Skalda
| ||
 Skalda w Tournai | ||
| Kontynent | Europa | |
| Państwo |  Francja Belgia Holandia
| |
| Rzeka | ||
| Długość | 350 km | |
| Powierzchnia zlewni | 21 000 km² | |
| Średni przepływ | 104 m³/s | |
| Źródło | ||
| Miejsce | Gouy Francja
| |
| Wysokość | 97 m n.p.m. | |
| Współrzędne | 49°59′11,0″N 3°15′59,0″E/49,986400 3,266400 | |
| Ujście | ||
| Recypient | Morze Północne | |
| Miejsce | Holandia
| |
| Współrzędne | 51°25′22,1″N 3°32′42,0″E/51,422800 3,545000 | |
| Mapa | ||
.png)
| ||
Położenie na mapie Europy  | ||
Skalda (fr. Escaut, nid. Schelde, łac. Scaldis, Scalta) – rzeka płynąca przez Francję, Belgię i Holandię. Długość – 350 km[1], powierzchnia zlewni – 21 tys. km²[2].
Swoje źródła Skalda bierze w rejonie Aisne we Francji. Uchodzi do Morza Północnego, na północ od Antwerpii, tworząc estuarium. Składa się ono z dwóch odnóg – Skaldy Zachodniej (Westerschelde) i Wschodniej (Oosterschelde). Początkowo główną odnogą była Skalda Wschodnia, ale w XIX w. została ona odcięta tamą. Od tego momentu jako ujście funkcjonuje Skalda Zachodnia.
Skalda została umiędzynarodowiona w ramach postanowień kongresu wiedeńskiego w 1815 roku.
Skalda jest połączona kanałami z Sommą, Sambrą i Mozą (Kanał Alberta) i jest ważnym szlakiem żeglugowym, żeglownym na prawie całej swojej długości.