Szczaw polny

Szczaw polny
	Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	rośliny
Podkrólestwo	rośliny zielone
Nadgromada	rośliny telomowe
Gromada	rośliny naczyniowe
Podgromada	rośliny nasienne
Nadklasa	okrytonasienne
Klasa	Magnoliopsida
Nadrząd	goździkopodobne
Rząd	goździkowce
Rodzina	rdestowate
Rodzaj	szczaw
Gatunek	szczaw polny
	Nazwa systematyczna
	Rumex acetosella L.; Sp. pl. 1:338. 1753
	Systematyka w Wikispecies
	Multimedia w Wikimedia Commons
	Hasło w Wikisłowniku

Szczaw polny (Rumex acetosella L.) – gatunek rośliny należący do rodziny rdestowatych. Jest szeroko rozprzestrzeniony: naturalnie występuje w Azji, Afryce Północnej i Europie, rozprzestrzenił się również w obydwu Amerykach, Afryce, Australii i na wyspach Melanezji i Polinezji^[3]. W Polsce jest pospolity na całym terenie^[4].

Morfologia[edytuj | edytuj kod]

Łodyga: Dosyć cienka, wzniesiona, o wysokości do 50 cm. W dolnej części często przebarwiona na czerwonawo. Powyżej połowy wysokości zwykle rozgałęzia się.

Liście: Pojedyncze, podłużnie lancetowate, na końcach zaostrzone, stopniowo zwężające się w ogonek liściowy. U nasady posiadają dwie oszczepowate, wyrastające na boki i ostro zakończone łatki. Podsadki zwykle nie posiadają tych łatek. Dolne liście wyraźnie większe. Kolor szarozielony. Przylistki zrośnięte są pochwą.

Kwiaty: Roślina dwupienna. Kwiatostan w postaci gron na długich, bezlistnych i rzadko rozmieszczonych rozgałęzieniach łodygi. Drobne kwiaty czerwonej barwy, 3-krotne. Okwiat sześciolistkowy, w dwóch okółkach. Listki okwiatu bez guzków, wewnętrzne listki o długości do 1,5 mm są unerwione, nie są przyrośnięte do owocu i mają podobną do niego długość. Szyjki słupka nie przyrośnięte do zalążni.

Owoc: Trójgraniasty orzeszek czerwonobrunatnej barwy.
Korzeń: Palowy.

Biologia i ekologia[edytuj | edytuj kod]

Bylina, geofit korzeniowy. Kwitnie przez cały okres wegetacji. Roślina wiatropylna. Owoce roznoszone są przez wiatr (anemochoria). Siedlisko: pastwiska, ugory, nieużytki. Preferuje siedliska kwaśne i jałowe (roślina wskaźnikowa gleb kwaśnych). W górach występuje aż po piętro kosówki. W uprawach rolnych i ogrodowych pospolity chwast^[5]. W klasyfikacji zbiorowisk roślinnych gatunek charakterystyczny dla klasy (Cl.) Koelerio-Corynephoretea^[6].

Roślina trująca: Trujący jest cały pęd, a szczególnie liście (z powodu dużej zawartości kwasu szczawiowego). Ponadto roślina zawiera rutynę, saponiny.

Zmienność[edytuj | edytuj kod]

Tworzy mieszańce z szczawiem obrosłoowockowym^[4].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ Michael A.M.A. Ruggiero Michael A.M.A. i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
↑ Peter F.P.F. Stevens Peter F.P.F., Caryophyllales, [w:] Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2009-10-07] (ang.).
↑ Germplasm Resources Information Network (GRIN). [dostęp 2010-01-10].
↑ ^a ^b Lucjan Rutkowski: Klucz do oznaczania roślin naczyniowych Polski niżowej. Warszawa: Wyd. Naukowe PWN, 2006. ISBN 83-01-14342-8.
↑ Włodzimierz Tymrakiewicz: Atlas chwastów. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Rolnicze i Leśne, 1976, s. 44.
↑ Władysław Matuszkiewicz: Przewodnik do oznaczania zbiorowisk roślinnych Polski. Warszawa: Wyd. Naukowe PWN, 2006. ISBN 83-01-14439-4.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Jakub Mowszowicz: Flora jesienna. Przewodnik do oznaczania dziko rosnących jesiennych pospolitych roślin zielnych. Warszawa: WSiP, 1986, s. 172. ISBN 83-02-00607-6.
Mowszowicz J. Krajowe chwasty ogrodowe i polne. Wyd. 3. PWRiL, Warszawa.

[ruggiero-1] Michael A.M.A. Ruggiero Michael A.M.A. i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).

[apweb-2] Peter F.P.F. Stevens Peter F.P.F., Caryophyllales, [w:] Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2009-10-07] (ang.).

[3] Germplasm Resources Information Network (GRIN). [dostęp 2010-01-10].

[klucz-4] Lucjan Rutkowski: Klucz do oznaczania roślin naczyniowych Polski niżowej. Warszawa: Wyd. Naukowe PWN, 2006. ISBN 83-01-14342-8.

[5] Włodzimierz Tymrakiewicz: Atlas chwastów. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Rolnicze i Leśne, 1976, s. 44.

[6] Władysław Matuszkiewicz: Przewodnik do oznaczania zbiorowisk roślinnych Polski. Warszawa: Wyd. Naukowe PWN, 2006. ISBN 83-01-14439-4.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]