Fakt (gazeta)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania
Fakt
Ilustracja
Częstotliwość dziennik
Adres ul. Domaniewska 52
02-672 Warszawa
Wydawca Ringier Axel Springer Polska[1]
Rodzaj czasopisma społeczno-polityczno-obyczajowe
Pierwszy numer 22 października 2003[2]
Redaktor naczelny Katarzyna Kozłowska
Średni nakład 335 902 egz.
Średnia sprzedaż (2019) 215 508[3] egz.
Format tabloid
Liczba stron 24
ISSN 1731-7118
Wikicytaty Cytaty w Wikicytatach
Strona internetowa

Fakt – ogólnopolski dziennik wydawany od 2003 w Warszawie przez wydawnictwo Ringier Axel Springer Polska, część koncernu mediowego Axel Springer SE; lider rynku prasy codziennej w Polsce.

Gazeta wzorowana jest na niemieckim „Bild” i należy do gazet typu tabloid. Od początku istnienia gazety jej redaktorem naczelnym był Grzegorz Jankowski[1], od 1 czerwca 2014 do 3 września 2018 tę funkcję pełnił Robert Feluś[4][1], a od 19 grudnia 2018 redaktorem naczelnym jest Katarzyna Kozłowska[5].

W sierpniu 2020 został uruchomiony płatny serwis subskrypcyjny dziennika oraz specjalna aplikacja na smartfony. Każdy subskrybent posiada dostęp m.in. do aktualnego i archiwalnych numerów „Faktu” w formacie PDF oraz wszystkich treści dostępnych na stronie internetowej tabloidu[6][7].

„Fakt” dla Wielkiej Brytanii i Fakt dla Irlandii[edytuj | edytuj kod]

Od września 2008 gazeta ukazywała się także na terenie Wielkiej Brytanii i Irlandii. Wychodziła tam jako tygodnik w każdy czwartek. Redaktorem naczelnym „Faktu” dla Wielkiej Brytanii i Irlandii był Jan Domaniewski. Projekt został zamknięty w 2009 decyzją Grzegorza Jankowskiego.

Krytyka[edytuj | edytuj kod]

W 2004 i 2005 Stowarzyszenie Dziennikarzy Polskich przyznało „Faktowi” tytuł „Hieny Roku” za wyróżnienie się szczególną nierzetelnością i lekceważeniem zasad etyki dziennikarskiej. Przyznanie tej „nagrody” Faktowi zagwarantował krzykliwy, często obraźliwy styl artykułów oraz powszechne celowe wprowadzanie czytelników w błąd[8].

„Fakt” wielokrotnie oskarżany był w innych mediach o podawanie nieprawdy i tworzenie materiałów fikcyjnych. Słynnym przykładem jest seria artykułów o rzekomym wielorybie płynącym Wisłą[9].

Artykuły w dzienniku są często oparte na niesprawdzonych spekulacjach. Przykładem jest artykuł z pierwszej strony „Faktu” o rzekomym nadużyciu ministra edukacji Romana Giertycha „Dał rodzicom rządowe auto”[10]. Sprawa zakończyła się przeprosinami redaktora naczelnego Faktu.

Po publikacji przez „Fakt” rzekomego listu samobójczego byłych sióstr z zakonu betanek z Kazimierza Dolnego sprawą zajęła się prokuratura. Tekst okazał się w całości sfingowany, a „Fakt” przeprosił na 11 stronie za publikację informacji, które „okazały się nieprawdziwe”. Rada Etyki Mediów skrytykowała Fakt za „kolejne rażące nadużycie”[11].

We wrześniu 2013 „Gazeta Wyborcza” skrytykowała w swoim artykule prowokację „Faktu” dotyczącą jednego z opolskich urzędników, który w wyniku prowokacji „Faktu” stracił pracę. Prowokacja miała miejsce, natomiast materiał nie został opublikowany[12].

Michał Karnowski, były dziennikarz gazet „Dziennik” oraz „Newsweek”, zarzucił „Faktowi” brak ambicji oraz rezygnowanie z rzetelnego dziennikarstwa na rzecz artykułów nastawionych „na krew oraz goliznę”, obwiniając za to mało ambitną politykę Ringier Axel Springer Polska, na którą redaktor naczelny nie ma żadnego wpływu[13].

20 sierpnia 2015 „Fakt” opublikował zdjęcie twarzy umierającej, 10-letniej dziewczynki zamordowanej uderzeniem siekierą w głowę po wyjściu z księgarni w Kamiennej Górze. Publikacja wywołała duże oburzenie i spotkała się z krytyką ze strony innych mediów[14][15].

W weekendowym wydaniu dziennika „Fakt na weekend” z 1–2 września 2018 opublikowany został kontrowersyjny artykuł zatytułowany Ojciec wybrał politykę, a syn sznur opisujący śmierć syna Leszka Millera. Polityk poinformował o wytoczeniu procesu sądowego za naruszenie dóbr osobistych przeciwko wydawcy gazety oraz redaktorowi naczelnemu, Robertowi Felusiowi[16]. Niedługo potem w związku ze sprawą Feluś zrezygnował z funkcji redaktora naczelnego[17].

Procesy sądowe[edytuj | edytuj kod]

  • W kwietniu 2006 po tym, jak w październiku 2005 „Fakt” opublikował tekst „Ten zboczeniec jest wolny” na temat pedofilii, ilustrując go prawie 30 cm zdjęciem powszechnie znanego w Koninie redaktora naczelnego „Przeglądu Konińskiego” Stanisława Piguły, Sąd Okręgowy w Warszawie nakazał redaktorowi naczelnemu „Faktu” przeproszenie mężczyzny za naruszenie jego dobrego imienia oraz zasądził zadośćuczynienie w kwocie 100 tysięcy złotych. Stanisław Piguła postanowił przekazać całą kwotę zadośćuczynienia na opiekę paliatywną w Wojewódzkim Szpitalu Zespolonym w Koninie[18]. Wyrok sądu I instancji został następnie podtrzymany przez sąd apelacyjny i Sąd Najwyższy, które nie znalazły podstaw do obniżenia zadośćuczynienia (czego domagał się Jankowski), bowiem wynagrodzenie redaktora naczelnego „Faktu” wynosiło wówczas 65 tysięcy złotych miesięcznie[19].
  • Z dziennikiem procesowały się także osobowości medialne: Anna Mucha[20], Kayah[21], Joanna Brodzik[22] oraz Edyta Górniak[23]. Wszystkie cztery wygrały procesy i wywalczyły zadośćuczynienie od gazety.
  • W maju 2010 „Fakt” przegrał pozew sądowy, jaki wytoczył gazecie dziennikarz Mariusz Max Kolonko za serię artykułów z 2006 na temat jego związku z aktorką Weroniką Rosati. Sąd Okręgowy w Warszawie uznał gazetę winną naruszenia dóbr osobistych i nakazał opublikowanie przeprosin i wypłatę 50 tys. złotych na rzecz powoda.

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b c Łukasz Szewczyk: Robert Feluś nowym redaktorem naczelnym Faktu (pol.). W: Media2 [on-line]. 2014-05-29 (13:52). [dostęp 2014-05-31].
  2. ↑ Wyborcza.pl, wyborcza.pl [dostęp 2019-11-21].
  3. ↑ W 2019 roku wzrosła sprzedaż tylko „Pulsu Biznesu”. „Gazeta Polska Codziennie” najbardziej w dół, www.wirtualnemedia.pl [dostęp 2020-02-28] (pol.).
  4. ↑ Patryk Pallus: Grzegorz Jankowski nie jest już naczelnym „Faktu” (pol.). 29 maja 2014. [dostęp 2014-05-29].
  5. ↑ Nikola Bochyńska: Katarzyna Kozłowska nowym redaktorem naczelnym „Faktu”. Wirtualne Media, 19 grudnia 2018. [dostęp 2019-02-26].
  6. ↑ Fakt24.pl uruchamia płatny serwis subskrypcyjny, Media2.pl [dostęp 2020-08-05] (pol.).
  7. ↑ Subskrypcja, www.fakt.pl [dostęp 2020-08-05].
  8. ↑ Wieloryb z Wisły wyjęty, miesięcznik Press.
  9. ↑ Wieloryb z Wisły wyjęty, onet.pl, 2006-05-06.
  10. ↑ Olbrzymia wpadka gazety „Fakt”, wirtualnemedia.pl, 02.03.2007.
  11. ↑ REM: Rażące nadużycie „Faktu” ws. listu betanek, gazeta.pl, 2007-06-25.
  12. ↑ Jak „Fakt” wrobił urzędnika w randkę, wyborcza.pl, 2013-09-11.
  13. ↑ Michał Karnowski: „Fakt” czeka seria zwolnień i zmian kadrowych. W: Wirtualne Media [on-line]. 2014-05-30. [dostęp 2014-06-01].
  14. ↑ Wiktoria Beczek: „Fakt” publikuje makabryczne zdjęcia ciężko rannej dziewczynki. To najgorsze, do czego posunął się polski tabloid (pol.). W: Gazeta.pl [on-line]. 2015-08-20. [dostęp 2015-08-21].
  15. ↑ Dominika Węcławek: Redakcjo Faktu, to zaszło za daleko! List otwarty w sprawie publikacji zdjęcia umierającej dziewczynki (pol.). W: Doch.pl [on-line]. 2015-08-20. [dostęp 2015-08-21].
  16. ↑ „Ojciec wybrał politykę, a syn sznur”. Miller pozywa „Fakt”, „Do Rzeczy”, 3 września 2018 [dostęp 2018-10-31] (pol.).
  17. ↑ Robert Feluś, redaktor naczelny ‘Faktu’, zrezygnował. Powodem tekst o śmierci syna Leszka Millera, „wyborcza.pl” [dostęp 2018-10-31] (pol.).
  18. ↑ „Fakt” przegrał w sądzie z „Przeglądem Konińskim”, Przegląd Koniński, 2006-05-16.
  19. ↑ Im większa krzywda, tym wyższe zadośćuczynienie, Rzeczpospolita, 31.01.2008.
  20. ↑ Mucha wygrała proces z Faktem: Boję się pomyśleć, jak mnie przeproszą (pol.). W: film.wp.pl [on-line]. Wirtualna Polska, 26 stycznia 2007 09:29. [dostęp 2012-11-27].
  21. ↑ Kayah wygrała z „Faktem” (pol.). W: Bankier.pl [on-line]. 2007-03-02 10:57. [dostęp 2012-11-27].
  22. ↑ Joanna Brodzik wygrywa z „Faktem” (pol.). [dostęp 2012-11-27].
  23. ↑ Łukasz Szewczyk: Edyta Górniak pozwie Fakt za nagie zdjęcia (pol.). W: Media2 [on-line]. [dostęp 2012-11-27].
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Fakt_(gazeta)&oldid=60749287”