Ryszard Halaba
| Data i miejsce urodzenia |
20 listopada 1930 |
|---|---|
| Data śmierci |
20 listopada 1992 |
| Zawód, zajęcie | |
| Partia |
Ryszard Stanisław Halaba[1] (ur. 20 listopada 1930 w Laskowie[1][2], zm. 20 listopada 1992[2]) – polski historyk ruchu robotniczego i ruchu ludowego, doktor habilitowany, pułkownik[1], wieloletni pracownik naukowy Akademii Spraw Wewnętrznych[1].
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Syn Jana i Marii[1]. Od 1947 aktywista Związku Młodzieży Wiejskiej RP „Wici” oraz Polskiej Partii Robotniczej (następnie PZPR). Od 1948 do 1950 był członkiem ZMP. Maturę zdał w 1950. W latach 1950–1955 studiował historię na Uniwersytecie im. W. I. Lenina w Kazaniu[1]. Od 1955 do 1971 zatrudniony w Wydziale Historii Partii KC PZPR, następnie w Zakładzie Historii Partii przy KC PZPR[1]. W 1962 roku obronił pracę doktorską: Stronnictwo Ludowe 1944–1946 (niektóre problemy rozwoju organizacyjnego, działalności politycznej i współpracy z PPR). W latach 1971–1976 pracował jako adiunkt, następnie docent w Wyższej Szkole Nauk Społecznych przy KC PZPR, skąd odszedł do pracy w Wyższej Oficerskiej Szkole Pożarniczej w Warszawie. Od 1973 do 1990 pracował równocześnie w Akademii Spraw Wewnętrznych, m.in. od 1986 do 1990 był dyrektorem Instytutu Historii i Archiwistyki. W pracy naukowej zajmował się głównie powojenną historią polityczną Polski, szczególnie dziejami Polskiej Partii Robotniczej. Autor haseł w Słowniku biograficznym działaczy polskiego ruchu robotniczego[3].
Jego żoną była Aleksandra Halaba z domu Jaroszewska (1932–2020)[2], pracownik naukowy Zakładu Historii Partii i Centralnego Archiwum KC PZPR.
Został pochowany na cmentarzu komunalnym Północnym w Warszawie[2].
Wybrane publikacje
[edytuj | edytuj kod]- Stronnictwo Ludowe 1944–1946: niektóre problemy rozwoju organizacyjnego i działalności politycznej, Warszawa: Ludowa Spółdzielnia Wydawnicza, 1966.
- (współautor: Władysław Ważniewski) Polska Partia Robotnicza 1942–1948, Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1971.
- Budowa i utrwalanie władzy ludowej w Polsce w latach 1944–1948, Warszawa: „Książka i Wiedza” 1984.
- (współautor: Tadeusz Zybała) 40 lat walki i pracy organów bezpieczeństwa i porządku publicznego, Warszawa 1986.
Nagrody
[edytuj | edytuj kod]- Nagroda Trybuny Ludu (zespołowa) za pracę Polska Partia Robotnicza. Dokumenty programowe 1942-1948 (1985)[4]
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c d e f g Biuletyn Informacji Publicznej Instytutu Pamięci Narodowej [online], katalog.bip.ipn.gov.pl [dostęp 2024-10-17].
- ↑ a b c d Wyszukiwarka cmentarna --- Warszawskie cmentarze [online], www.cmentarzekomunalne.com.pl [dostęp 2025-08-23].
- ↑ Słownik biograficzny działaczy polskiego ruchu robotniczego, t. 1: A–D, red. nacz. Feliks Tych, Warszawa: „Książka i Wiedza” 1978, s. 5
- ↑ Nagrody "Trybuny Ludu" 1985 r., "Trybuna Ludu", nr 144, 22 czerwca 1985, s. 2.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Tomasz Siewierski, Komuniści i historycy. Polski ruch robotniczy w badaniach uczonych w PRL – wybrane aspekty [w:] Partia komunistyczna w Polsce. Struktury – ludzie – dokumentacja, pod red. Dariusza Magiera, Lublin – Radzyń Podlaski 2012, s. 463–479.
- Tadeusz Rutkowski, Nauki historyczne w Polsce 1944–1970. Zagadnienia polityczne i organizacyjne, Warszawa: Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego 2007, s. 309, 510.
- Informacje w BIP IPN.
- Absolwenci Uniwersytetu Kazańskiego
- Członkowie Związku Młodzieży Polskiej
- Członkowie Związku Młodzieży Wiejskiej RP Wici
- Laureaci nagrody „Trybuny Ludu”
- Pierwsi sekretarze Komitetów Uczelnianych PZPR
- Pochowani na cmentarzu komunalnym Północnym w Warszawie
- Politycy PPR
- Polscy historycy ruchu robotniczego
- Wykładowcy Szkoły Głównej Służby Pożarniczej
- Wykładowcy Wyższej Szkoły Nauk Społecznych przy KC PZPR
- Urodzeni w 1930
- Zmarli w 1992
- Autorzy biogramów w Słowniku biograficznym działaczy polskiego ruchu robotniczego
- Osoby związane z Wydziałem Historii Partii