Schrappfer
Schrappfer – polski herb szlachecki z nobilitacji, o niepewnym rysunku.
Opis herbu[edytuj | edytuj kod]
Opis herbu z wykorzystaniem zasad blazonowania, zaproponowanych przez Alfreda Znamierowskiego[1]:
W polu srebrnym dwie odwrócone od siebie łapy niedźwiedzie czarne w słup. Klejnot: nad hełmem bez korony, orzeł czarny z pierścieniem złotym w dziobie. Labry srebrne, podbite czernią.
Należy zwrócić uwagę, że Szymański skłania się raczej ku ułożeniu łap niedźwiedzich w pas (jednakże Wdowiszewski i Konarski przedstawiają ich ułożenie w słup). Dodatkowo według Konarskiego pierścień trzymany w dziobie przez orła w klejnocie jest z rubinem[2]. Oryginalny opis herbu w języku łacińskim znaleźć można u Piekosińskiego[3].
Najwcześniejsze wzmianki[edytuj | edytuj kod]
Herb nadany 26 listopada 1582 w Warszawie Chrystianowi Schrappferowi, konsyliarzowi Magnusa, dziedzica Norwegii, ks. szlezwicko-holsztyńskiego[2].
Herbowni[edytuj | edytuj kod]
Ponieważ herb Schrappfer był herbem własnym, prawo do posługiwania się nim przysługuje tylko jednemu rodowi herbownemu:
Schrappfer.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Józef Szymański: Herbarz rycerstwa polskiego z XVI wieku. Warszawa: DiG, 2001, s. 265. ISBN 83-7181-217-5.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Alfred Znamierowski, Paweł Dudziński: Wielka księga heraldyki. Warszawa: Świat Książki, 2008, s. 104-108. ISBN 978-83-247-0100-1.
- ↑ a b Szymon Konarski: Materiały do Biografii, Genealogii i Heraldyki Polskiej. T. 9. Buenos Aires, Sztokholm: s.n., 1987, s. 38.
- ↑ Franciszek Piekosiński: Rycerstwo polskie wieków średnich. T. 1. Kraków: Akademia Umiejętności, 1896, s. 313.
| Herby | |
|---|---|
| Elementy herbu | |
| Oznaki godności | |
| Inne | |
| Działy heraldyki |
