Skeletocutis
 Szkieletnica pomarańczowa na pniaku | |
| Systematyka | |
| Domena | |
|---|---|
| Królestwo | |
| Typ | |
| Klasa | |
| Rząd | |
| Rodzina | |
| Rodzaj |
szkieletnica |
| Nazwa systematyczna | |
| Skeletocutis Kotl. & Pouzar Česká Mykologie 12(2): 103 (1958) | |
| Typ nomenklatoryczny | |
|
Skeletocutis amorpha (Fr.) Kotl. & Pouzar 1958 | |
_Figure_6.jpg)
Skeletocutis Kotl. & Pouzar (szkieletnica) – rodzaj grzybów z rzędu żagwiowców (Polyporales)[1].
Charakterystyka[edytuj | edytuj kod]
Grzyby kortycjoidalne o owocniku jednorocznym lub wieloletnim, rozpostartym lub siedzącym, o barwie białej lub kremoworóżowej do liliowej, często lekko odbarwiający się po wyschnięciu. Hymenofor poroidalny, pory zwykle małe, u wielu gatunków z gęstą, chrzęstną strefą powyżej warstwy rurek. System strzępkowy dimityczny do trimitycznego, strzępki generatywne ze sprzążkami, często inkrustowane, szczególnie na przegrodach, strzępki szkieletowe szkliste. Cystyd brak, u większości gatunków występują cystydiole. Podstawki maczugowate 4-sterygmowe ze sprzążką bazalną. Bazydiospory cylindryczne do elipsoidalnych, gładkie, szkliste, nieamyloidalne. Powodują białą zgniliznę drewna[2].
Skeletocutis jest morfologicznie spokrewniony z rodzajami Diplomitoporus i Antrodiella. Rodzaje te mają taki sam dimityczny system strzępkowy ze strzępkami szkieletowymi, strzępki generatywne ze sprzążkami, gładkie i nieamyloidalne bazydiospory, brak cystyd i również powodują białą zgniliznę drewna. Skeletocutis odróżnia się tylko drobno inkrustowanymi strzępkami generatywnymi[2].
Systematyka i nazewnictwo[edytuj | edytuj kod]
Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Incrustoporiaceae, Polyporales, Incertae sedis, Agaricomycetes, Agaricomycotina, Basidiomycota, Fungi[1].
Synonimy nazwy naukowej: Incrustoporia Domański, Leptotrimitus Pouzar[3].
Polską nazwę nadał Stanisław Domański w 1967 r. W polskim piśmiennictwie mykologicznym należące do tego rodzaju gatunki opisywane były także jako huba, żagiew, białak, mąkosa, powleczka[4].
- Skeletocutis alutacea (J. Lowe) Jean Keller 1979 – szkieletnica miękka
- Skeletocutis amorpha (Fr.) Kotl. & Pouzar 1958 – szkieletnica pomarańczowa
- Skeletocutis carneogrisea A. David 1982 – szkieletnica różowoszara
- Skeletocutis kuehneri A. David 1982[5]
- Skeletocutis nemoralis A. Korhonen & Miettinen 2018[5]
- Skeletocutis nivea (Jungh.) Jean Keller 1979 – szkieletnica biaława
- Skeletocutis odora (Sacc.) Ginns 1984 – szkieletnica wonna
- Skeletocutis stellae (Pilát) Jean Keller 1979 – szkieletnica trwała
- Skeletocutis subincarnata (Peck) Jean Keller 1979 – szkieletnica różowawa
- Skeletocutis tschulymica (Pilát) Jean Keller 1979[6]
Nazwy naukowe na podstawie Index Fungorum. Wykaz gatunków i nazwy polskie według W. Wojewody[4] i innych[5].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Index Fungorum [online] [dostęp 2020-11-19].
- ↑ a b S.P. Gorjón, Genera of corticioid fungi: keys, nomenclature and taxonomy, „Studies in Fungi”, 5 (1), 2020, s. 277, DOI: 10.5943/sif/5/1/12 [dostęp 2023-09-07] (ang.).
- ↑ Species Fungorum [online] [dostęp 2014-02-15].
- ↑ a b Władysław Wojewoda, Krytyczna lista wielkoowocnikowych grzybów podstawkowych Polski, Kraków: W. Szafer Institute of Botany, Polish Academy of Sciences, 2003, ISBN 83-89648-09-1.
- ↑ a b c Grzyby makroskopijne Polski w literaturze mikologicznej [online], grzyby.pl [dostęp 2023-10-21] (pol.).
- ↑ W. Wojewoda nie podaje polskiej nazwy, synonimizując ten gatunek ze Skeletocutis odora, jednak według Index Fungorum jest to odrębny takson.