Rozporządzenie Komisji Europejskiej (WE) nr 2257/94

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Rozporządzenie Komisji Europejskiej (WE) nr 2257/94 z dnia 16 września 1994 r. ustanawiające normy jakości bananów, czasem określane w mediach jako rozporządzenie o krzywiźnie bananów, to regulacja Unii Europejskiej ustanawiające standardy klasyfikacji bananów w marketingu i handlu międzynarodowym, która weszła w życie 1 stycznia 1995[1]. Została zniesiona i zastąpiona uproszczoną regulacją 1333/2011 z 19 grudnia 2011, która weszła w życie 9 stycznia 2012[2].

Komisja Europejska i Parlament Europejski określiły rozporządzenie 2257/94 jako najbardziej znany „euromit”, ponieważ wiele komentarzy medialnych przedstawiło je karykaturalnie jako przykład zbędnej i frywolnej biurokratyzacji[2][3][4]. Gazety tabloidowe takie jak polski Fakt[5][6] lub brytyjski The Sun[7], oraz niektórzy europosłowie tacy jak Ryszard Czarnecki[8] oraz Jerzy Buzek[9], opisywali regulację jako „absurd”, „zakaz sprzedaży krzywych bananów”, lub działanie lobby europejskich producentów. Media takie jak BBC[10], The Guardian[11], The Economist[12] czy The New York Times[13] przedstawiły historię rozporządzenia „jeden z najbardziej uporczywych euromitów[11],” otaczających uzasadnione prawa.

Rozporządzenie zostało przygotowane na prośbę przedstawicieli branży rolniczej oraz ministrów krajów członkowskich Unii Europejskiej, jako element ujednolicania międzynarodowych klasyfikacji norm jakości produktów, w celu ułatwienia handlu w obrębie UE. Dotyczyło ono jedynie nieprzetworzonych, niedojrzałych bananów spotykanych w globalnym hurtowym imporcie. Kryterium zniekształceń bananów obejmował jedynie najwyższą klasę jakości produktu – „ekstra” (obok np. kryterium zabrudzenia czy przemrożeń) – i dopuszczał tolerancję dla określonego odsetka produktów i dla niedużych odstępstw, oraz wyjątek dla nietypowych odmian pochodzących z Madery, Azorów, Algarve, Krety, Lakonii i Cypru[1][2].

W czasie prac nad zastępującą rozporządzenie regulacją 1333/2011, sprzeciw wobec odwołania prawa zgłosili przedstawiciele 16 krajów, w tym Polski, uzasadniając to obawą przed ponowną fragmentaryzacją standardów jakości[14].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b EUR-Lex – 31994R2257 – PL [online], eur-lex.europa.eu [dostęp 2017-02-10] (pol.).
  2. a b c Bananas and Brussels – European Commission [online], blogs.ec.europa.eu [dostęp 2017-02-10] [zarchiwizowane z adresu 2017-02-02] (ang.).
  3. Curved bananas – European Commission [online], blogs.ec.europa.eu [dostęp 2017-02-10] [zarchiwizowane z adresu 2017-02-09] (ang.).
  4. Bendy Bananas – the Myth to end all Myths [online], europarl.org.uk [dostęp 2017-02-10].
  5. Fakt.pl, Unia uderzy po kieszeni, bo jeżdżą za głośno! [online], 12 października 2016 [dostęp 2017-02-10] (pol.).
  6. decha, Prostowanie banana, czyli komu służą unijne absurdy, „gazetalubuska.pl” [dostęp 2017-02-10] (pol.).
  7. The barmy EU rules we can now free ourselves from, „The Sun”, 25 czerwca 2016 [dostęp 2017-02-10] (ang.).
  8. Ryszard Czarnecki, Jarek Adamek, „Krzywizna banana” to nie przejaw „Unii absurdu” – to lobby! | naszeblogi.pl [online], naszeblogi.pl [dostęp 2017-02-10] (pol.).
  9. Jerzy Buzek, Krzywizna banana [online], buzek.pl [dostęp 2017-02-10] [zarchiwizowane z adresu 2017-02-14] (pol.).
  10. BBC News, Guide to the best euromyths [online], news.bbc.co.uk [dostęp 2017-02-10].
  11. a b Jon Henley, Is the EU really dictating the shape of your bananas?, „The Guardian”, 11 maja 2016, ISSN 0261-3077 [dostęp 2017-02-10] (ang.).
  12. Straight bananas and tea-bag consultations, „The Economist”, 24 sierpnia 2007, ISSN 0013-0613 [dostęp 2017-02-10].
  13. John Darnton, The Bent-Banana Ban and Other British Gibes at Europe, „The New York Times”, 6 października 1994, ISSN 0362-4331 [dostęp 2017-02-10].
  14. Stephen Castle, EU relents and lets a banana be a banana, „The New York Times”, 12 listopada 2008, ISSN 0362-4331 [dostęp 2017-02-10].

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]