Ryszard Leżański
| Data urodzenia |
ok. 1869 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Zawód, zajęcie |
sędzia |
| Narodowość |
polska |
| Tytuł naukowy | |
| Odznaczenia | |
| |
Ryszard Aureli Leżański (ur. ok. 1869, zm. 15 listopada 1933 w Krakowie) – polski prawnik karnista, sędzia.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Jego ojciec Antoni był sędzią[1]. Absolwent gimnazjum we Lwowie. Ukończył studia prawa uzyskując tytuł naukowy doktora. Wstąpił do służby w sądownictwie. Pełnił różne funkcje w państwie Austro-Węgier w ramach zaboru austriackiego i autonomii galicyjskiej. Ze stanowiska c. k. radcy sądu obwodowego w Złoczowie został mianowany do służby w generalnej prokuratorii przy Najwyższym Trybunale Sądowym i Kasacyjnym w Wiedniu. Po kilku latach został c. k. radcą wyższego sądu krajowego we Lwowie.
Podczas I wojny światowej został sędzią Izby Karnej Sądu Najwyższego dla spraw zaboru rosyjskiego. Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości wstąpił do służby sądowniczej II Rzeczypospolitej. Jako sędzia Sądu Najwyższego zajmował się prawem karnym byłego zaboru pruskiego
Został członkiem komitetu redakcyjnego pisma „Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny” po jego założeniu w 1921[2]. Publikował w „Orzecznictwie Sądów Polskich”, „Czasopiśmie Adwokatów Polskich”[3]. Opracowywał artykuły w Encyklopedii Prawa Karnego.
2 maja 1923 został odznaczony Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski[4].
W 1929 przeszedł na emeryturę. Zmarł 15 listopada 1933 w Krakowie w wieku 64 lat.
Publikacje[edytuj | edytuj kod]
- O projekcie ustawy o wynagradzaniu szkody z powodu bezzasadnego przytrzymania w areszcie śledczym (1908)[5]
- Orzecznictwo karne Sądu Najwyższego (Wielkopolska): zbiór tez z dziedziny materjalnego prawa karnego z wyroków i uchwał, wydanych w czasie od 28 V 1920 r. (1922)[6]
- Postępowanie karne obowiązujące na Ziemiach Zachodnich Rzeczypospolitej Polskiej. Zbiór ustaw i rozporządzeń, dotyczących ustroju sądownictwa i procesu karnego z orzecznictwem Sądu Najwyższego (1924, współautor: Juliusz Kałużniacki)
- Ustawa karna skarbowa z dnia 18 marca 1932 r. Dz. U. R. P. nr 34, poz. 355 z ustawami dodatkowymi, wyjaśnieniami i orzecznictwem Sądu Najwyższego (1933, współautor: Alfred Kotwicz-Zgórski)[7]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Antoni Leżański. audiovis.nac.gov.pl. [dostęp 2015-09-30].
- ↑ Adam Redzik: „Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny” w latach 1921–1939 (5). palestra.pl. [dostęp 2015-09-30].
- ↑ Ryszard Aureli Leżański. Orzecznictwo Sądu Najwyższego w sprawach dyscyplinarnych adwokackich z Ziem Zachodnich Rzeczypospol. Polskiej. „Czasopismo Adwokatów Polskich. Dział Województw Zachodnich”, s. 67–69, nr 5 z 1 maja 1928.
- ↑ Order Odrodzenia Polski. Trzechlecie pierwszej kapituły 1921–1924. Warszawa: Prezydium Rady Ministrów, 1926, s. 18.
- ↑ Ryszard Aureli Leżański, O projekcie ustawy o wynagradzaniu szkody z powodu bezzasadnego przytrzymania w areszcie śledczym [online], polona.pl [dostęp 2019-11-28].
- ↑ Ryszard Leżański, Orzecznictwo karne Sądu Najwyższego (Wielkopolska) : zbiór tez z dziedziny materjalnego prawa karnego z wyroków i uchwał, wydanych w czasie od 28 V 1920 r. [online], polona.pl [dostęp 2019-11-28].
- ↑ Biblioteka Wydawnictw Prawniczych. „Wileński Przegląd Prawniczy”, s. 328, nr 12 z 1 grudnia 1933.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Stanisław Śliwiński. Ś. p. Ryszard Aureli Leżański (wspomnienie pozgonne). „Gazeta Sądowa Warszawska”, s. 768–769, nr 48 z 27 listopada 1933.
- Ryszard Leżański – publikacje w bazie WorldCat. worldcat.org. [dostęp 2015-09-30].