adam Gołębski
Dowódca 1 plutonu	ppor. Witold Sulimirski († 23 IX)
Dowódca plutonu	pchor. Edward Rozwadowski
Oficer szwadronu	por. Harliczek
Oficer szwadronu	ppor. Antoni Łączyński
Oficer szwadronu	pchor. Aleksander Swieykowski
Dowódca 4 szwadronu	rtm. Eryk Pfann
Dowódca plutonu	ppor. Stanisław Cieński
Dowódca szwadronu km	rtm. Oskar Statkiewicz
Dowódca plutonu	ppor. Edmund Krzyżanowski
Dowódca plutonu	ppor. Zbigniew Turski
Dowódca plutonu	ppor. Franciszek Heydil
Oficer pułku	rtm. Kazimierz Suski
Oficer pułku	rtm. Otton Weldon
Oficer pułku	por. Jan Czecza
Oficer pułku	ppor./por. Bohdan Jakubowski († 14IV)
Oficer pułku	ppor. Teodor Kotowicz
Oficer pułku	ppor. Paciorkowski
Oficer pułku	ppor. Karol Rudnicki
Oficer pułku	ppor. Józef Rybka
Oficer pułku	ppor. Andrzej Sapieha
Oficer pułku	ppor. Tadeusz Wiśniewski

Mapy walk pułku

• 
  w składzie II KP
• 
• 
• 
• 
• 

Kawalerowie Virtuti Militari

Żołnierze pułku odznaczeni Krzyżem Srebrnym Orderu Wojennego Virtuti Militari za wojnę 1918-1920
rtm. Henryk Adamkiewicz	plut. Stanisław Berowski	ułan Stanisław Bronikowski
rtm. Witold Cieśliński	plut. Kasper Dubaj	ułan Franciszek Gnyp
rtm. Kazimierz Grocholski	plut. Maksymilian Klimczuk	rtm. Marian Kołaczkowski
ułan Jakub Kowalski	ułan Kazimierz Kubicz	ułan Józef Mazurkiewicz
plut. Paweł Mech	kpr. Jan Młynarczyk	ułan Andrzej Pomarański
ś.p. por. Franciszek Sawicki	st. ułan Henryk Sikorski	ś.p. plut. Zygmunt Spiegel
ś.p. por. Witold Sulimirski nr 904	wachm. Karol Śliwiński nr 3493	por. Aleksander Świeykowski nr 3492
plut. Ludwik Tworek nr 3497	kpr. Franciszek Wąchała nr 3511	kpr. Józef Wnuk nr 3498

Pułk w okresie pokoju

Podolska BK w 1938

26 stycznia 1921 roku pułk pomaszerował do rejonu Ożydowa, gdzie pozostawał w odwodzie 6 Armii. 14 maja 1921 roku pułk odjechał transportem kolejowym do Stanisławowa. Do czasu zakończenia remontu koszar pododdziały pułku stacjonowały w okolicznych wsiach.

Do 1939 roku pułk stacjonował w garnizonie Stanisławów. Swoje święto obchodził 11 maja w rocznicę szarży pod Kaniowem w 1918 roku.

Pułk w planie mobilizacyjnym „S”
Nazwa pododdziału	Miejsce mobilizacji	Termin
dowódca pułku z drużyną	Stanisławów	alarm
pluton łączności
1÷4 szwadrony
szwadron karabinów maszynowych
szwadron pionierów nr 108
szwadron kawalerii nr 41		7
pluton ckm nr 41		7
Kwatera Główna nr 106 (I eszelon)		alarm
Kwatera Głowna nr 106 (II eszelon)		4
poczta polowa nr 44		4
Sąd polowy nr 106		4
uzupełnienie do czasu „W”		5
kolumna taborowa nr 674		6
kolumna taborowa nr 663		8
kolumna taborowa nr 681		12
kolumna taborowa nr 664		8
uzupełnienie dla szwadronu pionierów nr 108		5
szwadron marszowy 1/6 puł.		18
pluton marszowy nr 1/41		30
szwadron zapasowy		alarm-15
PKU Buczacz	Buczacz	2
pluton marszowy szw. pionierów nr 1/108

Obsada personalna i struktura organizacyjna w marcu 1939
Stanowisko	Stopień, imię i nazwisko
dowódca pułku	płk Stefan Juliusz Marian Liszko
I zastępca dowódcy	ppłk Włodzimierz Gilewski
adiutant	p.o. chor. Tadeusz Antoni Brablec
naczelny lekarz medycyny	kpt. dr Franciszek Jakóbczak
starszy lekarz weterynarii	mjr Antoni Piskozub
II zastępca dowódcy (kwatermistrz)	mjr Zenon Jan Słowiński
oficer mobilizacyjny	mjr Władysław Letyński
zastępca oficera mobilizacyjnego	rtm. adm. (kaw.) Stanisław Stankiewicz
oficer administracyjno-materiałowy	rtm. Jan Jarosław Nowakowski
oficer gospodarczy	kpt. int Jan I Ostrowski
oficer żywnościowy	por. Gustaw Goltz
dowódca plutonu łączności	por. Stanisław Kaczorowski
dowódca plutonu kolarzy	vacat
dowódca plutonu ppanc.	por. Feliks Szymański
dowódca 1 szwadronu	por. Alfons Stanisław Rogowski
dowódca plutonu	ppor. Stanisław Bentkowski
dowódca plutonu	chor. Mikołaj Stanisław Buczak
dowódca 2 szwadronu	p.o. por. Wacław Jankowski
dowódca plutonu	ppor. Tadeusz Antoni Czesław Dietrich
dowódca 3 szwadronu	rtm. dypl. Andrzej Hlawaty
dowódca plutonu	por. Zbigniew Jan Bojanowski
dowódca plutonu	por. Leopold Cyryl Hrycek
dowódca 4 szwadronu	rtm. Stefan Kajderowicz
dowódca plutonu	por. Ernest Henryk Muller
dowódca plutonu	ppor. Zdzisław Bronisław Ekkert
dowódca szwadronu km	rtm. Władysław I Domiszewski
dowódca plutonu	por. Lucjan Marchewka
dowódca plutonu	ppor. Zbigniew Dziekoński
dowódca szwadronu zapasowego	rtm. Władysław Trzecieski
zastępca dowódcy	vacat
na kursie	rtm. Józef Staniszewki
na kursie	por. Eugeniusz Niemirowski
Szkoła podoficerska ckm Podolskiej BK
komendant szkoły	rtm. Czesław Pomorski

Walki pułku w 1939

W trakcie mobilizacji powszechnej zmobilizował również Ośrodek Zapasowy Podolskiej Brygady Kawalerii.

W kampanii wrześniowej 1939 pułk walczył w składzie Podolskiej BK pod Uniejowem, Jankowem, Starym Polesiem, Sierakowem, Laskami i Wólką Węglową oraz brał udział w obronie Warszawy.

Będąc w składzie Grupy Operacyjnej Kawalerii gen. Grzmota-Skotnickiego późnym wieczorem 9 września wyruszył do natarcia na Uniejów. Trudności z łącznością spowodowały, że dopiero przed północą przekroczył most na Nerze w Dąbiu, a o 1.00 dotarł na wysokość kolonii Orzeszków. Tu dowódca pułku zdecydował się na klasyczne natarcie. 3 szwadron rtm. Stanisława Hellera miał nacierać wzdłuż drogi Dąbie–Uniejów, a 2 szwadron rtm. Józefa Staniszewskiego wzdłuż Warty przez Kościelnicę. Pozostałe szwadrony miały wykonać manewr obejścia.

Posuwający się na prawym skrzydle 2 szwadron rtm. Józefa Staniszewskiego nie spotkał się początkowo z większym oporem i po spędzeniu z północnego skraju Kościelnicy placówki niemieckiej, dotarł do pierwszych zabudowań Uniejowa. Natarcie 3 szwadronu zaległo po wyjściu z lasu pod silnym ogniem ckm prowadzonym z cmentarza panującego nad otwartym terenem otaczającym Uniejów od północy. Reagując na zmieniającą się sytuację, dowódca pułku wprowadził do walki 1 szwadron i nakazał przejść przez Brzeziny do Felicjanowa i uderzyć na Uniejów od północnego wschodu. Dzięki skutecznemu wsparciu artylerii natarcie 3. i 1 szwadronu zakończyło się sukcesem i ułani weszli do miasta od wschodu. Chwilę później 2 szwadron dotarł do mostu i odciął Niemcom odwrót na zachodni brzeg Warty. Niemcy, pozostawiając wielu zabitych, rannych i dużo sprzętu, wycofali się bezładnie na południe, a część na zachód, wpław przez Wartę . Oczyszczanie miasta nie niedobitków trwało do 8.00 10 września. Wtedy to dowódca 6 pułku płk Stefan Liszko przystąpił do organizowania obrony na linii Warty oraz wzdłuż południowego skraju miasta. W rejon obrony przyjechał też 62 dywizjon pancerny por. Włodzimierz Sieniuta.

Jeszcze przed południem dowództwo GO Kawalerii przeniosło się do Wartkowic. Gen. Grzmot-Skotnicki około 10.00 nakazał dowódcy 6 pułku ułanów pozostawić do osłony Uniejowa jeden ze szwadronów, a z resztą sił przejść do Wartkowic. W południe, w trakcie przygotowania szwadronów do marszu, pod Uniejów podszedł od strony Popowa niemiecki 350 pułk piechoty, a artyleria nieprzyjaciela rozpoczęła ostrzeliwanie polskich stanowisk obronnych. Dowódca pułku poprosił dowódcę GO o zmianę rozkazu i zgodę na obronę Uniejowa siłami całego 6 pułku. Zgody takiej nie uzyskał i około 16.00 wyszło z miasta w kierunku Wartkowic gros sił 6 puł. Wykorzystał to nieprzyjaciel i bez większego wysiłku wyparł na wschód pozostawiony w Uniejowie 2 szwadron rtm. Staniszewskiego.

Struktura organizacyjna i obsada personalna we wrześniu 1939
Dowództwo
dowódca pułku	płk kaw. Stefan Liszko
I adiutant i zastępca dowódcy	rtm. Czesław Pomorski
II adiutant i oficer ordynansowy	chor. Tadeusz Brablec
oficer informacyjny	rtm. Józef Staniszewski
kwatermistrz	rtm. Jan Nowakowski
oficer broni	por. inż. Bronisław Kirkor-Agopsowicz
oficer żywnościowy	ppor. Aleksander Dzieduszycki
naczelny lekarz	kpt. dr med. Bohdan Paszko
lekarz weterynarii	ppor. lek. wet. Konarzewski
kapelan	ks. Władysław Bury
szef kancelarii pułku	st.wachm. Feliks Majewski
1 szwadron
dowódca	por. Stanisław Alfred Rogowski
dowódca I plutonu	ppor. Zdzisław Ekkert
dowódca II plutonu	ppor. Zbigniew Paciorek
dowódca III plutonu	ppor. Jan Pruchnicki
	lub ppor. Tadeusz Gliński
szef szwadronu	wachm. Zygmunt Kujawski
2 szwadron
dowódca	rtm. Józef Staniszewski
dowódca I plutonu	ppor. Stanisław Bentkowski
dowódca II plutonu	ppor. Edmund Pawlicki
dowódca III plutonu	ppor. Stanisław Świdziński
szef szwadronu	st. wachm. Karol Śliwiński
3 szwadron
dowódca	rtm. Stanisław Heller
dowódca I plutonu	por. Leopold Hrycek
dowódca II plutonu	ppor. Tadeusz Gliński
dowódca III plutonu	ppor. Andrzej Wiśniewski
szef szwadronu	st.wachm. Julian Fridel-Gryglewski
4 szwadron
dowódca	rtm. Stefan Kajderowicz
dowódca I plutonu	por. Ernest Müller
dowódca II plutonu	por. Bohdan Bohosiewicz
dowódca III plutonu	pchor. Jerzy Kostecki
szef szwadronu	st.wachm. Józef Magda
szwadron ckm
dowódca	rtm. Władysław Domiszewski
dowódca I plutonu	por. Zbigniew Dziekoński
dowódca II plutonu	ppor. Jerzy Łopuszański
dowódca III plutonu	ppor. Alfred Roliński
szef szwadronu	st.wachm. Stanisław Rogalski

Kawalerowie Virtuti Militari

Żołnierze pułku odznaczeni Orderem Wojennym Virtuti Militari za kampanię wrześniową 1939 roku:

• Krzyżem Złotym - rtm. Kajderowicz Stefan
• Krzyżem Srebrnym - rotmistrzowie Stanisław Heller, rtm. Czesław Pomorski i rtm. Józef Staniszewski oraz podporucznicy Krzysztofowicz i Stanisław Rogowski

Symbole pułkowe

Sztandar

5 maja 1924 prezydent RP zatwierdził sztandar 6 pułku ułanów.

We wrześniu 1924 w Stanisławowie minister spraw wojskowych gen. dyw. Władysław Sikorski wręczył pułkowi sztandar.

W sierpniu 2008 w czasie remontu grobu rodzinnego Jana Suzina na warszawskich Powązkach wydobyta została zalutowana łuska. 17 kwietnia 2009 roku w Muzeum Wojska Polskiego zalutowana łuska została otwarta, a w jej wnętrzu ujawniono sztandar pułku.

Odznaka pamiątkowa

13 grudnia 1921 generał porucznik Kazimierz Sosnkowski zezwolił na noszenie odznak pamiątkowych wyłącznie tych, które zostały zatwierdzone przez Ministra Spraw Wojskowych lub Naczelnego Wodza. Wśród tych odznak została wymieniona odznaka pamiątkowa 6 pułku ułanów.

Odznaka o wymiarach 52x52 mm ma kształt krzyża maltańskiego o ramionach emaliowanych w barwach niebieskich proporczyków pułkowych. Na poziomych ramionach krzyża, na białych paskach umieszczono niebieskie kąty. Na środek krzyża nałożony srebrny orzeł jagielloński z tarczą niebieską na piersiach, na której wpisano numer i inicjał „6 U”. Odznaka oficerska - trzyczęściowa, wykonana w srebrze, emaliowana. Wykonawcą odznaki był Jan Knedler z Warszawy.

Barwa

Proporczyk	Opis
	Proporczyk (niebieski) błękitny (błękit królewski) z białym pasem pośrodku
	proporczyk dowództwa w 1939.
	proporczyk 1 szwadronu w 1939.
	proporczyk 2 szwadronu w 1939.
	proporczyk 3 szwadronu w 1939.
	proporczyk 4 szwadronu w 1939.
	proporczyk 5 szwadronu ckm w 1939.
	proporczyk plutonu łączności w 1939.
Inne	Opis
	na czapce rogatywce – otok błekitny
	Szasery ciemnogranatowe, lampasy błękitne, wypustka błękitna
	„Łapka” (do 1921) – karmazynowa

Żurawiejki

Dumna mina, a łeb pusty

to jest pułk ułanów szósty

   Zawsze wesół i beztroski

   To jest szósty pułk Kaniowski

Nigdy trzeźwi, zawsze wlani

To Kaniowscy są ułani

   Cienkie nogi a brzuch pusty

   To ułanów jest pułk szósty

Dzielna mina, tęga głowa

Ułani ze Stanisławowa

   Sławny mitaż pod Jazłowcem

   Zasłużyli te mirowce

Kaniowscy ułani

Odznaka pamiątkowa Związku Kaniowczyków

Dowódcy pułku

• ppłk Stefan Grabowski (17 XII 1917 - III 1918)
• mjr Włodzimierz Kownacki (1919)
• płk Zdzisław Kostecki (1919)
• ppłk Stefan Cieński (1919-1920)
• ppłk / płk Stefan Grabowski (1920 - 30 V 1924 → dowódca XI BK)
• ppłk kaw. Mieczysław Rożałowski (20 XI 1924 – I 1928 → rejonowy inspektor koni w Katowicach)
• ppłk dypl. kaw. Witold Radecki-Mikulicz (I 1928 - XII 1930 → wykładowca WSWoj.)
• ppłk / płk kaw. Stefan Liszko (28 I 1931 - IX 1939)

Zastępcy dowódcy pułku (od 1938 roku - I zastępca dowódcy)

• ppłk kaw. Władysław Puchalski (1923)
• mjr kaw. Władysław II Müller (p.o. 1924)
• mjr kaw. Roman Kazimierz Węgłowski (V – VIII 1926)
• mjr / ppłk kaw. Roman Józef Safar (VIII 1926 – 22 III 1929 → dowódca 21 puł)
• mjr / ppłk kaw. Stefan Liszko (23 VIII 1929 - 28 I 1931 → dowódca 6 puł)
• mjr kaw. Stefan Skarżyński (od 28 I 1931)
• ppłk kaw. Włodzimierz Gilewski (do VIII 1939 → zastępca dowódcy OZ Kaw. „Stanisławów”)

Żołnierze 6 pułku ułanów - ofiary zbrodni katyńskiej

Biogramy ofiar zbrodni katyńskiej znajdują się między innymi w bazach udostępnionych przez Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego oraz Muzeum Katyńskie.

Nazwisko i imię	stopień	zawód	miejsce pracy przed mobilizacją	zamordowany
Dobrowolski Kazimierz	podporucznik rezerwy	nauczyciel	kier. szkoły w Tuchli	ULK
Głuszek Stanisław	podporucznik rezerwy			Katyń
Heydel Franciszek	rotmistrz rezerwy		wł. majątku Beremiany	Charków
Horodyski Ludwik	rotmistrz			ULK
Niewiarowski Rudolf	podporucznik rezerwy		właściciel pensjonatu w Jaremczy	ULK

Bibliografia

• Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2016-02-15].
• 6 Pułk Ułanów Kaniowskich. Krzysztof Mijakowski (red.), Paweł Rozdżestwieński (red.). Warszawa: Edipresse Polska S.A., 2021, seria: Wielka Księga Kawalerii Polskiej 1918–1939. ISBN 978-83-7769-268-4.
• Roman Abraham: Wspomnienia wojenne znad Warty i Bzury. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1990. ISBN 83-11-07712-6.
• Piotr Bauer, Bogusław Polak: Armia „Poznań” w wojnie obronnej 1939. Poznań: Wydawnictwo Poznańskie, 1983. ISBN 83-210-0385-0.
• Tadeusz Jurga: Bzura 1939. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1984. ISBN 83-11-07014-8.
• Henryk Kiszko-Zgierski: Zarys historji wojennej 6-go Pułku Ułanów Kaniowskich. Warszawa: Wojskowe Biuro Historyczne, 1930, seria: Zarys historii wojennej pułków polskich 1918–1920.
• Krzysztof Filipow, Bohdan Wróblewski: Odznaki pamiątkowe Wojska Polskiego 1921–1939. Kawaleria. Warszawa: Feniks editions, 1992. ISBN 83-900217-3-0.
• "Księga jazdy polskiej": pod protektoratem marsz. Edwarda Śmigłego–Rydza. Warszawa 1936. Reprint: Wydawnictwo Bellona Warszawa 1993
• Bogusław Polak: Lance do boju: szkice historyczne z dziejów jazdy wielkopolskiej X wiek – 1945 r.. Poznań: Krajowa Agencja Wydawnicza, 1986, s. 251-252. ISBN 83-03-01373-4.
• Waldemar Rezmer: Armia „Poznań” 1939. Warszawa: Wydawnictwo Bellona, 1992. ISBN 83-11-07753-3.
• Kazimierz Satora: Opowieści wrześniowych sztandarów. Warszawa: Instytut Wydawniczy Pax, 1990. ISBN 83-211-1104-1.
• Zdzisław Sawicki, Adam Wielechowski: Odznaki Wojska Polskiego 1918-1945. Katalog Zbioru Falerystycznego: Wojsko Polskie 1918-1939: Polskie Siły Zbrojne Na Zachodzie. Warszawa: Pantera Books, 2007. ISBN 978-83-2043299-2.
• Henryk Smaczny: Księga kawalerii polskiej 1914-1947: rodowody, barwa, broń. Warszawa: TESCO, 1989. ISBN 83-00-02555-3.
• Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. T. 29. Kraków: Fundacja Centrum Dokumentacji Czynu Niepodległościowego. Biblioteka Jagiellońska, 2006. ISBN 83-7188-899-6.
• Arkadiusz Tuliński: 6 Armia Wojska Polskiego w wojnie polsko-bolszewickiej w 1920 r. T. 1 i 2. Warszawa: Instytut Pamięci Narodowej – Komisja Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu, 2020. ISBN 978-83-8229-062-2.
• Jerzy Wojciechowski: Kawaleria w planie mobilizacyjnym „S”. Pruszków: Oficyna Wydawnicza „Ajaks”, 2010. ISBN 978-83-62046-24-9.
• Maciej Wyrwa: Nieodnalezione ofiary Katynia? : lista osób zaginionych na obszarze północno-wschodnich województw II RP od 17 września 1939 do czerwca 1940. Pruszków: Centrum Polsko-Rosyjskiego Dialogu i Porozumienia, 2015. ISBN 978-83-64486-31-9.
• Zdzisław Żygulski (jun.), Henryk Wielecki: Polski mundur wojskowy. Kraków: Krajowa Agencja Wydawnicza, 1988. ISBN 83-03-01483-8.