Sanktuarium św. Andrzeja Boboli w Warszawie
| kościół – sanktuarium | |||||||||
| |||||||||
| Państwo | |||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Miejscowość |
Warszawa | ||||||||
| Adres |
{{{adres}}} | ||||||||
| Wyznanie | |||||||||
| Kościół | |||||||||
| Parafia | |||||||||
| Wezwanie | |||||||||
| |||||||||
| |||||||||
Położenie na mapie Warszawy  Brak współrzędnych Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}} | |||||||||
Położenie na mapie Polski  Brak współrzędnych Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}} | |||||||||
Położenie na mapie województwa mazowieckiego  Brak współrzędnych Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}} | |||||||||
| Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}|type:building} | |||||||||
Sanktuarium św. Andrzeja Boboli w Warszawie – kościół – sanktuarium pod wezwaniem św. Andrzeja Boboli znajdujące się u zbiegu ulic Boboli i Rakowieckiej (pod numerem 61) w warszawskiej dzielnicy Mokotów.
Sanktuarium zbudowane zostało w latach 1980-1989, wcześniej był tam ogród ojców jezuitów oraz kaplica, gdzie od 1938 przechowywano relikwie Andrzeja Boboli.
Historia
1 grudnia 1935 r. przy ulicy Rakowieckiej 61 na warszawskim Mokotowie otwarto Dom Pisarzy Towarzystwa Jezusowego, którego fundatorem był papież Pius XI. Relikwie Andrzeja Boboli umieszczono tam 20 czerwca 1938 r.[1]
2 sierpnia 1944 r., w drugim dniu powstania warszawskiego, w podziemiach Domu Pisarzy Niemcy zamordowali 44 Polaków, w tym 8 kapłanów i 8 braci Towarzystwa Jezusowego oraz 28 osób świeckich. Po wojnie pokój w którym dokonano masakry został przekształcony w kaplicę, a szczątki ofiar pogrzebano pod posadzką jego podłogi.
Parafia erygowana została 1 stycznia 1953 przez kardynała Stefana Wyszyńskiego, lecz wcześniejsza zgoda władz na budowę kościoła z 1957 została anulowana w 1958 i dopiero 19 maja 1980 parafia otrzymała zgodę na wzniesienie kościoła.
13 czerwca 1980 prymas Stefan Wyszyński poświęcił plac pod budowę sanktuarium, a 15 października 1980 kamień węgielny poświęcił w Rzymie papież Jan Paweł II[2].
17 kwietnia 1988 pierwszą mszę w górnym kościele celebrował prymas Józef Glemp, a w styczniu 1989 oficjalnie zakończono budowę kościoła.
Wystrój
- W kościele znajdują się witraże autorstwa Teresy Reklewskiej.
- Przed sanktuarium znajduje się krzyż, przewieziony z Fabryki Samochodów Osobowych na Żeraniu, który zagrożony był zniszczeniem po ogłoszeniu stanu wojennego 13 grudnia 1981 roku[1].
- Ofiary niemieckiej zbrodni z 2 sierpnia 1944 upamiętniają dwie tablice pamiątkowe: wolno stojąca tablica przy ogrodzeniu od strony ul. Rakowieckiej oraz tablica projektu Karola Tchorka na ścianie Collegium Bobolanum (od strony ul. Boboli).
-
Ołtarz główny -
Sanktuarium św. Andrzeja Boboli w Warszawie z krzyżem z FSO po prawej -
Pamiątkowa tablica Tchorka na ścianie Collegium Bobolanum
Zobacz też
- ↑ a b Historia Parafii św. A. Boboli Patrona Polski – Warszawa
- ↑ kamień pochodzi z Janowa Poleskiego – miejsca męczeńskiej śmierci św. Andrzeja Boboli