Schronisko na Kawcu

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Schronisko na Kawcu
Plan jaskini
Plan jaskini
Państwo

 Polska

Województwo

 małopolskie

Położenie

Dolina Kobylańska

Właściciel

Lasy Państwowe

Długość

7 m

Deniwelacja

0 m[1]

Wysokość otworów

375[1] m n.p.m.

Ekspozycja otworów

ku północy[1]

Kod

J.Olk.I-06.32

Położenie na mapie gminy Zabierzów
Mapa konturowa gminy Zabierzów, u góry znajduje się punkt z opisem „Schronisko na Kawcu”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, na dole znajduje się punkt z opisem „Schronisko na Kawcu”
Położenie na mapie województwa małopolskiego
Mapa konturowa województwa małopolskiego, u góry nieco na lewo znajduje się punkt z opisem „Schronisko na Kawcu”
Położenie na mapie powiatu krakowskiego
Mapa konturowa powiatu krakowskiego, blisko centrum na lewo u góry znajduje się punkt z opisem „Schronisko na Kawcu”
Ziemia50°09′45″N 19°45′58″E/50,162500 19,766111
Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa

Schronisko na Kawcu – schronisko we wsi Karniowice, w gminie Zabierzów w powiecie krakowskim. Znajduje się u północnych podnóży Zadniej Wroniej Baszty w Dolinie Kobylańskiej[1]. Pod względem geograficznym jest to obszar Wyżyny Olkuskiej wchodzący w skład Wyżyny Krakowsko-Częstochowskiej[2].

Opis obiektu[edytuj | edytuj kod]

Schronisko znajduje się w bocznym wąwozie będącym orograficznie lewym odgałęzieniem Doliny Kobylańskiej. Wąwóz ten biegnie we wschodnim kierunku do Karniowic. Duży otwór schroniska widoczny jest u północnej podstawy Zadniej Wroniej Baszty. Płytsza, prawa część schroniska kończy się dwoma niedostępnymi szczelinami. Nawiązano przez nie kontakt głosowy z Korytarzykiem za Wronią. Z lewej strony schroniska wznosi się do góry krótki korytarz[1].

Jest to schronisko krasowe wytworzone w wapieniach górnej jury. Nacieki jaskiniowe w postaci mleka wapiennego i grzybków naciekowych. Namulisko złożone ze skalnego rumoszu i liści. Schronisko jest suche, w całości oświetlone rozproszonym światłem słonecznym i poddane wpływom środowiska zewnętrznego. Na jego ścianach rosną glony i sinice[1].

Historia poznania i dokumentacji[edytuj | edytuj kod]

Schronisko znane jest od dawna. Są wzmianki o prowadzonych w nim badaniach archeologicznych już w 1866 roku. W 1880 r. prowadził w nim takie badania Gotfryd Ossowski. Znalazł ceramikę świadczącą o zamieszkiwaniu go przez ludzi z okresu kultury pleszewskiej, oraz neolityczne wyroby krzemienne[3]. Później jeszcze kilkukrotnie prowadzono badania archeologiczne. M. Cabalska w 1960 r. znalazła materiały krzemienne kultury pucharów lejkowatych, K. Kulczycka i K. Kozłowski w 1960 r. znaleźli dowody zamieszkiwania schroniska przez kultury neolityczne, E. Rook w 1980 r. znalazł ceramikę kultury lendzielskiej. Mimo tych kilku badań E. Chochorowska w 2006 r. jeszcze raz przebadała namulisko. Znalazła przedmioty pochodzące z wczesnej epoki brązu, żelaza i średniowiecza. Znajdują się w zbiorach Muzeum Archeologicznego w Krakowie[1].

Po raz pierwszy opisał schronisko Kazimierz Kowalski w 1951 r.[4] Aktualną dokumentację opracował J. Nowak w maju 2003 r.[1]

  • Wronia Baszta. Otwór schroniska po jej lewej stronie
    Wronia Baszta. Otwór schroniska po jej lewej stronie
  • Otwór
    Otwór
  • Schronisko
    Schronisko
  • Widok z otworu
    Widok z otworu

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b c d e f g h Jakub Nowak, Andrzej Górny, Schronisko na Kawcu, [w:] Jaskinie Polski [online], Państwowy Instytut Geologiczny – Państwowy Instytut Badawczy [dostęp 2019-11-28].
  2. ↑ Jerzy Kondracki, Geografia regionalna Polski, Warszawa, Wydawnictwo Naukowe PWN, 1998, ISBN 83-01-12479-2.
  3. ↑ G. Ossowski, Poszukiwania w jaskiniach okolic Krakowa w 1879 r., Kraków: Rozprawy i sprawozdania z Posiedzeń Wydziału mat.- Przyr. Akad. Um. t. VI, s. XCVIII-CIV, 1880.
  4. ↑ K. Kowalski, Jaskinie Polski, tom. 1, Warszawa: Państwowe Muzeum Archeologiczne, 1951.
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Schronisko_na_Kawcu&oldid=69814365”