Samuel Coleridge-Taylor

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Samuel Coleridge-Taylor
Ilustracja
Samuel Coleridge-Taylor, ok. 1905 r.
Data i miejsce urodzenia

15 sierpnia 1875
Londyn

Pochodzenie

brytyjskie

Data i miejsce śmierci

1 września 1912
Croydon

Gatunki

muzyka poważna

Zawód

kompozytor

Multimedia w Wikimedia Commons

Samuel Coleridge-Taylor (ur. 15 sierpnia 1875 w Londynie, zm. 1 września 1912 w Croydon w hrabstwie Surrey[1][2]) – brytyjski kompozytor.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Syn Angielki i lekarza pochodzącego z Sierra Leone[1][2][3]. Ojciec powrócił do Afryki, pozostawiając małego Samuela wraz z matką w Anglii[2]. Uczył się gry na skrzypcach, następnie w latach 1890–1897 studiował w Royal College of Music w Londynie w klasie kompozycji Charlesa Villiersa Stanforda[1]. Już w czasie studiów wykonywano komponowane przez niego utwory kameralne i wokalne. W 1896 roku wykonano Symfonię a-moll, zaś w 1898 roku Ballade na orkiestrę[2]. Wykonana w 1898 roku pod dyrekcją Charlesa Villiersa Stanforda kantata Hiawatha’s Wedding Feast, oparta na poemacie Henry’ego Wadswortha Longfellowa Pieśń o Hajawacie, zapewniła kompozytorowi gwałtowną popularność w Wielkiej Brytanii i USA[1][2][3]. Do poematu Longfellowa powracał później jeszcze trzykrotnie, komponując Overture to the Song of Hiawatha (1899) oraz dwie kantaty The Death of Minnehaha (1899) i Hiawatha’s Departure (1900)[2][3].

Prowadził aktywną działalność jako dyrygent[1][2]. W latach 1901–1904 dyrygował Westmorland Festival, a następnie od 1904 roku do śmierci Handel Society[1]. Od 1903 roku prowadził klasę kompozycji w Trinity College of Music w Londynie, a od 1910 roku w londyńskiej Guildhall School of Music and Drama[1]. Trzykrotnie, w 1904, 1906 i 1910 roku, odbył tournée po Stanach Zjednoczonych[1][2]. Zmarł na zapalenie płuc[2]. Jego syn Hiawatha był dyrygentem, natomiast córka Avril Gwendolen kompozytorką, dyrygentką i publicystką muzyczną[1].

Twórczość[edytuj | edytuj kod]

Jako kompozytor pozostawał pod pewnym wpływem późnej twórczości Antonína Dvořáka[1][2]. Silnie identyfikował się ze swoją przynależnością do rasy czarnej i w swoich kompozycjach obficie czerpał z muzyki murzyńskiej[1][2], zarówno amerykańskiej, jak i rdzennie afrykańskiej[1]. Po występach w Nowym Jorku zyskał sobie miano czarnego Mahlera[1].

Zasłynął głównie jako twórca krótszych form muzycznych, często zestawionych do formy suit[2]. Poza cieszącym się olbrzymią popularnością cyklem opartym na Pieśni o Hajawacie skomponował także kantaty Meg Blane (1902), The Atonement (1903), Kubla Khan (1906) i A Tale of Old Japan (1912)[3]. Był również autorem opery Thelma (1907–1909), która jednak nie doczekała się premiery[2]. Ponadto skomponował m.in. Symphonic Variations on an African Air (1906), 24 Negro Melodies na fortepian (1908)[2], koncert skrzypcowy (1912), różne mniejsze utwory na fortepian, utwory kameralne i pieśni[3].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b c d e f g h i j k l m Encyklopedia Muzyczna PWM. T. 2. Część biograficzna cd. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 1984, s. 228. ISBN 83-224-0223-6.
  2. ↑ a b c d e f g h i j k l m n The Harvard Biographical Dictionary of Music. Cambridge: Harvard University Press, 1996, s. 169. ISBN 0-674-37299-9.
  3. ↑ a b c d e Michael Kennedy: The Concise Oxford Dictionary of Music. Oxford: Oxford University Press, 2004, s. 152. ISBN 0-19-860884-5.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Samuel_Coleridge-Taylor&oldid=71330481”