Shinhwa

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Shinhwa
ilustracja
Rok założenia

1998

Pochodzenie

 Korea Południowa

Gatunek

k-pop, hip-hop, R&B, dance, electropop

Aktywność

od 1998

Wydawnictwo

SM Entertainment (1998-2003)
Good Entertainment (2004-2008)
Shinhwa Company (od 2011)

Powiązania

Battle

Skład
Eric Mun
Lee Min-woo
Kim Dong-wan
Shin Hye-sung
Jun Jin
Andy Lee
Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa

Shinhwa (hangul: 신화; hancha: 神話) – popularny południowokoreański boysband, założony 1998 roku przez SM Entertainment. Składa się z sześciu członków (trzech wokalistów i trzech rapperów): Eric Mun, Lee Min-woo, Kim Dong-wan, Shin Hye-sung, Jun Jin i Andy Lee. Zespół zadebiutował 24 marca 1998 roku, obecnie zarządzany jest przez Shinhwa Company, jest najdłużej aktywnym boysbandem w historii K-popu[1][2][3].

Shinhwa w języku koreańskim oznacza mit, legendę[4].

Grupa była jednym z pierwszych sukcesów SM Entertainment, wraz z H.O.T. i S.E.S. Po wygaśnięciu kontraktu w lipcu 2003 zespół przeniósł się do innej wytwórni – Good Entertainment, w której, pod nazwą Shinwha, członkowie skupili się na solowych karierach w indywidualnych spółkach. Shinhwa udali się na czteroletnią przerwę w 2008 roku, podczas której członkowie zespołu odbywali obowiązkową służbę wojskową. W 2011 roku, gdy większość członków wróciła z wojska, założyli Shinhwa Company w celu ułatwienia sobie kariery zarówno w zespole, jak i indywidualnie. W marcu 2012 roku ukazał się ich dziesiąty album pt. The Return i udali się w trasę koncertową, zostając pierwszym koreańskim boysbandem, który nie rozpadł się po obowiązkowej służbie wojskowej członków.

Historia[edytuj | edytuj kod]

1998–2001: Formacja, zmagania z brakiem popularności i przełom[edytuj | edytuj kod]

SM Entertainment zwerbowała Shin Hye-sunga poprzez przesłuchania w Los Angeles. Firma dołączyła go z Andym Lee, który nie mógł dołączyć do poprzednio utworzonego zespołu H.O.T. ze względu na zastrzeżenia jego rodziców. Niedługo po tym po powrocie do Korei po latach nauki w Kalifornii do grupy dołączył Eric Mun. Agenci SM Entertainment odkryli również Lee Min-woo podczas studenckiego konkursu tanecznego, w którym zdobył pierwsze miejsce, i Kim Dong-wana przez casting uliczny. Kim Dong-wan był początkowo zainteresowany aktorstwem, ale dołączył do zespołu po obejrzeniu filmu z istniejącymi członkami. Jun Jin był ostatnim członkiem, który dołączył do zespołu po rekomendacji swojego przyjaciela Kangta z H.O.T.. Przed wydaniem debiutanckiego albumu, Eric i Andy pojawili się po raz pierwszy w 1997 roku jako raperzy w piosence „I’m Your Girl” innego zespołu zarządzanego przez SM Entertainment – S.E.S.[4]

Sześcioosobowa grupa wystąpiła po raz pierwszy 24 marca 1998 roku w programie KM Music Tank, wykonując utwór Haegyeolsa (kor. 해결사, ang. Resolver). Debiutancki album Haegyeolsa ukazał się 1 maja 1998 roku[5]. Główny singel z płyty jest jedną z lepiej znanych piosenek grupy, ale nie okazał się być hitem wśród ówczesnej publiczności. Inny singel z albumu, „Eusha! Eusha!” (kor. 으샤! 으샤!), miał zupełnie inne brzmienie, bardzo przypominające „Candy” zespołu H.O.T., przez co Shinhwa byli krytykowani za bycie jedynie kopią H.O.T. i nie oferowanie niczego nowego. Mimo że album odniósł pewien sukces, okazał się być rozczarowaniem, a zespół znalazł się na granicy rozpadu[4][6].

Drugi album zespołu, pt. T.O.P., ukazał się 19 kwietnia 1999 roku[7]. Odniósł znaczący sukces z głównym singlem. Album ten zadebiutował na czwartym miejscu, ostatecznie osiągając trzecią pozycję i sprzedając się w liczbie ponad 377 500 egzemplarzy[8]. Grupa otrzymała nagrodę „Najlepszego Teledysk” podczas Mnet Asian Music Awards[9].

Only One (wydany w maju 2000) został pierwszym, który zadebiutował na szczycie listy[10]. Wspierany przez trzy single: „Only One”, „All Your Dreams” i „First Love” sprzedał się w liczbie ponad 433 tys. egzemplarzy[11], a Shinhwa zdobyli w owym roku trzy nagrody: „Nagrodę Popularności” z SBS Gayo, nagrodę Bonsang z KMTV oraz „Popular Singers Award”[12]. W styczniu Shinhwa zorganizowali swój pierwszy koncert, First Mythology. Czwarty album zespołu, Hey, Come On!, został wydany 28 czerwca 2001 roku i był promowany przez piosenki „Hey, Come On!” i „Wild Eyes”[13], z których ostatnia dała początek wielu coverom tanecznym ze względu na swoją choreografię wykorzystującą krzesła[12]. Album odniósł sukces komercyjny, sprzedano ponad 430 700 egzemplarzy[14]. Shinhwa związani byli z wieloma kontrowersjami w tym czasie, włączając w to kontrolę nieobecności członka Andy’ego i rzekomy plagiat popularnego singla Shinhwy, „Hey, Come On!”, przez tajwański zespół muzyczny Energy[12].

2002–2003: My Choice, Perfect Man, Wedding i aktywności solowe[edytuj | edytuj kod]

Ich pierwszy album kompilacyjny My Choice (26 stycznia 2002) zawierał ulubione piosenki członków i niektóre z ich najpopularniejszych utworów[15]. W przeciwieństwie do dużej sprzedaży Hey, Come On!, kompilacja spotkała się z umiarkowanym sukcesem, zajęła 4. pozycję na liście albumów[14] sprzedając się w liczbie 183 098 kopii[16]. Kilka miesięcy po wydaniu My Choice Shinhwa wydali piąty album studyjny, Perfect Man, 29 marca 2002 roku[17]. Płyta zadebiutowała na szczycie koreańskiego miesięcznego wykresu. Album był promowany przez single „Perfect Man” i „I Pray 4 U”. Ostateczna sprzedaż przekroczyła 362 tys. egzemplarzy, a album został sklasyfikowany na 14 pozycji rocznej listy albumów w 2002 roku[16].

Shinhwa przeszli do historii koreańskiego przemysłu muzycznego stając się najdłużej działającym koreańskim boysbandem wraz z wydaniem szóstego albumu Neoui Gyeolhonsik (Wedding) w grudniu 2002 roku[18]. Album zadebiutował 3. miejscu i sprzedał się w liczbie ponad 273 700 egzemplarzy[19]. Był to ostatni wydany album przed wygaśnięciem kontraktu z SM Entertainment, która zaoferowała wszystkim członkom, z wyjątkiem Dong-wana, przedłużenie umowy. Zespół wspólnie zdecydował się na podpisanie umowy z Good Entertainment, co doprowadziło do procesu sądowego o zachowanie nazwy zespołu, który wygrali[20]. Ponieważ kontrakt z Good Entertainment miał się rozpocząć dopiero w 2004 roku, członkowie zespołu rozpoczęli solową działalność w 2003 roku: Min-woo rozpoczął karierę solową pod jako „M”, wydając swój pierwszy album zatytułowany Un-touch-able, podczas gdy Hye-sung, wspólnie z Kangta i Lee Ji-hoon, utworzył grupę projektową S. Jun Jin rozpoczął karierę aktorską rolą w serialu Gumiho oejeon. Andy i Jun Jin zagrali także w koreańskim sitcomie Nonstop 4 oraz Banjun Drama.

30 grudnia 2003 roku wydali album kompilacyjny Winter Story, który sprzedał się w liczbie ponad 100 tys. egzemplarzy[21]. Od 18 kwietnia do 20 kwietnia trwała seria koncertów The Everlasting Mythology, a w grudniu rozpoczęła się trasa Winter Story Tour 2003–04.

2004–2006: Brand New, State of the Art i trasa azjatycka[edytuj | edytuj kod]

Pierwszy album zespołu z Good Entertainment – Brand New (sierpień 2004), zadebiutował na trzecim miejscu miesięcznego rankingu przebojów[22], zajmując pierwsze miejsce w listopadzie i sprzedając się w liczbie ponad 320 tys. egzemplarzy[23]. Członkowie zespołu mieli większą kontrolę twórczą nad krążkiem: Eric i Min-woo przyczynili się do jego produkcji, a Jun Jin – choreografii. Dzięki temu na płycie pojawiło się więcej piosenek tanecznych[20]. Album promowany był przez cztery single: „Angel”, „Oh!”, „Crazy” oraz utwór tytułowym[20] i zajął 5. miejsce na liście 2004 roku[24]. Zdobyli kilka wyróżnień, w tym po raz pierwszy Najlepszy Artysta Roku podczas Seoul Gayo Daesang. Kilka tygodni później, 29 grudnia, Shinhwa zostali nagrodzeni drugim daesang podczas SBS Gayo Daejeon w 2004 roku, wygrywając dwa z czterech możliwych daesang w owym roku; pozostałe dwa otrzymali Rain i Lee Soo-young.

Po sukcesie Brand New wyruszyli w trasę koncertową Shinhwa Summer Story 2004. Chociaż przez większą część 2005 roku Shinhwa byli nieaktywni, wydali dwa popularne single, „How Do I Say” i „Hey Dude!” i dali koncert Tropical Summer Story Festival. W owym roku Shinhwa prowadzili reality show pt. Let’s Coke Play Battle Shinhwa! – konkurs mający na celu znalezienie kolejnego Shinhwa, a zwycięska grupa zadebiutowała jako Battle pod wytwórnią Good Entertainment. Pod koniec roku Shinhwa wydali kompilację Winter Story 2004–05, która sprzedała się w liczbie 102 345 egzemplarzy[25].

Po przedłużeniu umowy z Good Entertainment na kolejne 3 lata, zespół wydał kolejny album State of the Art 11 maja 2006 roku[26]. Zadebiutował na szczycie listy przebojów i sprzedał się w kraju w liczbie ponad 215 600 egzemplarzy[27]. Brand New i State Of The Art zostały ich pierwszymi kolejnymi albumami nr 1, przy czym drugi z nich był trzecim najlepiej sprzedającym się albumem w 2006 roku, zaraz po The 3rd Masterpiece SG Wannabe i „O”-Jung.Ban.Hap. TVXQ[28]. Po występie w tokiijskim Nippon Budōkan z okazji założenia Mnet Japan 16 sierpnia miał swoją premierę japoński album Inspiration #1[29]. Shinhwa później wyruszyli w pierwszą trasę po Azji – Shinhwa 2006 Tour: State of the Art, rozpoczynając od dwóch koncertów na Olympic Gymnastics Arena w Seulu i odwiedzając Japonię, Chiny, Singapur, Hongkong, Tajlandię i inne kraje[30]. Wystąpili także w Nippon Budōkan i Osaka-jo Hall w dniach 24 i 26 września w ramach Japan Tour Inspiration#1[31].

2007: Działalność solowa, 10-lecie i obowiązkowa służba wojskowa[edytuj | edytuj kod]

W 2007 roku członkowie rozszerzyli swoją działalność solową, podczas przerwy w aktywności grupy, a każdy z członków założył własną firmę – M Rising (Min-woo)[32], New Dream Entertainment (Andy), JF Story Entertainment (Jun Jin), H2 Entertainment (Dong-wan) i Top Class Entertainment (Eric) – aby zarządzać solową karierą. Dong-wan wydał również swój pierwszy album zatytułowany Kim Dongwan is 28 czerwca 2007 roku. Min-woo wydał swój trzeci album 10 lipca 2007 roku[32] i chociaż zamierzał wydać go w Stanach Zjednoczonych[33], to ostatecznie krążek ukazał się w Korei[34]. Hye-sung wydał swój drugi album 8 sierpnia 2007 roku[35].

Chociaż kolejną płytę planowali wydać w październiku 2007[36], to ostatecznie ukazała się 5 grudnia[37]. CD singel zadebiutował na 3. miejscu listy Korea Monthly Albums (RIAK)[38] i sprzedał się w liczbie 24 585 egzemplarzy[39]. Niedługo po wydaniu Winter Story 2007 Shinhwa dali dwa koncerty azjatyckie 8 i 9 grudnia w Saitamie w Japonii, a następnie w Szanghaju. Świętując swoją rocznicę zespół zorganizował koncert z okazji 10-lecia i wydał swój dziewiąty album studyjny Shinhwa 9 jib (kor. 신화 9집)[40]. Ponieważ koncert był ostatnim koncertem przed rozpoczęciem służby wojskowej przez członków, wszystkie 22 tys. dostępnych miejsc zostały wyprzedane[41].

Eric rozpoczął służbę wojskową w październiku 2008[42], a Dong-wan w listopadzie[43]. Jun Jin zaciągnął się 22 października 2009 roku[44]. Andy zaciągnął się 11 stycznia 2010 roku i był jedynym członkiem, który odsłużył 21 miesięcy czynnej służby[45]. Min-woo był ostatnim z członków, który rozpoczął służbę w lutym 2010 roku[46].

Dyskografia[edytuj | edytuj kod]

Dyskografia koreańska[edytuj | edytuj kod]

Albumy studyjne
Inne albumy
  • My Choice (Best Album) (2002)
  • Winter Story
  • Winter Story 2004-05
  • Winter Story 2006~2007
Single CD
  • Summer Story 2005
  • Winter Story 2007

Dyskografia japońska[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ What the Backstreet Boys Could Learn From K-Pop. theatlantic.com. [dostęp 2017-04-16]. (ang.).
  2. ↑ Shinhwa’s longevity introduced in US magazine. koreatimes.co.kr. [dostęp 2017-04-16]. (ang.).
  3. ↑ Shinhwa keeps leading way. koreajoongangdaily.joins.com. [dostęp 2017-04-16]. (ang.).
  4. ↑ a b c Way Back Wednesday: Shinhwa. allkpop.com. [dostęp 2017-09-11]. (ang.).
  5. ↑ 해결사. melon.com. [dostęp 2017-09-11]. (kor.).
  6. ↑ Eric Steps Out of Character for ‘Recruit’. english.chosun.com. [dostęp 2017-09-11]. (ang.).
  7. ↑ T.O.P.. melon.com. [dostęp 2017-09-11]. (kor.).
  8. ↑ 1999.09월 – 가요 음반 판매량. miak.or.kr. [dostęp 2017-09-11]. (kor.).
  9. ↑ The Shinhwa story: 20 years young & still going strong. kultscene.com. [dostęp 2018-09-05]. (ang.).
  10. ↑ 2000.05월 – 가요 음반 판매량. miak.or.kr. [dostęp 2018-09-05]. (kor.).
  11. ↑ 2000.10월 – 가요 음반 판매량. miak.or.kr. [dostęp 2018-09-05]. (kor.).
  12. ↑ a b c Shinhwa: The Last Group Standing. seoulbeats.com. [dostęp 2018-09-05]. (ang.).
  13. ↑ Hey, Come On!. melon.com. [dostęp 2018-09-05]. (kor.).
  14. ↑ a b 2002.01월 – 가요 음반 판매량. miak.or.kr. [dostęp 2018-09-05]. (kor.).
  15. ↑ My Choice. melon.com. [dostęp 2018-09-05]. (kor.).
  16. ↑ a b 2002년 – 가요 음반 판매량. miak.or.kr. [dostęp 2018-09-05]. (kor.).
  17. ↑ Perfect Man. melon.com. [dostęp 2018-09-05]. (kor.).
  18. ↑ 너의 결혼식. melon.com. [dostęp 2018-11-22]. (kor.).
  19. ↑ 2003.03월 – 가요 음반 판매량. miak.or.kr. [dostęp 2018-11-22]. (kor.).
  20. ↑ a b c Shinhwa: The Last Group Standing. seoulbeats.com. [dostęp 2018-11-22]. (ang.).
  21. ↑ Feb. 6, 2004: News From Abroad. international.ucla.edu. [dostęp 2018-11-22]. (ang.).
  22. ↑ 2004.08월 – 가요 음반 판매량. miak.or.kr. [dostęp 2019-10-21]. (kor.).
  23. ↑ 2004.11월 – 가요 음반 판매량. miak.or.kr. [dostęp 2019-10-21]. (kor.).
  24. ↑ 2004년 총결산 가요 음반 판매량. miak.or.kr. [dostęp 2019-10-21]. (kor.).
  25. ↑ 2005.3월 – 가요 음반 판매량. miak.or.kr. [dostęp 2019-10-21]. (kor.).
  26. ↑ State Of The Art. melon.com. [dostęp 2019-10-21]. (kor.).
  27. ↑ 2006.9월 – 가요 음반 판매량. miak.or.kr. [dostęp 2019-10-21]. (kor.).
  28. ↑ 2006년 – 가요 총결산 판매량. miak.or.kr. [dostęp 2019-10-21]. (kor.).
  29. ↑ Inspiration#1. Oricon. [dostęp 2019-10-21]. (jap.).
  30. ↑ Shinhwa kicks off Asian tour. english.visitkorea.or.kr. [dostęp 2019-10-21]. (ang.).
  31. ↑ Shinhwa『Inspiration♯1』特典DVD詳細. hmv.co.jp. [dostęp 2022-01-29]. (jap.).
  32. ↑ a b Shinhwa Members Go Solo This Summer. koreatimes.co.kr. [dostęp 2022-01-29]. (ang.).
  33. ↑ Singer M to Advance to US. kbs.co.kr. [dostęp 2022-01-29]. (ang.).
  34. ↑ Explore M. melon.com. [dostęp 2022-01-29]. (kor.).
  35. ↑ The Beginning, New Days. melon.com. [dostęp 2022-01-29]. (kor.).
  36. ↑ Boy Group Shinhwa Members Go Solo for Now. asiandb.com. [dostęp 2022-01-30]. (ang.).
  37. ↑ Winter Story 2007. melon.com. [dostęp 2022-01-30]. (kor.).
  38. ↑ 2007. 12월 - 가요음반 판매량. miak.or.kr. [dostęp 2022-01-30]. (kor.).
  39. ↑ 2008. 01월 - 가요음반 판매량. miak.or.kr. [dostęp 2022-01-30]. (kor.).
  40. ↑ Shinhwa Members Celebrate 10th Anniversary of their Debut. kbs.co.kr. [dostęp 2022-01-30]. (kor.).
  41. ↑ Shinhwa's 10th Anniversary Concerts Sold Out. asianpopcorn.com. [dostęp 2022-01-30]. (kor.).
  42. ↑ Shinhwa Eric discharged from military. asiae.co.kr. [dostęp 2022-01-31]. (ang.).
  43. ↑ Boot camp beckons for boy band balladeer. joinsmsn.com. [dostęp 2022-01-31]. (ang.).
  44. ↑ Fans from Asia see off Jun Jin to army. asiae.co.kr. [dostęp 2022-01-31]. (ang.).
  45. ↑ Singer Andy to Start Military Service. chosun.com. [dostęp 2022-01-31]. (ang.).
  46. ↑ Lee Min Woo’s Release on March 2 to Mark the Comeback of Shinhwa. mwave.interest.me język=en. [dostęp 2022-01-31].

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Shinhwa&oldid=66773481”