Przejdź do zawartości

Rzeczyca Księża

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Rzeczyca Księża
wieś
Ilustracja
Drewniany kościół pw. Świętego Krzyża
Państwo

 Polska

Województwo

 lubelskie

Powiat

kraśnicki

Gmina

Trzydnik Duży

Liczba ludności (2021)

707[2][3]

Strefa numeracyjna

15

Kod pocztowy

23-230[4]

Tablice rejestracyjne

LKR

SIMC

0808771[5]

Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, po prawej nieco na dole znajduje się punkt z opisem „Rzeczyca Księża”
Położenie na mapie województwa lubelskiego
Mapa konturowa województwa lubelskiego, po lewej nieco na dole znajduje się punkt z opisem „Rzeczyca Księża”
Położenie na mapie powiatu kraśnickiego
Mapa konturowa powiatu kraśnickiego, blisko centrum na dole znajduje się punkt z opisem „Rzeczyca Księża”
Położenie na mapie gminy Trzydnik Duży
Mapa konturowa gminy Trzydnik Duży, po prawej znajduje się punkt z opisem „Rzeczyca Księża”
Ziemia50°51′54″N 22°13′12″E/50,865000 22,220000[1]

Rzeczyca Księżawieś w Polsce położona w województwie lubelskim, w powiecie kraśnickim, w gminie Trzydnik Duży[5][6].

Na terenie wsi wypływa rzeka Karasiówka.

Wieś duchowna położona była w drugiej połowie XVI wieku w powiecie urzędowskim województwa lubelskiego[7]. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa tarnobrzeskiego.

Wieś stanowi sołectwo gminy Trzydnik Duży[8]. Według Narodowego Spisu Powszechnego (III 2011 r.) wieś liczyła 772 mieszkańców[9].

Historia

[edytuj | edytuj kod]

Według Słownika geograficznego Królestwa Polskiego z roku 1889, Rzeczyca Księża wieś w powiecie janowskim, gminie Trzydnik, parafii Kraśnik. Na jej obszarze ma źródła jeden z dwu strumieni tworzących rzekę Karasiówkę, dopływ Sanny. W 1827 roku było tu 59 domów 316 mieszkańców[10].

W połowie XV wieku jak to wynika z opisu Długosza Rzeczyca w parafii Kraśnik stanowi własność klasztoru w Kraśniku, miała 18 łanów kmiecych z których płacono czynszu po 16 groszy klasztorowi. Nie odrabiano pańszczyzny w tygodniu, tylko powabę wiosenną i zimową. Były tam 2 sadzawki i młyn. Klasztor dostawał 2 miarki a młynarz trzecią. Kmiecie dawali klasztorowi jeszcze 2 koguty, 2 sery, 30 jaj. Dziesięcinę snopową, wartości 10 grzywien dawali plebanowi w Pniewie. Jan Lutko, biskup Krakowski, założył kościół parafialny w Pniewie i uposażył go dziesięciną (Długosz L.B. t. s. 500, 575, t.III s.174). W 1531 roku wieś Rzeczyca Księża, w parafii Kraśnik, miała 3 ½ łana. (Pawiński, Małop., 374)[10].

27 stycznia 1944 żandarmeria niemiecka dokonała pacyfikacji wsi. Zamordowała 5 osób (nazwiska ofiar zostały ustalone) i spaliła 20 zabudowań gospodarczych[11].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 119657
  2. Wieś Rzeczyca Księża w liczbach [online], Polska w liczbach [dostęp 2023-02-15], liczba ludności na podstawie danych GUS.
  3. NSP 2021: Ludność w miejscowościach statystycznych [online], Bank Danych Lokalnych GUS, 19 września 2022 [dostęp 2023-02-15].
  4. Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 1116 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22].
  5. a b TERYT (Krajowy Rejestr Urzędowego Podziału Terytorialnego Kraju). Główny Urząd Statystyczny. [dostęp 2016-02-29].
  6. Rozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 13 grudnia 2012 r. w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części. „Dziennik Ustaw”. Nr 29, poz. 200, s. 1867, 2013-02-15. Ministerstwo Administracji i Cyfryzacji. [dostęp 2016-02-29]. 
  7. Corona Regni Poloniae. Mapa w skali 1:250 000, Instytut Historii im. Tadeusza Manteuffla Polskiej Akademii Nauk i Pracownia Geoinformacji Historycznej Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego
  8. Jednostki pomocnicze gminy Trzydnik Duży. Urząd Gminy Trzydnik Duży. [dostęp 2016-02-29].
  9. GUS: Ludność - struktura według ekonomicznych grup wieku. Stan w dniu 31.03.2011 r.
  10. a b Rzeczyca (7) Księża, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. X: Rukszenice – Sochaczew, Warszawa 1889, s. 133.
  11. Józef Fajkowski, Jan Religa: Zbrodnie hitlerowskie na wsi polskiej 1939-1945. Warszawa: Wydawnictwo Książka i Wiedza, 1981, s. 197.