Schronisko Pierwsze

Schronisko Pierwsze

Plan jaskini
Państwo	Polska
Województwo	małopolskie
Położenie	Wąwóz Ostryszni
Właściciel	Lasy Państwowe
Długość	10,1 m
Głębokość	0 m
Deniwelacja	0
Wysokość otworów	ok. 355 m n.p.m.
Ekspozycja otworów	ku południowemu zachodowi
Kod	J.Olk.I-01.18
Położenie na mapie gminy Trzyciąż Schronisko Pierwsze
Położenie na mapie Polski Schronisko Pierwsze
Położenie na mapie województwa małopolskiego Schronisko Pierwsze
Położenie na mapie powiatu olkuskiego Schronisko Pierwsze
50°18′29″N 19°51′34″E
Strona internetowa

Schronisko Pierwsze – schronisko w Wąwozie Ostryszni na Wyżynie Olkuskiej będącej częścią Wyżyny Krakowsko-Częstochowskiej. Znajduje się pomiędzy wsiami Imbramowice i Glanów w województwie małopolskim, w powiecie olkuskim, w gminie Trzyciąż.

Opis obiektu

Znajduje się w lewych zboczach wschodniej części wąwozu, pomiędzy wspinaczkową skałą Sanatorium a boczną dolinką, będącą najdalej na wschód wysuniętym odgałęzieniem Wąwozu Ostryszni. Schronisko położone jest dość wysoko w tych zboczach, nad niewielką i stopniowo zarastającą polanką. Jedyny otwór znajduje się u południowo-zachodniej podstawy bezimiennej skały i przesłania go krzak dzikiej róży.

Schronisko składa się z dość wąskiego, ku końcowi stopniowo zwężającego się korytarza. Powstało w pochodzących z jury późnej miękkich wapieniach kredowatych otoczonych twardszymi wapieniami skalistym. Swój udział w jego powstaniu miały też ruchy tektoniczne; budujące go skały są silnie potrzaskane, a wewnątrz brak śladów przepływu wody. Na ścianach występują tylko niewielkie grzybki naciekowe i stylolity. Dno jest kamieniste, w niektórych tylko miejscach jest na nim próchniczno-gliniaste namulisko. Ściany schroniska są zaczernione, nie stwierdzono jednak śladów ogniska.

Schronisko jest w całości dość dobrze oświetlone przez światło słoneczne i w dużym stopniu poddane wpływom środowiska zewnętrznego. Na lepiej oświetlonych ścianach rozwijają się glony. Ze zwierząt w schronisku obserwowano muchówki, biedronki, osy i motyle rusałki. Okresowo odwiedzane jest przez inne zwierzęta, a występujące na dnie guano wskazuje, że czasami bywają w nim również nietoperze.

Historia poznania i dokumentacji

Schronisko było prawdopodobnie znane od dawna, w literaturze jednak nie wzmiankowane. Występujące w jego korytarzu ślady świadczą, że jest odwiedzane. Po raz pierwszy pomierzył go i opisał Adam Polonius w październiku 2013 roku. On też sporządził plan schroniska.

• 
  Skała z otworem schroniska
• 
  Otwór schroniska
• 
  Korytarz
• 
  Widok ze schroniska