Przejdź do zawartości

Siła Plancka

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Siła Plancka – pochodna jednostka siły, w naturalnym systemie jednostek oznaczana jako FP.

1,21027 × 1044 N

gdzie: energia Plancka, długość Plancka, cprędkość światła w próżni, Gstała grawitacji.

Siła Plancka jest to siła, która jest potrzebna, aby masę Plancka rozpędzić do prędkości pozwalającej jej pokonać długość Plancka w czasie Plancka. Siła Plancka odgrywa ważną rolę w teorii strun jako podstawowe naprężenie. W ogólnej teorii względności siła Plancka to czynnik, przez który należy podzielić gęstość energii, aby otrzymać zakrzywienie czasoprzestrzeni.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • F. Wilczek, Scaling Mount Planck Physics Today czerwiec 2001 HTML