Sam Bird

Sam Bird
	; Sam Bird (2007)
Imię i nazwisko	Samuel Bird
Państwo	Wielka Brytania
Data i miejsce urodzenia	9 stycznia 1987 ; Roehampton
	Sukcesy
	2005: Brytyjska Formuła BMW (wicemistrz); 2013: Seria GP2 (wicemistrz)
	Multimedia w Wikimedia Commons
	Strona internetowa

Sam Bird, właśc. Samuel Bird (ur. 9 stycznia 1987 w Roehampton) – brytyjski kierowca wyścigowy, jeżdzący w Formule E.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Formuła BMW i Renault[edytuj | edytuj kod]

Sam karierę rozpoczął w roku 1997, od startów w kartingu. W 2004 roku przeszedł do wyścigów samochodów jednomiejscowych, debiutując w Brytyjskiej Formule BMW. W zespole Carlin Motorsport sezon zakończył na 14. pozycji, z dorobkiem jednego zwycięstwa. Na drugi rok startów w tej serii podpisał kontrakt z bardziej konkurencyjnym Fortec Motorsport, dzięki czemu miał szansę walki o tytuł. Ostatecznie przegrał ją ze swoim rodakiem Deanem Smithem (zwyciężył w sześciu rundach). Współpracę z brytyjską stajnią kontynuował również w kolejnym sezonie, z tymże w Brytyjskiej Formule Renault. Wygrawszy cztery wyścigi, zmagania zakończył na 4. miejscu.

Formuła 3[edytuj | edytuj kod]

W roku 2007 po raz drugi reprezentował barwy ekipy Trevora Carlina, tym razem jednak w Brytyjskiej Formule 3. Po zwyciężeniu w dwóch wyścigach zmagania zakończył na 4. pozycji. W latach 2008–2009 brał udział w Formule 3 Euro Series, w zespołach Manor oraz Mücke Motorsport. W pierwszym podejściu rywalizację ukończył na 11. miejscu, natomiast w drugim był siódmy. Oprócz regularnych startów w tej serii, gościnnie wystąpił również w brytyjskim cyklu (jeden z wyścigów nie ukończył, natomiast w drugim zajął 2. miejsce). Na koniec sezonu podpisał kontrakt z francuską ekipą ART Grand Prix, na udział w prestiżowym wyścigu o Grand Prix Makau. Dzięki rozważnej jeździe ukończył ją na 3. pozycji.

Seria GP2[edytuj | edytuj kod]

Obiecujące wyniki zaprocentowały podpisaniem kontraktu z mistrzowskim zespołem ART Grand Prix, na starty w zimowym i głównym cyklu bezpośredniego przedsionka F1 – serii GP2.

W azjatyckiej edycji Brytyjczyk początkowo nie radził sobie najlepiej. W ostatnich trzech wyścigach Bird spisał się jednak bardzo dobrze, dojeżdżając na czwartym, szóstym i wreszcie na drugim miejscu, uzyskując przy tym najlepszy czas okrążenia w wyścigu. Zebrane punkty pozwoliły Samuelowi zająć w klasyfikacji generalnej 7. pozycję. W europejskiej edycji zaprezentował się z jeszcze lepszej strony, zajmując ostatecznie 5. lokatę na zakończenie zmagań. W tym czasie ośmiokrotnie dojechał na punktowanej pozycji, z czego aż pięć razy na podium (w tym jedno zwycięstwo odniesione w pierwszym wyścigu, na torze Monza we Włoszech). Po punkty sięgnął również za zdobycie pole position na węgierskim torze Hungaroring oraz za czterokrotne uzyskanie najszybszego okrążenia w wyścigu.

W sezonie 2011 Bird przeniósł się do brytyjskiej ekipy iSport International. W azjatyckim cyklu w zaledwie jednym wyścigu dojechał do mety (zajął siódmą lokatę w pierwszym wyścigu w Abu Zabi). Uzyskane punkty sklasyfikowały go na 12. miejscu. Rywalizację w europejskiej edycji rozpoczął znakomicie, od trzech miejsc w pierwszej trójce. W rundzie na torze Monte Carlo sięgnął po pole position, po ukaraniu Holendra Giedo van der Garde, dzięki czemu wyszedł na prowadzenie w mistrzostwach. Na starcie jednak doszło u Sama do zgaśnięcia silnika. W dalszej części sezonu Brytyjczyk nie prezentował już jednak tak mocnej formy i w konsekwencji ani razu nie znalazł się na podium. W klasyfikacji generalnej uplasował się na 6. pozycji.

Do serii tej Brytyjczyk powrócił w 2013 roku, kiedy to ścigał się debiutującą w serii ekipą Russian Time. Miał najlepszy spośród wszystkich zawodników dorobek zwycięstw – pięciokrotnie stawał na najwyższym stopniu podium. Jednak poza tym jego wyniki był gorsze niż Fabio Leimera, z którym przegrał walkę o tytuł mistrza serii. Uzbierane 181 punktów dało mu tytuł wicemistrzowski.

Formuła Renault 3.5[edytuj | edytuj kod]

W sezonie 2012 Bird przeniósł się do Formuły Renault 3.5, w której reprezentował barwy czeskiej ekipy ISR. Brytyjczyk konsekwentnie punktował w każdym wyścigu, w którym dojechał do mety, siedmiokrotnie przy tym stając na podium. Odniósł dwa zwycięstwa – na torze Monte Carlo (po starcie z pole position) oraz Silverstone. Ostatecznie rywalizację zakończył na 3. lokacie ze stratą dziesięciu punktów do mistrza serii Robina Frijnsa.

Formuła 1[edytuj | edytuj kod]

W latach 2011-2012 Sam pełnił funkcję kierowcy testowego i rezerwowego niemieckiej stajni Mercedes GP.

Formuła E[edytuj | edytuj kod]

W sezonie 2014/2015 Brytyjczyk podpisał kontrakt z ekipą Virgin Racing na starty w Formule E, gdzie trzykrotnie stawał na podium, a w Putrajaya i w Londynie odnosił zwycięstwa. Z dorobkiem 103 punktów został sklasyfikowany na piątej pozycji w końcowej klasyfikacji kierowców. W sezonach 2015/2016 (zajął wtedy czwarte miejsce w klasyfikacji kierowców)^[1], 2016/2017 (zajął wtedy czwarte miejsce w klasyfikacji kierowców)^[2], 2017/2018 (zajął wtedy trzecie miejsce)^[3], 2018/2019 (zajął wtedy dziewiąte miejsce)^[4] i 2019/2020 (zajął wtedy dziesiąte miejsce)^[5] pozostał w tej ekipie. W sezonie 2020/2021 i 2021/2022 kierowca ekipy Panasonic Jaguar. Aktualnie (14 kwietnia 2021 roku^[6]) Bird w wyścigach Formuły E odniósł 10 zwycięstw i 23 razy stawał na podium.

Wyniki[edytuj | edytuj kod]

GP2[edytuj | edytuj kod]

Legenda oznaczeń w tabelach wyników Wyświetl szablon na nowej stronie
Oznaczenie	Wyjaśnienie
Złoty	Zwycięzca lub mistrzostwo
Srebrny	2. miejsce lub wicemistrzostwo
Brązowy	3. miejsce lub II wicemistrzostwo
Zielony	Ukończył, punktował (w klasyfikacji generalnej, gdy zdobył co najmniej jeden punkt na przestrzeni sezonu, poza trzema powyższymi opcjami)
Niebieski	Ukończył, nie punktował (w klasyfikacji generalnej, gdy nie zdobył co najmniej jednego punktu na przestrzeni sezonu)
Czerwony	Nie zakwalifikował się (NZ)
Czerwony	Nie prekwalifikował się (NPK)
Różowy	Nie ukończył (NU)
Różowy	Niesklasyfikowany (NS) (w klasyfikacji generalnej, gdy nie został sklasyfikowany w żadnym wyścigu sezonu)
Czarny	Zdyskwalifikowany (DK)
Czarny	Wykluczony (WYK/EX)
Biały	Nie wystartował (NW)
	Kontuzjowany (K/INJ)
	Wyścig odwołany (OD/C)
Bez koloru	Został wycofany (WYC/WD)
	Nie przybył (NP/DNA)
	Nie brał udziału w treningach (NT/DNP)
	Nie został zgłoszony (–)
Pogrubienie	Start z pole position
Kursywa	Najszybsze okrążenie wyścigu
†	Nie ukończył, ale jego rezultat został zaliczony ze względu na przejechanie więcej niż 90% dystansu wyścigu.
*	Sezon w trakcie
^1/2/3	Punktowana pozycja w sprincie kwalifikacyjnym
Lista systemów punktacji Formuły 1

Rok	Zespół	Wyniki w poszczególnych eliminacjach																						Punkty	Pozycja
2010	ART Grand Prix	ESP	ESP	MON	MON	TUR	TUR	VAL	VAL	GBR	GBR	DEU	DEU	HUN	HUN	BEL	BEL	ITA	ITA	ARE	ARE			48	5
2010	ART Grand Prix	9	4	18	10	3	10	3	10	4	NW	14	5	13	NU	NU	12	1	3	3	NU			48	5
2011	iSport International	TUR	TUR	ESP	ESP	MON	MON	VAL	VAL	GBR	GBR	DEU	DEU	HUN	HUN	BEL	BEL	ITA	ITA					45	6
2011	iSport International	2	3	3	5	NU	13	5	12	5	6	8	7	17	5	12	5	4	4					45	6
2013	Russian Time	MAL	MAL	BHR	BHR	ESP	ESP	MON	MON	GBR	GBR	DEU	DEU	HUN	HUN	BEL	BEL	ITA	ITA	SIN	SIN	ARE	ARE	181	2
2013	Russian Time	7	NU	6	1	21	12	1	24	1	5	13	8	10	8	1	14	2	4	8	1	10	4	181	2

Azjatycka Seria GP2[edytuj | edytuj kod]

Legenda oznaczeń w tabelach wyników Wyświetl szablon na nowej stronie
Oznaczenie	Wyjaśnienie
Złoty	Zwycięzca lub mistrzostwo
Srebrny	2. miejsce lub wicemistrzostwo
Brązowy	3. miejsce lub II wicemistrzostwo
Zielony	Ukończył, punktował (w klasyfikacji generalnej, gdy zdobył co najmniej jeden punkt na przestrzeni sezonu, poza trzema powyższymi opcjami)
Niebieski	Ukończył, nie punktował (w klasyfikacji generalnej, gdy nie zdobył co najmniej jednego punktu na przestrzeni sezonu)
Czerwony	Nie zakwalifikował się (NZ)
Czerwony	Nie prekwalifikował się (NPK)
Różowy	Nie ukończył (NU)
Różowy	Niesklasyfikowany (NS) (w klasyfikacji generalnej, gdy nie został sklasyfikowany w żadnym wyścigu sezonu)
Czarny	Zdyskwalifikowany (DK)
Czarny	Wykluczony (WYK/EX)
Biały	Nie wystartował (NW)
	Kontuzjowany (K/INJ)
	Wyścig odwołany (OD/C)
Bez koloru	Został wycofany (WYC/WD)
	Nie przybył (NP/DNA)
	Nie brał udziału w treningach (NT/DNP)
	Nie został zgłoszony (–)
Pogrubienie	Start z pole position
Kursywa	Najszybsze okrążenie wyścigu
†	Nie ukończył, ale jego rezultat został zaliczony ze względu na przejechanie więcej niż 90% dystansu wyścigu.
*	Sezon w trakcie
^1/2/3	Punktowana pozycja w sprincie kwalifikacyjnym
Lista systemów punktacji Formuły 1

Rok	Zespół	Wyniki w poszczególnych eliminacjach								Punkty	Pozycja
2009/2010	ART Grand Prix	ARE	ARE	ARE	ARE	BHR	BHR	BHR	BHR	12	7
2009/2010	ART Grand Prix	18†	18	NU	NU	13	4	6	2	12	7
2011	iSport International	ARE	ARE	ITA	ITA					2	12
2011	iSport International	7	NU	NU	NU					2	12

Formuła Renault 3.5[edytuj | edytuj kod]

Legenda oznaczeń w tabelach wyników Wyświetl szablon na nowej stronie
Oznaczenie	Wyjaśnienie
Złoty	Zwycięzca lub mistrzostwo
Srebrny	2. miejsce lub wicemistrzostwo
Brązowy	3. miejsce lub II wicemistrzostwo
Zielony	Ukończył, punktował (w klasyfikacji generalnej, gdy zdobył co najmniej jeden punkt na przestrzeni sezonu, poza trzema powyższymi opcjami)
Niebieski	Ukończył, nie punktował (w klasyfikacji generalnej, gdy nie zdobył co najmniej jednego punktu na przestrzeni sezonu)
Czerwony	Nie zakwalifikował się (NZ)
Czerwony	Nie prekwalifikował się (NPK)
Różowy	Nie ukończył (NU)
Różowy	Niesklasyfikowany (NS) (w klasyfikacji generalnej, gdy nie został sklasyfikowany w żadnym wyścigu sezonu)
Czarny	Zdyskwalifikowany (DK)
Czarny	Wykluczony (WYK/EX)
Biały	Nie wystartował (NW)
	Kontuzjowany (K/INJ)
	Wyścig odwołany (OD/C)
Bez koloru	Został wycofany (WYC/WD)
	Nie przybył (NP/DNA)
	Nie brał udziału w treningach (NT/DNP)
	Nie został zgłoszony (–)
Pogrubienie	Start z pole position
Kursywa	Najszybsze okrążenie wyścigu
†	Nie ukończył, ale jego rezultat został zaliczony ze względu na przejechanie więcej niż 90% dystansu wyścigu.
*	Sezon w trakcie
^1/2/3	Punktowana pozycja w sprincie kwalifikacyjnym
Lista systemów punktacji Formuły 1

Rok	Zespół	Wyniki w poszczególnych eliminacjach																	Punkty	Pozycja
2012	ISR	ARA	ARA	MON	BEL	BEL	DEU	DEU	RUS	RUS	GBR	GBR	HUN	HUN	FRA	FRA	CAT	CAT	179	3
2012	ISR	9	2	1	3	5	8	4	3	NU	NU	1	10	4	10	3	2	7	179	3

Podsumowanie startów[edytuj | edytuj kod]

Sezon	Seria	Zespół	Wyścigi	PP	Zwycięstwa	Punkty	Pozycja
2004	Brytyjska Formuła BMW	Carlin Motorsport	14	1	1	22	14
2005	Brytyjska Formuła BMW	Fortec Motorsport	20	8	6	218	2
2006	Brytyjska Formuła Renault	Fortec Motorsport	20	6	4	373	4
2007	Brytyjska Formuła 3	Carlin Motorsport	22	0	2	180	4
2008	Formula 3 Euroseries	Manor Motorsport	20	0	0	23	11
2009	Formula 3 Euroseries	Mücke Motorsport	18	1	0	40	8
	Brytyjska Formuła 3	Fortec Motorsport	2	0	0	0	NS†
	Grand Prix Makau	ART Grand Prix	1	0	0	N/A	3
2009–10	Azjatycka Seria GP2	ART Grand Prix	8	0	0	12	7
2010	Seria GP2	ART Grand Prix	20	1	1	48	5
2011	Seria GP2	iSport International	18	1	0	45	6
2011	Azjatycka Seria GP2	iSport International	4	0	0	2	12
2012	Formuła Renault 3.5	I.S.R. Racing	17	1	2	177	3
2012	Formuła 1	Mercedes AMG Petronas	Kierowca testowy
2013	Seria GP2	Russian Time	22	2	5	181	2
2014	24h Le Mans – LMGTE Am	AF Corse	1	1	0	N/A	NS
	FIA Endurance Trophy for GT AM drivers		2	2	0	17	16
	FIA World Endurance Championship					1	34
	United SportsCar Championship – Prototype Challenge	Starworks Motorsport	3	0	0	29	34
2014/2015	Formuła E	Virgin Racing	11	0	2	103	5
2015	24h Le Mans – LMP2	G-Drive Racing	1	0	0	N/A	3

† – Bird nie był liczony do klasyfikacji.

Wyróżnienia[edytuj | edytuj kod]

W roku 2006 Bird dostał nagrodę Autosport British Club Driver of the Year, na najbardziej obiecującego juniorskiego kierowcy Wielkiej Brytanii.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ DS-Virgin: Ein Ex-Red-Bull-Junior ersetzt den anderen [online], Motorsport-Total.com [dostęp 2021-04-14] (niem.).
↑ Bird set to stay at DS Virgin [online], www.motorsport.com [dostęp 2021-04-14] (ang.).
↑ ALEX LYNN STEPS UP TO FULL-TIME FORMULA E RACE SEAT WITH DS VIRGIN RACING - DS Virgin Racing [online], web.archive.org, 17 lipca 2018 [dostęp 2021-04-14] [zarchiwizowane z adresu 2018-07-17] .
↑ Sam Bird schlägt BMW-Angebot aus und bleibt wohl bei Virgin Racing - e-Formel.de [online], e-formel.de [dostęp 2021-04-14] .
↑ Bird i Frijns zostają w Virgin Racing [online], pl.motorsport.com [dostęp 2021-04-14] [zarchiwizowane z adresu 2021-04-15] (pol.).
↑ Sam Bird [online], FIA Formula E [dostęp 2021-04-14] (ang.).

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Oficjalna strona kierowcy

[1] DS-Virgin: Ein Ex-Red-Bull-Junior ersetzt den anderen [online], Motorsport-Total.com [dostęp 2021-04-14] (niem.).

[2] Bird set to stay at DS Virgin [online], www.motorsport.com [dostęp 2021-04-14] (ang.).

[3] ALEX LYNN STEPS UP TO FULL-TIME FORMULA E RACE SEAT WITH DS VIRGIN RACING - DS Virgin Racing [online], web.archive.org, 17 lipca 2018 [dostęp 2021-04-14] [zarchiwizowane z adresu 2018-07-17] .

[4] Sam Bird schlägt BMW-Angebot aus und bleibt wohl bei Virgin Racing - e-Formel.de [online], e-formel.de [dostęp 2021-04-14] .

[5] Bird i Frijns zostają w Virgin Racing [online], pl.motorsport.com [dostęp 2021-04-14] [zarchiwizowane z adresu 2021-04-15] (pol.).

[6] Sam Bird [online], FIA Formula E [dostęp 2021-04-14] (ang.).

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]