Sicarius fumosus

Sicarius fumosus
(Nicolet, 1849)
Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	stawonogi
Gromada	pajęczaki
Rząd	pająki
Podrząd	Opisthothelae
Infrarząd	pająki wyższe
Rodzina	Sicariidae
Podrodzina	Sicariinae
Rodzaj	Sicarius
Gatunek	Sicarius fumosus
Synonimy
Thomisoides deformis Nicolet, 1849 Thomisoides fumosa Nicolet, 1849 Thomisa fumosa (Nicolet, 1849) Thomisa deformis (Nicolet, 1849) Sicarius deformis (Nicolet, 1849)

Sicarius fumosus – gatunek pająka z rodziny Sicariidae i podrodziny Sicariinae.

Taksonomia

Kladogram rodzaju wg Magalhaesa i innych z 2017 roku S. thomisoides S. yurensis S. andinus S. mapuche S. rupestris S. levii S. boliviensis S. saci S. tropicus S. ornatus S. jequitinhonha S. cariri S. diadorim S. gracilis S. peruensis S. utriformis S. rugosus S. fumosus S. crustosus S. lanuginosus

Takson ten opisany został po raz pierwszy w 1849 roku przez Hercule’a Nicoleta na podstawie osobników niedorosłych jako dwa osobne gatunki, Thomisoides deformis i Thomisoides fumosa. W 1893 roku Eugène Simon zsynonimizował Thomisoides z rodzajem Sicarius, natomiast S. deformis zsynonimizowany został z S. fumosus w 2017 roku przez Ivana Magalhaesa, Antonio Brescovita i Adalberto Santosa.

Według wyników analizy filogenetycznej przeprowadzonej przez Magalhaesa, Brescovita i Santosa w 2017 roku gatunek ten zajmuje w obrębie rodzaju pozycję siostrzaną względem kladu tworzonego przez S. crustosus i S. lanuginosus.

Morfologia

Samce osiągają od 2,9 do 4,4 mm, a samice od 3,6 do 4,9 mm długości prosomy. Karapaks jest rudobrązowy, zaopatrzony we wzgórki oczne i ma makroszczecinki rozmieszczone przy bocznych krawędziach w wielu szeregach. Ubarwienie szczękoczułków, wargi dolnej i szczęk jest rudobrązowe. Sternum jest sercowate, ścięte, ubarwione pomarańczowo, bez brązowych znaków. Odnóża mają kolor pomarańczowy. Uda uzbrojone są w trzy lub cztery ciernie, białe makroszczecinki oraz mają w częściach przednio-bocznych zygzakowato rozmieszczone szczecinki czarne. Makroszczecinki na udach mają boki równoległe, co odróżnia je od tych u innych gatunków rodzaju. Opistosoma (odwłok) ma barwę brązowawoszarą. Genitalia samicy cechują się spermatekami mającymi od czterech do dziesięciu odgałęzień, przy czym odgałęzienia środkowe są znacznie dłuższe od bocznych i silnie na szczytach poskręcane, a odgałęzień brzusznych brak zupełnie. U samic na wylinkę przed dorosłością obserwuje się prespermateki z odgałęzieniami środkowymi palcowatymi, nieposkręcanymi, ale dłuższymi od odgałęzień bocznych. Nogogłaszczki samca mają długi i zakrzywiony embolus.

Ekologia i występowanie

Pająk ten zasiedla ciepłolubne zadrzewienia, plaże i suche zakrzewienia rosnące na dużych wysokościach. Znajdowany jest pod kamieniami, skałami, kłodami i wśród korzeni roślin.

Gatunek neotropikalny, endemiczny dla Chile. Rozmieszczony jest od południowej części regionu Coquimbo przez regiony Valparaíso, Metropolitalny i O’Higgins po region Maule.