Fakt (gazeta)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Skocz do: nawigacja, szukaj
Fakt
Częstotliwość Dziennik
Kraj Polska
Wydawca Ringier Axel Springer Polska[1]
Rodzaj czasopisma społeczno-polityczno-obyczajowe
Pierwsze wydanie 22 października 2003
Redaktor naczelny Robert Feluś[2]
Średnia sprzedaż (styczeń 2014) 310 075[3] egz.
Format tabloid
Liczba stron 24
ISSN 1731-7118
Kolekcja cytatów w Wikicytatach Kolekcja cytatów w Wikicytatach
Strona internetowa czasopisma

Fakt – dziennik wydawany od 22 października 2003 przez firmę Ringier Axel Springer Polska, należącą do niemiecko-szwajcarskiego koncernu medialnego Axel Springer SE. Lider rynku polskiej prasy codziennej. Gazeta wzorowana jest na niemieckim Bild i należy do gazet typu tabloid. Od początku istnienia gazety jej redaktorem naczelnym był Grzegorz Jankowski[1]. Od 1 czerwca 2014 jest nim Robert Feluś[1]. Siedziba Faktu mieści się w Warszawie na ulicy Domaniewskiej 52.

Fakt dla Wielkiej Brytanii i Fakt dla Irlandii[edytuj | edytuj kod]

Od września 2008 roku gazeta Fakt ukazywała się także na terenie Wielkiej Brytanii i Irlandii. Wychodziła tam jako tygodnik w każdy czwartek. Redaktorem naczelnym Faktu dla Wielkiej Brytanii i Irlandii był Jan Domaniewski. Projekt został zamknięty w 2009 roku decyzją Grzegorza Jankowskiego.

Krytyka[edytuj | edytuj kod]

W 2004 i 2005 roku Stowarzyszenie Dziennikarzy Polskich przyznało "Faktowi" tytuł "Hieny Roku" za wyróżnienie się szczególną nierzetelnością i lekceważeniem zasad etyki dziennikarskiej. Przyznanie tej "nagrody" Faktowi zagwarantował krzykliwy, często obraźliwy styl artykułów oraz powszechne celowe wprowadzanie czytelników w błąd[4].

Fakt wielokrotnie oskarżany jest w innych mediach o podawanie nieprawdy i tworzenie materiałów fikcyjnych. Słynnym przykładem jest seria artykułów o rzekomym wielorybie płynącym Wisłą[5].

Artykuły w dzienniku Fakt są często oparte na niesprawdzonych spekulacjach. Przykładem jest artykuł z pierwszej strony Faktu o rzekomym nadużyciu ministra edukacji Romana Giertycha "Dał rodzicom rządowe auto"[6]. Sprawa zakończyła się przeprosinami redaktora naczelnego Faktu.

Po publikacji przez "Fakt" rzekomego listu samobójczego byłych sióstr z zakonu betanek z Kazimierza Dolnego sprawą zajęła się prokuratura. Tekst okazał się w całości sfingowany, a "Fakt" przeprosił na 11 stronie za publikację informacji, które "okazały się nieprawdziwe". Rada Etyki Mediów skrytykowała Fakt za "kolejne rażące nadużycie"[7].

We wrześniu 2013 roku Gazeta Wyborcza skrytykowała w swoim artykule prowokację "Faktu". Prowokacja dotyczyła jednego z opolskich urzędników. W wyniku prowokacji "Faktu" urzędnik stracił pracę. Prowokacja miała miejsce, natomiast materiał nie został opublikowany[8].

Michał Karnowski - były dziennikarz gazet "Dziennik" oraz "Newsweek" - zarzuca Faktowi brak ambicji, oraz rezygnowanie z rzetelnego dziennikarstwa na rzecz artykułów nastawionych "na krew oraz goliznę", obwiniając za to mało ambitną politykę Ringier Axel Springer Polska, na którą redaktor naczelny nie ma żadnego wplywu[9].

Procesy sądowe[edytuj | edytuj kod]

  • W kwietniu 2006 roku po tym, jak w październiku 2005 roku Fakt opublikował tekst "Ten zboczeniec jest wolny" na temat pedofilii, ilustrując go prawie 30 cm zdjęciem powszechnie znanego w Koninie redaktora naczelnego "Przeglądu Konińskiego" Stanisława Piguły, Sąd Okręgowy w Warszawie nakazał redaktorowi naczelnemu dziennika "Fakt" Grzegorzowi Jankowskiemu przeproszenie Stanisława Piguły za naruszenie jego dobrego imienia oraz zasądził zadośćuczynienie w kwocie 100 tysięcy złotych. Stanisław Piguła postanowił przekazać całą kwotę zadośćuczynienia na opiekę paliatywną w Wojewódzkim Szpitalu Zespolonym w Koninie[10]. Wyrok sądu I instancji został następnie podtrzymany przez sąd apelacyjny i Sąd Najwyższy, które nie znalazły podstaw do obniżenia zadośćuczynienia (czego domagał się Jankowski), bowiem wynagrodzenie redaktora naczelnego "Faktu" wynosiło wówczas 65 tysięcy złotych miesięcznie[11].
  • Z dziennikiem procesowały się także Anna Mucha[12], Kayah[13], Joanna Brodzik[14] oraz Edyta Górniak[15]. Wszystkie cztery wygrały procesy i wywalczyły zadośćuczynienie od gazety.
  • W maju 2010 Fakt przegrał pozew sądowy jaki wytoczył gazecie dziennikarz Mariusz Max Kolonko za serię artykułów z 2006 roku na temat jego związku z Weroniką Rosati. Sąd Okręgowy w Warszawie uznał gazetę winną naruszenia dóbr osobistych i nakazał opublikowanie przeprosin i wypłatę 50 tys. złotych na rzecz powoda.

Przypisy

  1. ↑ 1,0 1,1 1,2 Łukasz Szewczyk: Robert Feluś nowym redaktorem naczelnym Faktu (pol.). W: Media2 [on-line]. 29.05.2014 (13:52). [dostęp 2014-05-31].
  2. ↑ Patryk Pallus: Grzegorz Jankowski nie jest już naczelnym "Faktu” (pol.). 29 maja 2014. [dostęp 2014-05-29].
  3. ↑ „Super Express” dogania „Gazetę Wyborczą”. „Fakt” na czele sprzedaży dzienników (pol.). wirtualnemedia.pl, 6 październik 2014. [dostęp 2014-10-06].
  4. ↑ Wieloryb z Wisły wyjęty, miesięcznik Press
  5. ↑ Wieloryb z Wisły wyjęty, onet.pl, 2006-05-06
  6. ↑ Olbrzymia wpadka gazety "Fakt", wirtualnemedia.pl, 02.03.2007
  7. ↑ REM: Rażące nadużycie "Faktu" ws. listu betanek, gazeta.pl, 2007-06-25
  8. ↑ Jak "Fakt" wrobił urzędnika w randkę, wyborcza.pl, 2013-09-11
  9. ↑ Michał Karnowski: „Fakt” czeka seria zwolnień i zmian kadrowych. W: Wirtualne Media [on-line]. 2014-05-30. [dostęp 2014-06-01].
  10. ↑ "Fakt" przegrał w sądzie z "Przeglądem Konińskim", Przegląd Koniński, 2006-05-16
  11. ↑ Im większa krzywda, tym wyższe zadośćuczynienie, Rzeczpospolita, 31.01.2008
  12. ↑ Mucha wygrała proces z Faktem: Boję się pomyśleć, jak mnie przeproszą (pol.). W: film.wp.pl [on-line]. Wirtualna Polska, 26 stycznia 2007 09:29. [dostęp 2012-11-27].
  13. ↑ Kayah wygrała z "Faktem" (pol.). W: Bankier.pl [on-line]. 2007-03-02 10:57. [dostęp 2012-11-27].
  14. ↑ Joanna Brodzik wygrywa z "Faktem" (pol.). [dostęp 2012-11-27].
  15. ↑ Łukasz Szewczyk: Edyta Górniak pozwie Fakt za nagie zdjęcia (pol.). W: Media2 [on-line]. [dostęp 2012-11-27].
Źródło: „http://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Fakt_(gazeta)&oldid=41762631”