Rousettini
Rousettini | |||||
K. Andersen, 1912[1] | |||||
Przedstawiciele plemienia – rudawce nilowe (R. egyptiacus) | |||||
Systematyka | |||||
Domena | |||||
---|---|---|---|---|---|
Królestwo | |||||
Typ | |||||
Podtyp | |||||
Gromada | |||||
Podgromada | |||||
Infragromada | |||||
Rząd | |||||
Podrząd | |||||
Rodzina | |||||
Podrodzina | |||||
Plemię |
Rousettini | ||||
Typ nomenklatoryczny | |||||
Plemię: Rousettus J.E. Gray, 1821 | |||||
| |||||
Rodzaje i gatunki | |||||
|
Rousettini – monotypowe plemię ssaków z podrodziny Rousettinae w obrębie rodziny rudawkowatych (Pteropodidae).
Zasięg występowania
[edytuj | edytuj kod]Plemię obejmuje gatunki występujące w południowo-zachodniej, południowej, południowo-wschodniej Azji, Afryce, na Madagaskarze oraz Komorach[12][13][14].
Morfologia
[edytuj | edytuj kod]Długość ciała (bez ogona) 80–192 mm, długość ogona 6–31,6 mm, długość ucha 13,5–27 mm, długość tylnej stopy 13–38 mm, długość przedramienia 66–106 mm; masa ciała 31–171 g[13][15].
Systematyka
[edytuj | edytuj kod]Rodzaj zdefiniował w 1821 roku angielski zoolog John Edward Gray w artykule dotyczącym systematyki kręgowców opublikowanego na łamach The London Medical Repository[11]. Na gatunek typowy Gray wyznaczył (oznaczenie monotypowe) rudawca nilowego (R. aegyptiacus).
Etymologia
[edytuj | edytuj kod]- Rousettus (Rousettas): fr. nazwa roussette dla rudawki, od rousset ‘czerwonawy’[16].
- Cercopteropus: gr. κερκος kerkos ‘ogon’; πτερον pteron ‘skrzydło’; πους pous, ποδος podos ‘stopa’[17]. Gatunek typowy: Burnett wymienił dwa gatunki – Pteropus egyptiacus É. Geoffroy Saint-Hilaire, 1810 i Pteropus amplexicaudatus É. Geoffroy Saint-Hilaire, 1810 – nie wskazując gatunku typowego; w ramach późniejszego oznaczenia w 1912 roku na typ nomenklatoryczny wyznaczono Pteropus aegyptiacus É. Geoffroy Saint-Hilaire, 1810[18].
- Xantharpyia: gr. ξανθος xanthos ‘żółty, złoto-żółty’; rodzaj Harpyia Illiger, 1811 (rurkonos)[19]. Gatunek typowy: Gray wymienił trzy gatunki – Pteropus egyptiacus É. Geoffroy Saint-Hilaire, 1810, Pteropus amplexicaudatus É. Geoffroy Saint-Hilaire, 1810 i Pteropus stramineus É. Geoffroy Saint-Hilaire, 1803 (= Vespertilio Vampyrus helvus Kerr, 1792) – nie wskazując gatunku typowego; w ramach późniejszego oznaczenia w 1912 roku na typ nomenklatoryczny wyznaczono Pteropus amplexicaudatus É. Geoffroy Saint-Hilaire, 1810[18].
- Eleutherura: gr. ελευθερος eleutheros ‘wolny’; ουρα oura ‘ogon’[20]. Gatunek typowy (oznaczenie monotypowe): Pteropus hottentotus Temminck, 1823 (= Pteropus aegyptiacus É. Geoffroy Saint-Hilaire, 1810).
- Cynonycteris: gr. κυων kuōn, κυνος kunos ‘pies’; νυκτερις nukteris, νυκτεριδος nukteridos ‘nietoperz’[21]. Gatunek typowy (oznaczenie monotypowe): Pteropus leachii[d] A. Smith, 1829.
- Senonycteris: etymologia niejasna, Gray nie wyjaśnił znaczenie nazwy rodzajowej, być może anagram przedrostka neso; gr. νυκτερις nukteris, νυκτεριδος nukteridos ‘nietoperz’[22][23]. Gatunek typowy (oznaczenie monotypowe): Pteropus seminudus[e] Kelaart, 1850.
Podział systematyczny
[edytuj | edytuj kod]Do plemienia należy jeden rodzaj rudawiec[24] (Rousettus) z siedmioma żyjącymi współcześnie gatunkami[25][15][12][24]:
- Rousettus amplexicaudatus (É. Geoffroy Saint-Hilaire, 1810) – rudawiec sundajski
- Rousettus spinalatus Bergmans & J. Edwards Hill, 1980 – rudawiec nagogrzbiety
- Rousettus leschenaulti (Desmarest, 1820) – rudawiec orientalny
- Rousettus linduensis Maryanto & Yani, 2003 – rudawiec bagienny
- Rousettus aegyptiacus (É. Geoffroy Saint-Hilaire, 1810) – rudawiec nilowy
- Rousettus madagascariensis G. Grandidier, 1928 – rudawiec malgaski
- Rousettus obliviosus Kock, 1978 – rudawiec komorski
Opisano również dwa gatunki wymarłe[26][27]:
- Rousettus pattersoni Gunnell & Manthi, 2018 (Kenia; pliocen)
- Rousettus stekelesi Haas, 1952 (Izrael; plejstocen)
Uwagi
[edytuj | edytuj kod]Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b Andersen 1912 ↓, s. lxv.
- ↑ K.F. Koopman & J.K. Jones: Classification of bats. W: B.H. Slaughter & D.W. Walton (redaktorzy): About bats: A Chiropteran Symposium. Dallas: Southern Methodist University Press, 1970, s. 23. ISBN 978-0-87074-106-7. (ang.).
- ↑ a b W. Bergmans. Taxonomy and biogeography of African fruit bats (Mammalia, Megachiroptera). 5. The genera Lissonycteris Andersen, 1912, Myonycteris Matschie, 1899 and Megaloglossus Pagenstecher, 1885; general remarks and conclusions; annex: key to all species. „Beaufortia”. 47 (2), s. 69, 1997. (ang.).
- ↑ G.T. Burnett. Illustrations of the Alipeda (Alipeds), or Bats and their allies; being the arrangement of the Cheiroptera, Volitantia, or wing-footed Beasts, indicated in Outline. „Quarterly Journal of Science, Literature and the Arts”. 27, s. 269, 1829. (ang.).
- ↑ J.E. Gray: List of the specimens of Mammalia in the collection of the British museum. London: The Trustees, 1834, s. xix, 37. (ang.).
- ↑ J.E. Gray: List of the specimens of Mammalia in the collection of the British museum. London: The Trustees, 1843, s. xix. (ang.).
- ↑ J.E. Gray: Mammalia. W: E. Belcher: The zoology of the voyage of H.M.S. Sulphur: under the command of Captain Sir Edward Belcher, during the years 1836-42. Cz. 1. London: Smith, Elder, 1844, s. 29. (ang.).
- ↑ W. Peters: Naturwissenschaftliche Reise nach Mossambique: auf Befehl seiner Majestät des Königs Friedrich Wilhelm IV in den Jahren 1842 bis 1848 ausgeführt. Cz. 1: Zoologie. Berlin: G. Reimer, 1852, s. 25. (niem.).
- ↑ J.E. Gray: Catalogue of Monkeys, Lemurs, and Fruit-eating Bats in the collection of the British Museum. London: The Trustees, 1870, s. 115. (ang.).
- ↑ K.F. Koopman. A synopsis of the families of bats – part VII. „Bat Research News”. 25 (3-4), s. 25, 1985. (ang.).
- ↑ a b J.E. Gray. On the Natural Arrangement of Vertebrose Animals. „The London Medical Repository”. 15, s. 299, 1821. (ang.).
- ↑ a b C.J. Burgin, D.E. Wilson, R.A. Mittermeier, A.B. Rylands, T.E. Lacher & W. Sechrest: Illustrated Checklist of the Mammals of the World. Cz. 2: Eulipotyphla to Carnivora. Barcelona: Lynx Edicions, 2020, s. 92–94. ISBN 978-84-16728-35-0. (ang.).
- ↑ a b N. Giannini, C. Burgin, V. Van Cakenberghe, S. Tsang, S. Hintsche, T. Lavery, F. Bonaccorso, F. Almeida & B. O’Toole: Family Pteropodidae (Old World Fruit Bats). W: D.E. Wilson & R.A. Mittermeier (redaktorzy): Handbook of the Mammals of the World. Cz. 9: Bats. Barcelona: Lynx Edicions, 2019, s. 85–89. ISBN 978-84-16728-19-0. (ang.).
- ↑ D.E. Wilson & D.M. Reeder (redaktorzy): Genus Rousettus. [w:] Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. [dostęp 2021-01-18].
- ↑ a b Class Mammalia. W: Lynx Nature Books: All the Mammals of the World. Barcelona: Lynx Edicions, 2023, s. 451. ISBN 978-84-16728-66-4. (ang.).
- ↑ Palmer 1904 ↓, s. 612.
- ↑ Palmer 1904 ↓, s. 172.
- ↑ a b Andersen 1912 ↓, s. 16.
- ↑ Palmer 1904 ↓, s. 709.
- ↑ Palmer 1904 ↓, s. 255.
- ↑ Palmer 1904 ↓, s. 212.
- ↑ Palmer 1904 ↓, s. 629.
- ↑ Edmund C. Jaeger , Source-book of biological names and terms, wyd. 1, Springfield: Charles C. Thomas, 1944, s. 210, OCLC 637083062 (ang.).
- ↑ a b Nazwy zwyczajowe za: W. Cichocki, A. Ważna, J. Cichocki, E. Rajska-Jurgiel, A. Jasiński & W. Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 86-87. ISBN 978-83-88147-15-9. (pol. • ang.).
- ↑ N. Upham, C. Burgin, J. Widness, M. Becker, C. Parker, S. Liphardt, I. Rochon & D. Huckaby: Treeview of Mammalian Taxonomy Hierarchy. [w:] ASM Mammal Diversity Database (Version 1.11) [on-line]. American Society of Mammalogists. [dostęp 2023-10-27]. (ang.).
- ↑ G.F. Gunnell & F.K. Manthi. Pliocene bats (Chiroptera) from Kanapoi, Turkana Basin, Kenya. „Journal of Human Evolution”. 140, s. 102440, 2020. DOI: 10.1016/j.jhevol.2018.01.001. (ang.).
- ↑ M. Stekelis & G. Haas. The Abu Usba Cave (Mount Carmel). „Israel Exploration Journal”. 2 (1), s. 35, 1952. DOI: 10.2307/27924459. (ang.).
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- T.S. Palmer. Index Generum Mammalium: a List of the Genera and Families of Mammals. „North American Fauna”. 23, s. 1–984, 1904. (ang.).
- K. Andersen: Catalogue of the Chiroptera In the collection of the British Museum. Wyd. 2. Cz. 1: Megachiroptera. London: The Trustees, 1912, s. i–ci; 1–854. (ang.).