Rozłazino (gromada)
| gromada | |||
| 1954–1973 | |||
| |||
| Państwo | |||
|---|---|---|---|
| Województwo | |||
| Powiat | |||
| Data powstania |
5 października 1954 | ||
| Data likwidacji |
1 stycznia 1973 | ||
| Siedziba | |||
| Szczegółowy podział administracyjny (1954) | |||
| |||
| Liczba reprezentantów | |||
| |||
Rozłazino – dawna gromada, czyli najmniejsza jednostka podziału terytorialnego Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w latach 1954–1972.
Gromady, z gromadzkimi radami narodowymi (GRN) jako organami władzy najniższego stopnia na wsi, funkcjonowały od reformy reorganizującej administrację wiejską przeprowadzonej jesienią 1954[1] do momentu ich zniesienia z dniem 1 stycznia 1973[2], tym samym wypierając organizację gminną w latach 1954–1972[3][4].
Gromadę Rozłazino z siedzibą GRN w Rozłazinie utworzono – jako jedną z 8759 gromad na obszarze Polski[3] – w powiecie lęborskim w woj. gdańskim na mocy uchwały nr 20/III/54 WRN w Gdańsku z dnia 5 października 1954. W skład jednostki weszły obszary dotychczasowych gromad[5] Rozłazino, Łówcz Górny, Nawcz, Dzięcielec i Dąbrówka Wielka (bez miejscowości Węgornia) oraz miejscowość Porzecze z dotychczasowej gromady Paraszyno ze zniesionej gminy Rozłazino w tymże powiecie[6]. Dla gromady ustalono 17 członków gromadzkiej rady narodowej[7].
1 stycznia 1957 do gromady Rozłazino włączono parcele nr kat. 3-8, 11-8, 20-23, 24/2, 25/1, 26/9, 28/19 i 29/19 z miasta Lęborka w tymże powiecie[8].
1 stycznia 1959 do gromady Rozłazino włączono miejscowości Okalice, Popowo i Dziechno ze zniesionej gromady Łebunia w tymże powiecie[9].
1 stycznia 1970 do gromady Rozłazino włączono część obszaru miasta Lębork (1.653,76 ha) w tymże powiecie[10].
Gromada przetrwała do końca 1972 roku, czyli do kolejnej reformy gminnej[11].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Dz.U. z 1954 r. nr 43, poz. 191
- ↑ Dz.U. z 1972 r. nr 49, poz. 312
- ↑ a b Podział administracyjny Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej. Warszawa: Urząd Rady Ministrów – Biuro do spraw Prezydiów Rad Narodowych, 1956.
- ↑ Mała Encyklopedia Powszechna PWN. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1959.
- ↑ Gromady istniały także po II wojnie światowej jako jednostka pomocnicza gmin.
- ↑ Uchwała Nr 20/III/54 Wojewódzkiej Rady Narodowej w Gdańsku z dnia 5 października 1954 r. w sprawie podziału na nowe gromady powiatu lęborskiego; w ramach Zarządzenia Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej w Gdańsku z dnia 22 listopada 1954 r. w sprawie ogłoszenia uchwał Wojewódzkiej Rady Narodowej w Gdańsku z dnia 5 października 1954 r., dotyczących reformy podziału administracyjnego wsi (Dziennik Urzędowy Wojewódzkiej Rady Narodowej w Olsztynie z dnia 30 listopada 1954 r., Nr. 16, Poz. 91)
- ↑ Uchwała Nr 177/XLIII/54 Prezydium Powiatowej Rady Narodowej w Lęborku z dnia 4 października 1954 r. w sprawie ustalenia liczby członków gromadzkich rad narodowych (Dziennik Urzędowy Wojewódzkiej Rady Narodowej w Gdańsku z dnia 7 października 1954 r., Nr. 14, Poz. 75)
- ↑ Dz.U. z 1956 r. nr 39, poz. 179
- ↑ Uchwała Nr 20/V/58 Wojewódzkiej Rady Narodowej w Gdańsku z dnia 30 września 1958 r. w sprawie zniesienia i utworzenia niektórych gromad w powiatach województwa gdańskiego (zatwierdzona uchwałą Nr 488/58 Rady Ministrów z dn. 15 grudnia 1958 r.) (Dziennik Urzędowy Wojewódzkiej Rady Narodowej w Gdańsku z dnia 31 grudnia 1958 r., Nr. 8, Poz. 61)
- ↑ Dz.U. z 1969 r. nr 35, poz. 300
- ↑ Wykaz miast, osiedli i gromad: stan z dn. 1 I 1971 r., Cz. 1. Warszawa: Główny Urząd Statystyczny – Biuro Spisów, 1971.