Jerzy Buzek
Jerzy Buzek (2015) | |
Pełne imię i nazwisko |
Jerzy Karol Buzek |
---|---|
Data i miejsce urodzenia |
3 lipca 1940 |
Przewodniczący Parlamentu Europejskiego | |
Okres |
od 14 lipca 2009 |
Przynależność polityczna | |
Poprzednik | |
Następca | |
Prezes Rady Ministrów | |
Okres |
od 31 października 1997 |
Przynależność polityczna | |
Poprzednik | |
Następca | |
Przewodniczący Komitetu Integracji Europejskiej | |
Okres |
od 27 lipca 1998 |
Przynależność polityczna | |
Poprzednik | |
Następca | |
Przewodniczący Ruchu Społecznego AWS | |
Okres |
od 17 stycznia 1999 |
Przynależność polityczna | |
Poprzednik | |
Następca | |
Odznaczenia | |
|
Jerzy Karol Buzek (ur. 3 lipca 1940 w Śmiłowicach) – polski polityk i inżynier, profesor nauk technicznych. W latach 1997–2001 prezes Rady Ministrów, w latach 2009–2012 przewodniczący Parlamentu Europejskiego.
Działacz opozycji demokratycznej w PRL. W latach 1997–2001 poseł na Sejm III kadencji, w latach 1998–2001 przewodniczący Komitetu Integracji Europejskiej, jeden z liderów Akcji Wyborczej Solidarność, w latach 1999–2001 przewodniczący Ruchu Społecznego AWS, w latach 2004–2024 poseł do Parlamentu Europejskiego VI, VII, VIII i IX kadencji. Kawaler Orderu Orła Białego.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Rodzina i pochodzenie
[edytuj | edytuj kod]Wywodzi się z ewangelickiej rodziny ze Śląska Cieszyńskiego. Bratem jego dziadka był Józef Buzek, przedwojenny senator I kadencji i organizator Głównego Urzędu Statystycznego. Ojciec Jerzego Buzka, Paweł (zm. 1953), z zawodu był inżynierem[1]. Matka, Bronisława z domu Szczuka (zm. 2003), była córką Jana Szczuki, nauczyciela i organisty ze Śmiłowic[2]. Po zakończeniu II wojny światowej rodzina Buzków z dwójką dzieci (Heleną i Jerzym) zamieszkała w Chorzowie.
Wykształcenie i działalność naukowa
[edytuj | edytuj kod]Uczył się w Szkole Podstawowej nr 24 w Chorzowie, a po jej ukończeniu – w latach 1953–1957 – w I Liceum Ogólnokształcącym im. Juliusza Słowackiego.
Ukończył studia na Wydziale Mechanicznym Energetycznym Politechniki Śląskiej w 1963 ze specjalizacją w zakresie mechaniki i energetyki[3]. W 1969 obronił doktorat, habilitował się w 1979. W 1997 otrzymał tytuł naukowy profesora nauk technicznych. Specjalizował się w zagadnieniach takich jak ochrona środowiska, procesy chemiczne w inżynierii ochrony środowiska, wymiana masy[4].
W 1963 podjął pracę w Instytucie Inżynierii Chemicznej Polskiej Akademii Nauk w Gliwicach. Na początku lat 70. przebywał na stażu w University of Cambridge. W 1974 został nauczycielem akademickim na Politechnice Śląskiej, a w 1994 wykładowcą na Politechnice Opolskiej. Przez trzynaście lat w PAN kierował zespołem eksperckim ds. ochrony powietrza[5].
Po przegranych wyborach parlamentarnych w 2001 został wykładowcą i prorektorem ds. nauki Akademii Polonijnej w Częstochowie. Był także członkiem i sekretarzem naukowym Komitetu Naukowego Inżynierii Chemicznej i Procesowej Polskiej Akademii Nauk w Gliwicach[4].
Działalność społeczna i polityczna
[edytuj | edytuj kod]Działalność opozycyjna i związkowa
[edytuj | edytuj kod]We wrześniu 1980 wstąpił do Niezależnego Samorządnego Związku Zawodowego „Solidarność”, został przewodniczącym komisji zakładowej w swoim miejscu pracy. Współtworzył struktury górnośląskie, a następnie działał w Komisji Porozumiewawczej Nauki przy NSZZ „S”. W lipcu 1981 został wybrany na delegata na I Krajowy Zjazd Delegatów „S” w Gdańsku. wszedł w skład prezydium zjazdu, w jego pierwszej turze był jednym z prowadzących obrady, w drugiej – został przewodniczącym prezydium zjazdu. Po wprowadzeniu stanu wojennego uniknął internowania, od stycznia 1982 był jednym z wydawców i redaktorem naczelnym dwutygodnika „Regionalny Informator Solidarności Śląsko-Dąbrowskiej”. Tę ostatnią funkcję pełnił przez rok. W maju 1982 utworzył działającą w podziemiu strukturę „S” – tzw. Regionalną Komisję Konsultacyjną, przekształconą w styczniu 1983 w Regionalną Komisję Wykonawczą (został jej przewodniczącym). Jako przedstawiciel najpierw RKK, następnie RKW współpracował z Tymczasową Komisją Koordynacyjną, chociaż nie został jej formalnym członkiem. Posługiwał się pseudonimami Hubert i Karol. W czerwcu 1983 na stanowisku przewodniczącego RKW zastąpił go formalnie Tadeusz Jedynak, w praktyce dalej Jerzy Buzek kierował bieżącymi pracami komisji i uczestniczył w pracach TKK jako tzw. łącznik merytoryczny. W tym samym roku został koordynatorem zespołu łączników merytorycznych ze wszystkich regionów, odpowiadał za merytoryczne przygotowanie zebrań TKK, w tym projektów oświadczeń i wypowiedzi programowych. Pełnił tę funkcję do lipca 1986, następnie ograniczył działalność opozycyjną z uwagi na poważną chorobę córki, a w 1987 wyjechał za granicę w celu podjęcia jej leczenia[6].
Działalność związkową kontynuował po 1989, wchodził w skład władz regionalnych i krajowych związku, był także przewodniczącym IV, V i VI krajowego zjazdu delegatów.
Prezes Rady Ministrów
[edytuj | edytuj kod]Został członkiem zespołu ekspertów Akcji Wyborczej Solidarność i współautorem gospodarczego programu AWS. W wyborach w 1997 otrzymał 1488 głosów w okręgu gliwickim. Mandat posła na Sejm III kadencji uzyskał z listy krajowej AWS[7].
Od października 1997 do października 2001 pełnił funkcję premiera, stojąc na czele gabinetu tworzonego przez koalicję AWS-UW, potem mniejszościowego rządu AWS. Po objęciu urzędu zawiesił członkostwo w NSZZ „Solidarność”. W 1998 został przewodniczącym Ruchu Społecznego AWS, a w 2000 stanął na czele całej AWS. W okresie jego rządów Polska przystąpiła do NATO, prowadzono także negocjacje nad członkostwem w Unii Europejskiej. Kierowany przez niego rząd wprowadził tzw. cztery reformy (emerytalną, zdrowia, administracji i oświaty). Jerzy Buzek był pierwszym w historii Polski luteraninem na stanowisku premiera, a także pierwszym premierem III RP urzędującym przez pełną czteroletnią kadencję parlamentu.
Działalność od 2001
[edytuj | edytuj kod]W wyborach w 2001 nie uzyskał poselskiej reelekcji, kandydując z ramienia AWSP[8], która nie przekroczyła progu wyborczego. Zrezygnował następnie ze stanowiska przewodniczącego Ruchu Społecznego AWS, ustępując na rzecz Mieczysława Janowskiego.
13 czerwca 2004 został wybrany na posła do Parlamentu Europejskiego z listy Platformy Obywatelskiej. Uzyskał w wyborach 173 389 głosów (to jest 22,14% wszystkich głosów oddanych w okręgu katowickim i najlepszy wynik w całym kraju). W Parlamencie Europejskim przystąpił do największej frakcji politycznej, Europejskiej Partii Ludowej – Europejskich Demokratów (EPP-ED). W VI kadencji został członkiem Komisji Przemysłu, Badań Naukowych i Energii oraz Ochrony Środowiska, Zdrowia Publicznego i Bezpieczeństwa Żywności. Pracował w Stałej Delegacji Parlamentu Europejskiego UE-Ukraina oraz w Delegacji do spraw stosunków z państwami Azji Południowo-Wschodniej i Stowarzyszeniem Państw Azji Południowo-Wschodniej (ASEAN).
W 2009 z ramienia Platformy Obywatelskiej po raz drugi został eurodeputowanym z okręgu katowickiego, uzyskując najwyższe poparcie w skali kraju. Głosowało na niego 393 117 osób[9] (ponad 42% wszystkich głosów oddanych w tym okręgu). Wkrótce po wyborach został członkiem PO. 14 lipca 2009 został wybrany na przewodniczącego Parlamentu Europejskiego. Za jego kandydaturą głosowało 555 z 713 biorących udział w wyborze eurodeputowanych. Funkcję tę pełnił do 17 stycznia 2012. W 2010 został członkiem Komitetu Doradczego Europejskiej Sieci Pamięć i Solidarność.
W 2014 po raz trzeci z rzędu uzyskał mandat posła do Parlamentu Europejskiego[10]. Został przewodniczącym Komisji Przemysłu, Badań Naukowych i Energii oraz Konferencji Przewodniczących Komisji Parlamentu Europejskiego. W 2019 z powodzeniem ubiegał się o reelekcję z listy Koalicji Europejskiej[11]. W kwietniu 2024 ogłosił, że nie wystartuje w kolejnych wyborach do Parlamentu Europejskiego[12].
Życie prywatne
[edytuj | edytuj kod]Jest członkiem Kościoła Ewangelicko-Augsburskiego w RP. Jego żoną została Ludgarda Buzek. Ma córkę Agatę.
Wyniki wyborcze
[edytuj | edytuj kod]Wybory | Komitet wyborczy | Organ | Okręg | Wynik | |
---|---|---|---|---|---|
1997 | Akcja Wyborcza Solidarność | Sejm III kadencji | nr 17 | 1488 (0,35%)[7][13] | |
2001 | Akcja Wyborcza Solidarność Prawicy | Sejm IV kadencji | nr 31 | 32 865 (9,14%)[8] | |
2004 | Platforma Obywatelska | Parlament Europejski VI kadencji | nr 11 | 173 389 (22,71%)[14] | |
2009 | Parlament Europejski VII kadencji | 393 117 (42,17%)[15] | |||
2014 | Parlament Europejski VIII kadencji | 254 319 (30,01%)[16] | |||
2019 | Koalicja Europejska | Parlament Europejski IX kadencji | 422 445 (26,41%)[11] |
Odznaczenia i wyróżnienia
[edytuj | edytuj kod]W 2012, w uznaniu znamienitych zasług dla Rzeczypospolitej Polskiej, a w szczególności dla przemian demokratycznych w Polsce, za działalność naukową i państwową, za wybitne osiągnięcia w działalności politycznej na arenie międzynarodowej, został odznaczony przez Bronisława Komorowskiego Orderem Orła Białego[17]. Uroczystość odznaczenia odbyła się 11 listopada 2012[18]. 16 sierpnia 2013 wszedł w skład Kapituły Orderu Orła Białego. Zrezygnował z członkostwa w niej krótko przed 5 stycznia 2016 w okresie prezydentury Andrzeja Dudy[19].
W 1998 otrzymał Krzyż Wielki I Klasy Odznaki Honorowej za Zasługi dla Republiki Austrii[20]. W 2001 został odznaczony hiszpańskim Krzyżem Wielkim Orderu Izabeli Katolickiej[21] i węgierskim Krzyżem Wielkim Orderu Zasługi Republiki, w 2014 estońskim Orderem Krzyża Ziemi Maryjnej I klasy[22], w 2015 niemieckim Krzyżem Wielkim II Klasy Orderu Zasługi RFN[23].
Jerzy Buzek otrzymał tytuł doctora honoris causa uniwersytetów w Seulu, Dortmundzie oraz Isparcie, Uniwersytetu Śląskiego (2010)[24], Politechniki Opolskiej (2006)[25], Politechniki Śląskiej (2007)[26], Politechniki Łódzkiej (2010)[27], Akademii Górniczo-Hutniczej (2010)[28], Politechniki Wrocławskiej (2010)[29], Wojskowej Akademii Technicznej (2011)[30], Uniwersytetu Kardynała Stefana Wyszyńskiego (2012), Politechniki Świętokrzyskiej (2012)[31], Uniwersytetu Warmińsko-Mazurskiego (2014)[32] oraz Warszawskiego Uniwersytetu Medycznego (2015)[33].
Otrzymał takie wyróżnienia jak: „Krzesło roku 1998” („The Warsaw Voice”), Medal Świętego Brata Alberta (1998)[34], Nagroda im. Grzegorza Palki (1998), „Europejczyk roku” (Forum Izb Gospodarczych Unii Europejskiej, 1998), Człowiek Roku tygodnika „Wprost” (1998 i 2009), Medal Golgoty Wschodu przyznany przez Fundację „Golgota Wschodu” (2001)[35], Gustav-Adolf-Preis (2004), „eurodeputowany roku” („The Parliament Magazine”, 2006), Śląska Nagroda Jakości (2007), „człowiek roku” województwa śląskiego („Forbes”, 2007), Nagroda im. Władysława Grabskiego przyznana przez Konfederację Lewiatan (2008)[36], Śląski Oskar (2008), Medal Dnia Pamięci Ofiar Zbrodni Katyńskiej (2008), Złota Odznaka z Brylantem Senatu Politechniki Wrocławskiej (2008), tytuł „Człowieka Roku” 2008 Forum Ekonomicznego[37], Wiktor 2009 w kategorii „Najpopularniejszy Polityk”, Złota Honorowa Odznaka Polskiego Związku Szachowego (2009), Nagroda Specjalna BCC Lider Polskiego Biznesu (2009), Złota Honorowa Odznaka Krajowej Izby Gospodarczej (2009)[38], Medal „Cordi Poloniae” Konwentu Organizacji Polskich w Niemczech (2012)[39] oraz odznaką honorową „Zasłużony dla Województwa Podkarpackiego”[40]. W 2006 uznany został za najbardziej pracowitego europosła (MEP Awards) w kategorii badania i technologia[41], w 2013 w kategorii „energia”. W 2020 otrzymał tytuł „Europosła Roku” za wybitne osiągnięcia[42]. W 2011 otrzymał Specjalną Perłę Honorową za działania na rzecz budowania pozycji i prestiżu Polski na świecie[43], a także honorową Nagrodę im. Wojciecha Korfantego przyznawaną przez Związek Górnośląski[44]. W 2013 odebrał Medal Marcina Lutra nadany mu przez Radę Kościołów Ewangelickich w Niemczech (jako pierwszemu laureatowi spoza Niemiec). W 2015 wyróżniony Komandorią Missio Reconciliationis[45]. W 2024 wyróżniony Nagrodą im. bp. Tadeusza Pieronka „In veritate”[46].
W 1998 otrzymał tytuł honorowego obywatela Chorzowa[47][48]. W późniejszym czasie wyróżniony tytułami honorowego obywatela Gdyni, Gliwic, Jarosławia, Jastrzębia-Zdroju[49], Krakowa[50], Lublińca, Opola[51], Ostrowa Wielkopolskiego, Piekar Śląskich, Puław, Rudy Śląskiej[52], Rybnika, Warszawy[53], Wisły, Zabrza oraz powiatu bieruńsko-lędzińskiego[54].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Jadwiga Jenczelewska: Buzek, jakiego jeszcze nie znacie. polskatimes.pl, 11 czerwca 2009. [dostęp 2022-10-01].
- ↑ Włodzimierz Nowak: Nad Betlejem, nad Rolą kometa. Zaolziańska saga rodu Buzków. wyborcza.pl, 6 lipca 2009. [dostęp 2010-11-16].
- ↑ Życiorys. buzek.pl. [dostęp 2019-02-18].
- ↑ a b Prof. dr hab. inż. Jerzy Karol Buzek, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI PIB) [dostęp 2010-11-16] .
- ↑ Nota biograficzna w Encyklopedii Solidarności. [dostęp 2010-11-16].
- ↑ Andrzej Kaczyński, Sylwetki: Jerzy Buzek, „Wolność i Solidarność” nr 2/2011.
- ↑ a b M.P. z 1997 r. nr 64, poz. 620.
- ↑ a b Serwis PKW – Wybory 2001. [dostęp 2016-03-17].
- ↑ Dz.U. z 2009 r. nr 88, poz. 729.
- ↑ Serwis PKW – Wybory 2014. [dostęp 2014-05-27].
- ↑ a b Serwis PKW – Wybory 2019. [dostęp 2019-05-30].
- ↑ Były polski premier dostał w Strasburgu owację na stojąco. businessinsider.com.pl, 25 kwietnia 2024. [dostęp 2024-04-25].
- ↑ Mandat uzyskany z listy ogólnopolskiej.
- ↑ Dz.U. z 2004 r. nr 137, poz. 1460.
- ↑ Serwis PKW – Wybory 2009. [dostęp 2016-03-17].
- ↑ Serwis PKW – Wybory 2014. [dostęp 2016-03-17].
- ↑ M.P. z 2013 r. poz. 267.
- ↑ Odznaczenia państwowe w Święto Niepodległości. prezydent.pl, 11 listopada 2012. [dostęp 2012-11-11].
- ↑ W Kapitule Orderu Orła Białego został już tylko prezydent Duda. wyborcza.pl, 5 stycznia 2016. [dostęp 2016-01-08].
- ↑ Informacje na stronie parlament.gv.at. [dostęp 2017-09-23]. (niem.).
- ↑ Otras disposiciones. boe.es, 12 maja 2001. [dostęp 2015-05-16]. (hiszp.).
- ↑ Eesti Vabariigi teenetemärgid. president.ee. [dostęp 2014-12-03]. (est.).
- ↑ Niemiecki Wielki Krzyż Zasługi dla Jerzego Buzka. tvp.info, 11 maja 2015. [dostęp 2015-05-20].
- ↑ Doktorzy honoris causa Uniwersytetu Śląskiego. us.edu.pl. [dostęp 2011-02-21].
- ↑ Jerzy Buzek doktorem honoris causa PO. po.opole.pl. [dostęp 2011-02-23].
- ↑ Doktorzy honoris causa PŚ. polsl.pl. [dostęp 2011-02-23].
- ↑ Doktorzy honoris causa w latach 2006–2011. p.lodz.pl. [dostęp 2020-12-15].
- ↑ Doktoraty honoris causa nadane przez AGH. agh.edu.pl. [dostęp 2011-02-23].
- ↑ Jerzy Buzek otrzymał tytuł doktora honoris causa Politechniki Wrocławskiej. mmwroclaw.pl, 15 listopada 2010. [dostęp 2010-11-16].
- ↑ Profesor Jerzy Buzek doktor honoris causa WAT. wat.edu.pl, 20 września 2011. [dostęp 2015-01-15].
- ↑ Doktorzy honoris causa Politechniki Świętokrzyskiej. tu.kielce.pl. [dostęp 2013-12-04].
- ↑ Jerzy Buzek doktorem h.c. Uniwersytetu Warmińsko-Mazurskiego. pap.pl, 10 czerwca 2014. [dostęp 2014-10-03].
- ↑ Prof. Jerzy Buzek Doktorem Honoris Causa Warszawskiego Uniwersytetu Medycznego. wum.edu.pl, 6 lutego 2015. [dostęp 2015-02-08].
- ↑ Medal Św. Brata Alberta. albert.krakow.pl. [dostęp 2022-09-01].
- ↑ Premier otrzymał medal Golgoty Wschodu. ekai.pl, 25 lipca 2001. [dostęp 2014-09-29].
- ↑ Nagrody Lewiatana. konfederacjalewiatan.pl. [dostęp 2022-01-10].
- ↑ Nagrody Forum Ekonomicznego. forum-ekonomiczne.pl. [dostęp 2022-06-18].
- ↑ Marszałek Senatu otrzymał Złotą Honorową Odznakę Krajowej Izby Gospodarczej. senat.gov.pl, 18 czerwca 2009. [dostęp 2018-03-03].
- ↑ Sprawy międzynarodowe. senat.gov.pl, 5 maja 2012. [dostęp 2018-03-22].
- ↑ Odznaka Zasłużony dla Województwa Podkarpackiego. bip.podkarpackie.pl. [dostęp 2017-12-15].
- ↑ Marta Sienicka: Nominacje do nagród MEP Awards. uniaeuropejska.org, 13 listopada 2011. [dostęp 2011-11-16].
- ↑ Jerzy Buzek laureatem nagrody Europoseł Roku 2020. wnp.pl, 2 grudnia 2020. [dostęp 2020-12-02].
- ↑ Laureaci z poprzednich edycji. polishmarket.com.pl. [dostęp 2015-12-07].
- ↑ Laureaci Nagrody im. Wojciecha Korfantego w l. 2011–2016. zg.org.pl. [dostęp 2019-08-17].
- ↑ Sylwia Ławrynowicz: Memorandum jako kamień milowy na drodze pojednania Polaków i Niemców. fwpn.org.pl, 18 maja 2015. [dostęp 2023-08-17].
- ↑ Herman Van Rompuy i Jerzy Buzek laureatami Nagrody im. Biskupa Pieronka. dzieje.pl, 21 września 2024. [dostęp 2024-09-21].
- ↑ Honorowy obywatel Miłkowski. chorzowianin.pl, 25 czerwca 2010. [dostęp 2020-05-12].
- ↑ Paweł Mikołajczyk: Euro-Ślązak. chorzowianin.pl, 21 lipca 2009. [dostęp 2020-06-12].
- ↑ Uchwała nr IX.71.2013 Rady Miasta Jastrzębie-Zdrój 6 czerwca 2013 r. w sprawie nadania tytułu „Honorowego Obywatela Miasta Jastrzębie-Zdrój”. bip.jastrzebie.pl. [dostęp 2019-04-30].
- ↑ Jerzy Buzek został Honorowym Obywatelem Miasta Krakowa. radiokrakow.pl, 30 października 2015. [dostęp 2021-10-12].
- ↑ Krzysztof Ogiolda: Hans-Gert Poettering i Jerzy Buzek honorowymi obywatelami Opola. nto.pl, 3 listopada 2014. [dostęp 2018-02-28].
- ↑ Honorowi Obywatele Rudy Śląskiej. rudaslaska.pl. [dostęp 2017-01-18].
- ↑ Tytuł honorowego obywatela Warszawy dla Buzka, Hosera i Korsakówny. tvp.pl, 31 lipca 2011. [dostęp 2020-06-29].
- ↑ Honorowi Obywatele Powiatu. powiatbl.pl. [dostęp 2023-07-08].
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Profil na stronie Parlamentu Europejskiego. [dostęp 2011-12-09].
- Strona sejmowa posła III kadencji. [dostęp 2011-12-09].
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Jerzy Buzek – strona prywatna. [dostęp 2024-04-25].
- Absolwenci Politechniki Śląskiej
- Absolwenci szkół średnich w Chorzowie
- Członkowie i współpracownicy Tymczasowej Komisji Koordynacyjnej NSZZ „Solidarność”
- Członkowie Kapituły Orderu Orła Białego (III Rzeczpospolita)
- Delegaci na I Krajowy Zjazd Delegatów Niezależnego Samorządnego Związku Zawodowego „Solidarność”
- Doktorzy honoris causa Akademii Górniczo-Hutniczej
- Doktorzy honoris causa Politechniki Łódzkiej
- Doktorzy honoris causa Politechniki Opolskiej
- Doktorzy honoris causa Politechniki Śląskiej
- Doktorzy honoris causa Uniwersytetu Śląskiego
- Doktorzy honoris causa Politechniki Wrocławskiej
- Doktorzy honoris causa Warszawskiego Uniwersytetu Medycznego
- Doktorzy honoris causa Wojskowej Akademii Technicznej
- Doktorzy honoris causa Politechniki Świętokrzyskiej
- Honorowi obywatele Chorzowa
- Honorowi obywatele Gdyni
- Honorowi obywatele Gliwic
- Honorowi obywatele Jarosławia (Polska)
- Honorowi obywatele Jastrzębia-Zdroju
- Honorowi obywatele Katowic
- Honorowi Obywatele Stołecznego Królewskiego Miasta Krakowa
- Honorowi obywatele Opola
- Honorowi obywatele Piekar Śląskich
- Honorowi obywatele Rudy Śląskiej
- Honorowi obywatele Rybnika
- Honorowi obywatele miasta stołecznego Warszawy
- Honorowi obywatele Wisły
- Honorowi obywatele Zabrza
- Laureaci nagrody Wiktory
- Ludzie roku tygodnika Wprost
- Nagrodzeni Medalem Dnia Pamięci Ofiar Zbrodni Katyńskiej
- Nagrodzeni Medalem Świętego Brata Alberta
- Odznaczeni Missio Reconciliationis
- Odznaczeni odznaką honorową „Zasłużony dla Województwa Podkarpackiego”
- Odznaczeni Orderem Orła Białego (III Rzeczpospolita)
- Polacy odznaczeni Odznaką Honorową za Zasługi dla Republiki Austrii
- Polacy odznaczeni Orderem Krzyża Ziemi Maryjnej
- Polacy odznaczeni Orderem Zasługi Republiki Federalnej Niemiec
- Politycy Akcji Wyborczej Solidarność
- Politycy Platformy Obywatelskiej
- Polscy inżynierowie
- Polscy posłowie do Parlamentu Europejskiego
- Posłowie na Sejm III Rzeczypospolitej Polskiej
- Premierzy III Rzeczypospolitej
- Prorektorzy Akademii Polonijnej w Częstochowie
- Przewodniczący Parlamentu Europejskiego
- Wykładowcy Politechniki Opolskiej
- Wykładowcy Politechniki Śląskiej
- Laureaci Nagrody im. Wojciecha Korfantego
- Urodzeni w 1940