Przejdź do zawartości

Rybnica Leśna

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Rybnica Leśna
wieś
Ilustracja
Drewniany kościół pw. św. Jadwigi Śląskiej
Państwo

 Polska

Województwo

 dolnośląskie

Powiat

wałbrzyski

Gmina

Mieroszów

Liczba ludności (III 2011)

171[2]

Strefa numeracyjna

74

Kod pocztowy

58-350[3]

Tablice rejestracyjne

DB oraz DBA

SIMC

0853636

Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, po lewej nieco na dole znajduje się punkt z opisem „Rybnica Leśna”
Położenie na mapie województwa dolnośląskiego
Mapa konturowa województwa dolnośląskiego, blisko centrum na dole znajduje się punkt z opisem „Rybnica Leśna”
Położenie na mapie powiatu wałbrzyskiego
Mapa konturowa powiatu wałbrzyskiego, blisko centrum na dole znajduje się punkt z opisem „Rybnica Leśna”
Położenie na mapie gminy Mieroszów
Mapa konturowa gminy Mieroszów, u góry po prawej znajduje się punkt z opisem „Rybnica Leśna”
Ziemia50°42′19″N 16°16′52″E/50,705278 16,281111[1]
Kamieniołom w Rybnicy Leśnej

Rybnica Leśna (niem. Reimswaldau) – wieś łańcuchowa w Polsce, położona w województwie dolnośląskim, w powiecie wałbrzyskim, w gminie Mieroszów, na pograniczu Gór Suchych i Gór Wałbrzyskich w Sudetach Środkowych.

Podział administracyjny

[edytuj | edytuj kod]

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa wałbrzyskiego.

Krótki opis

[edytuj | edytuj kod]

Na terenie miejscowości zlokalizowany jest kamieniołom melafiru[4] (na zboczu Bukowca i Granicznej). Wyrobisko ma powierzchnię 22 ha[5]. 750 metrów za kamieniołomem znajduje się Schronisko PTTK „Andrzejówka”.

Obok kamieniołomu, na szczycie góry Klin, znajduje się popularne startowisko paralotniowe wystawione na kierunek północny[6]. W latach 2013–2018 zarejestrowano tam ponad tysiąc startów do lotów indywidualnych i tandemowych[7].

Komunikacja publiczna

[edytuj | edytuj kod]

Do Rybnicy Leśnej – Andrzejówki kursują autobusy komunikacji miejskiej z Wałbrzycha[8][9].

Zabytki

[edytuj | edytuj kod]

Do wojewódzkiego rejestru zabytków wpisane są[10]:

  • kościół filialny pw. św. Jadwigi Śląskiej, drewniany, na kamiennym podmurowaniu, pochodzący z 1577 r. lub 1608 r., wybudowany na miejscu starszej świątyni wymienianej w kronice z 1577, XX w., z drewnianym renesansowym ołtarzem głównym z 1611 r. i drewnianą renesansową amboną z 1601 r, chrzcielnicą z 1620 i emporami. Polichromowany strop i ściany prezbiterium[11]
  • dzwonnica – brama, z około 1608 r. lub 1865 r., została osobno umiejscowiona, drewniana na murowanej podstawie, wewnątrz niej znajdują się dzwony z lat 1607 i 1608[12].
  • ogrodzenie murowane, z 1608 r.
  • dom – dwór, nr 32

inne zabytki:

  • schronisko Andrzejówka

Szlaki turystyczne

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 118958
  2. GUS: Ludność – struktura według ekonomicznych grup wieku. Stan w dniu 31.03.2011 r.
  3. Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych. Poczta Polska S.A., styczeń 2013. s. według wyboru. [dostęp 2014-03-09].
  4. dolny-slask.org: Rybnica_Lesna,Kamieniolom_melafiru_Kopalnia_Surowcow_Skalnych.
  5. Artur Szałkowski, Rozpoczął się bój o złoża melafiru [online], Onet.pl, 16 lipca 2011 [zarchiwizowane z adresu 2011-07-19].
  6. Opis startowiska Andrzejówka/Klin [online].
  7. XCPortal.pl – lista startów ze startowiska Klin (Andrzejówka), dostęp: 2018-09-07.
  8. ZDKiUM Wałbrzych: Linią 12 do Rybnicy Leśnej i Andrzejówki, dostęp: 2014-09-29.
  9. ZDKiUM Wabrzych: Rozkład jazdy i mapa komunikacyjna ZDKiUM Wałbrzych, dostęp: 2014-09-29.
  10. Rejestr zabytków nieruchomych woj. dolnośląskiego. Narodowy Instytut Dziedzictwa. s. 189. [dostęp 2012-10-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-03-27)].
  11. Janusz Czerwiński, Ryszard Chanas, Dolny Śląsk – przewodnik, Warszawa: Wyd. Sport i Turystyka, 1977, s. 275.
  12. Włodzimierz Koszarski, Bartłomiej Ranowicz: Sudety. Sudety Środkowe (część zachodnia) i Przedgórze Sudeckie. Warszawa: Sport i Turystyka, 1982, s. 295.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]