Sicariinae

Sicariinae
Keyserling, 1800
Sicarius thomisoides
Przedstawiciel rodzaju Hexophthalma
Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	stawonogi
Gromada	pajęczaki
Rząd	pająki
Podrząd	Opisthothelae
Infrarząd	pająki wyższe
Nadrodzina	Scytodoidea
Rodzina	Sicariidae
Podrodzina	Sicariinae

Sicariinae – podrodzina pająków z rodziny Sicariidae. Obejmuje 30 opisanych gatunków sklasyfikowanych w rodzajach Sicarius i Hexophthalma. Zamieszkują południową Afrykę oraz Amerykę Południową i Centralną.

Morfologia

Pająki o ciele zaopatrzonym w szczecinki przywierające do cząstek gleby. Ubarwienie mniej więcej tak długiej jak szerokiej prosomy jest brązowe, czasem z rudym odcieniem. Na karapaksie występuje sześcioro oczu (brak pary przednio-środkowej) rozmieszczonych w trzech diadach. Zrośnięte nasadami szczękoczułki pozbawione są serruli i ząbków na krawędziach bruzd, za to mają wzdłuż przednich krawędzi blaszki o spiczastych wierzchołkach. Warga dolna jest dłuższa niż szeroka i ku szczytowi zwężona. Szczęki stykają się przed wargą. Nogogłaszczki mają szereg cierni na udach i pozbawione są pazurków. Sternum jest sercowate, rzadziej owalne. Odnóża bywają brązowe, żółte, pomarańczowe lub pomarańczowobrązowe. Uda mają stronę grzbietową z wyjątkiem linii środkowej porośniętą makroszczecinkami o ściętych wierzchołkach. Na goleniach występuje osiem szeregów spiczastych makroszczecinek, w których dłuższe przemieszane są z krótszymi. Stopy zwieńczone są dwoma pazurkami. Zaokrąglona z nieco ściętym szczytem opistosoma jest jasnoszara, brązowawoszara, brązowawożółta lub jasnobrązowa i ma od trzech do sześciu poprzecznych rzędów makroszczecinek. Brak jest tchawek bocznych, zaś tchawka tylna zbudowana jest z pary długich i szerokich, zrośniętych entapofiz. Kądziołki przędne pary przednio-bocznej są dwuczłonowe, porośnięte długimi, czarnymi szczecinkami i mogą być zaopatrzone w długie, nitkowate gruczoły ampułkowate większe. Kądziołki przędne pary tylno-środkowej zaopatrzone są w kilka gruczołów groniastych. Brak jest stożeczka i siteczka przędnego. Nogogłaszczki samca mają niezmodyfikowany, gruszkowaty bulbus z wyróżnialną nasadą, korpusem i embolusem.

Rozprzestrzenienie

Przedstawiciele podrodziny występują w krainie etiopskiej i neotropikalnej. W Afryce znani są z Namibii, Zimbabwe i Południowej Afryki, w Ameryce zaś z Salwadoru, Nikaragui, Kostaryki, Galapagos, Ekwadoru, Peru, Brazylii, Boliwii, Paragwaju, Chile i Argentyny.

Taksonomia

Kladogram rodziny Sicariidae wg Magalhaesa i innych z 2017 roku Loxoscelinae Loxosceles Sicariinae Hexophthalma Sicarius

Takson rangi ponadrodzajowej od rodzaju Sicarius wprowadził jako pierwszy Eugen von Keyserling w 1800 roku pod nazwą Sicaroidae. Podrodzinę Sicariinae we współczesnym sensie zdefiniowali i zrewidowali w 2017 roku Ivan Magalhaes, Antonio Brescovit i Adalberto Santos. Według wyników ich analizy filogenetycznej Sicarius stanowi grupę siostrzaną dla afrykańskiego rodzaju Hexophthalma, tworząc z nim klad siostrzany dla rodzaju Loxosceles.