Sierosław (województwo wielkopolskie)
52°24′18″N 16°40′32″E/52,405000 16,675556
| wieś | |
 Sierosław, ulica Tenisowa | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Powiat | |
| Gmina | |
| Liczba ludności (2018) |
904[2] |
| Strefa numeracyjna |
61 |
| Kod pocztowy |
62-080[3] |
| Tablice rejestracyjne |
PZ |
| SIMC |
0597423 |
Położenie na mapie gminy Tarnowo Podgórne  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa wielkopolskiego  | |
Położenie na mapie powiatu poznańskiego  | |
| 52°24′18″N 16°40′32″E/52,405000 16,675556[1]
| |
Sierosław – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie poznańskim, w gminie Tarnowo Podgórne.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Miejscowość ma metrykę średniowieczną i istnieje prawdopodobnie od XIII wieku. Pierwsze pewne wzmianki o wsi zapisane zostały w 1248 i 1288 gdzie wymieniono ją jako Siroslawo. Na przestrzeni wieków nazwę wsi notowano w różnych formach w 1316 „Siroslawe”, 1393 „Szirosla[ue?]”, 1400 „Syroslawe”, 1404 „Syroslaw”, 1424 „Schiroslaw”, 1435 „Siroslaw”, 1454 „Sziroslaw”, 1468 „Szyroslaw”, 1475 „Syrosslaw”, 1508 „Syraslaw”.[4][5].
W 1288 miejscowość została wcielona przez biskupa Jana do parafii lusowskiej[4]. Sierosław w nazwisku wzmiankowali: Stefan Opalis (1316), Bogusz Sierosławski (1389)[4], Naram Sierosławski (1393)[6].
Wieś została wielokrotnie odnotowana w historycznych dokumentach prawnych, własnościowych i podatkowych. W 1316 dokument wystawiony przez księcia Władysława Łokietka odnotowuje w sprawie Szczepana zwanego Opalis pochodzącego z Sierosławia. W 1389 Bogusz Sierosławski toczy proces sądowy z Maciejem Ptaszkowskim. W 1471 odnotowano karczmę w Sierosławiu położoną przy drodze w kierunku Buku. W 1475 odnotowany został dwór w Sierosławiu, a w 1503 dwór oraz wiatrak[5]. Wieś należała do szlachty. Położona była w 1580 roku w powiecie poznańskim województwa poznańskiego[7].
Miejscowa dziedziczka, Barbara Miękicka, założyła w 1647 kościół braci czeskich, który później pełnił rolę katolickiej kaplicy[4]. W 1773 ustalono podział administracyjny między Sierosławiem, Lusowem i Lusówkiem. W 1783 właściciel Sierosławia i Pokrzywnicy, Michał Neyman, odnowił kaplicę[4]. Po rodzinie Neymanów miejscowość była w rękach Raszewskich[4]. W 1889 Sierosław liczył 184 mieszkańców i 10 dymów (domostw)[4]. Właścicielem był wtedy Zygmunt Węsierski[4]. W miejscowości znajdowała się wtedy gorzelnia parowa, hodowano bydło i wytwarzano nabiał[4]. Dobra obejmowały (bez Pokrzywnicy) 554 ha, z czego 419,48 ha to grunty orne, 35,6 ha – łąki, 28,8 ha – pastwiska, 57,57 ha – las i 13,36 ha stanowiły nieużytki. Wieś była siedzibą okręgu dworskiego, w którego skład wchodziła również Pokrzywnica[4].
W latach 1975–1998 miejscowość położona była w województwie poznańskim.
Demografia[edytuj | edytuj kod]
W 1889 Sierosław liczył 184 mieszkańców[4]. Od lat 90. sukcesywnie zwiększa się liczba mieszkańców miejscowości. W 2000 r. zamieszkiwały ją 143 osoby, natomiast w roku 2018 wieś liczyła 904 mieszkańców[2].
Ogródki działkowe[edytuj | edytuj kod]
We wsi położone są jedne z najrozleglejszych kompleksów działkowych w okolicach Poznania, ciągnące się na południe od drogi Poznań – Buk, w stronę Dopiewa.
Na działkach wybudowano kaplicę rzymskokatolicką, gdzie w sezonie letnim co niedzielę odprawiane są msze. Kaplica znajduje się pod jurysdykcją parafii św. Rity w Lusówku[8].
Transport[edytuj | edytuj kod]
Do 2008 MPK Poznań dla obsługi tych działek uruchamiało specjalną podmiejską, pospieszną linię autobusową P. Obecnie docierają tu autobusy ZTM Poznań linii 804 z pętli Ogrody w Poznaniu, przez Batorowo i Przeźmierowo (niektóre kursy także przez Lusowo)[9]. Przez Sierosław przejeżdża też, nieobjęta porozumieniem międzygminnym, linia 05 obsługiwana przez TPBUS w kierunku Lusówka i Tarnowa Podgórnego[10].
W kierunku Poznania i Buku kursują również linie PKS oraz prywatny przewoźnik autobusowy.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 122467
- ↑ a b Liczba mieszkańców gminy Tarnowo Podgórne. tarnowo-podgorne.pl. [dostęp 2019-08-30]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-08-30)]. (pol.).
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 1167 [zarchiwizowane 2022-10-26].
- ↑ a b c d e f g h i j k Sierosław, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. X: Rukszenice – Sochaczew, Warszawa 1889, s. 593.
- ↑ a b Jurek 1982 ↓.
- ↑ Adolf Pawiński: Polska XVI wieku pod względem geograficzno-statystycznym. T. 1: Wielkopolska. Warszawa: 1883, s. 20.
- ↑ Adolf Pawiński: Polska XVI wieku pod względem geograficzno-statystycznym. T. 1: Wielkopolska. Warszawa: 1883, s. 20.
- ↑ Parafia św. Rity w Lusówku. [dostęp 2017-08-14].
- ↑ Zarząd Transportu Miejskiego w Poznaniu. [dostęp 2017-08-14].
- ↑ TPBUS Sp. z o.o.. [dostęp 2017-08-14].
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Tomasz Jurek: Słownik historyczno-geograficzny województwa poznańskiego w średniowieczu, hasło Sierosław. Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, Wydawnictwo PAN, 1982, s. 429-433. ISBN 83-04-00938-2.
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Sierosław w „Słowniku historyczno-geograficznym województwa poznańskiego w średniowieczu”
- Sierosław, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. X: Rukszenice – Sochaczew, Warszawa 1889, s. 593.
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
- Sierosław, Sierosławek, Sierosławice – inne miejscowości o podobnych nazwach
- Otowo – pobliska wieś, w której również znajduje się kompleks ogródków działkowych
- Siedziba gminy: Tarnowo Podgórne
| Sołectwa | |
|---|---|
| Pozostałe miejscowości |
